Οι γελοίες υπερβολές των ειδήσεων περί πρωτοφανούς ανόδου της θερμοκρασίας, δεν διαφεύγουν της προσοχής, κάποιων τουλάχιστον. Ούτε η πιθανότητα εξυπηρέτησης εκ μέρους τους, μιας ατζέντας, η οποία ως ρεφρέν διέπει κάθε αναφορά σε σπασμένα θερμόμετρα και υδράργυρους που χτυπάνε κόκκινο [ο …Ιούνιος του 2019 περνάει ήδη στην ιστορία ως ο θερμότερος Ιούνιος που έχει καταγραφεί ποτέ]. Από την εποχή της ανάληψης από τον Al Gore, αυτόκλητο σωτήρα του πλανήτη, της εκστρατείας για το global wariming, δεν παύουμε να ακούμε για τις πιο ζεστές δεκαετίες και τις πιο ζεστές χρονιές στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Υπάρχει κάτι απτό, που να βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές; Όχι, πέρα από αριθμούς ατάκτως ερριμμένους σε ώτα αδαών και “ευγλωττες” εικόνες όπως “οι πάγοι της Αρκτικής που λιώνουν” και οι “αρκούδες που εγκαταλείπουν τα μέρη τους”, πράγματα που κάλλιστα μπορεί να αποτελούν επικοινωνιακά τρικ, εξυπηρετικά μιας συγκεκριμένης προπαγάνδας. Σκοπός της προπαγάνδας θα μπορούσε να είναι η ενεργοποίηση [τη βλέπεις στα social media] του πλήθους των αδαών, η άγνοια των οποίων δεν ειναι ανασταλτική της αξίωσης να έχουν άποψη, και να την εκφράζουν σε πολεμοχαρείς τόνους.
Το αν εκόνες και αριθμοί αποτελούν όντως τρικ, δεν είναι το μόνο ζήτημα. Ούτε η επιστημονική διαμάχη εξαντλείται στο αν υπάρχει όντως υπερθέρμανση.
Όμως το πρώτο που πρέπει κανείς να επισημάνει, ξεκινώντας, είναι η ίδια η ύπαρξη μιας επιστημονικής διαμάχης, σε πείσμα της μονωδίας που προσπαθεί να πουλήσει η τηλεόραση. Υπάρχουν εδώ αντίπαλα στρατόπεδα, με εκπροσώπους “αδιαμφισβήτητου” επιστημονικού κύρους [καθηγητές πανεπιστημίου, νομπελίστες κλπ.]. Και το ερώτημα δεν είναι μόνο το αν υπάρχει υπερθέρμανση, αλλά το αν, σε περίπτωση που υπάρχει, οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Και εξ αυτού, το αν πρέπει ή μπορούμε να κάνουμε κάτι γι΄αυτήν…