Όποιος θεωρεί ότι παρακολουθώντας από την τηλεόραση την εξέλιξη των πυρκαγιών παίρνει μια, εξ αποστάσεως έστω, εικόνα της κατάστασης …είναι άξιος της μοίρας του. Οι πυρκαγιές, και γενικά οι καταστροφές, αποτελούν “ευκαιρίες” για τα μίντια να προσφέρουν θέαμα φτηνό από κάθε άποψη, κρατώντας το ενδιαφέρον του κόσμου με επιλεγμένες σκηνές [κάποιες από αυτές σε λούπα] και μεγιστοποιώντας τα έσοδα από τις πανταχού παρούσες διαφημίσεις. Και μόνο η εναλλαγή της παρανοϊκής “ευφορίας” αυτών των τελευταίων, με τις εικόνες των φλεγόμενων σπιτιών και των κατεστραμμένων ανθρώπων, αρκεί για να κάνει ένα φυσιολογικό άνθρωπο να αναζητήσει διέξοδο “πέραν του κόσμου τούτου”.

ΥΓ. Ας μην αναφερθούμε εδώ στο ευρύτερο concept όπου υπάγονται τα παραπάνω : “η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ως κανονικότητα”.