Απ’ την κατάσταση όπως διαμορφώνεται, με την κακοφωνία των απόψεων σε κανάλια και σάιτ, τις «μαραθώνιες συνεδριάσεις» και τις «ανατροπές», τις «πρωτοφανείς διχογνωμίες των ειδικών» και τα «…ελλιπή στοιχεία που δεν επιτρέπουν την αξιολόγηση της πανδημίας, γιατί όλοι προσπαθούμε να μαντέψουμε τι θα συμβεί …χωρίς να ξέρουμε τι συμβαίνει» [το τελευταίο, δια στόματος κυρίας Λινού] ένα ασφαλές συμπέρασμα προκύπτει. Ή μάλλον, για κάποιους, επιβεβαιώνεται : η εποχή της πληροφορίας είναι συνώνυμη της άγνοιας και του χάους.
Υποθέτει κανείς ότι, απ’ τη στιγμή που στη διάρκεια της συνεδρίασης οι αποφάσεις επί διαφόρων «άλλαξαν επανειλημμένα», καταλυτικό ρόλο στο αποτέλεσμα έπαιξε ο χρόνος διάρκειας της συνεδρίασης. Αν οι ειδικοί είχαν μερικές ακόμα ώρες μπροστά τους, τα μέτρα θα ήταν πιθανώς άλλα, με μόνο κοινό μ’ αυτά εδώ την απόφαση να επιβληθούν δια ροπάλου.
«Το τρίτο κύμα», επανέρχεται η κυρία Λινού, «είναι πιθανό να έρθει» [ή να επίστασαι, ή να μην επίστασαι, ας ‘ούμε…]. «Και αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσο καλά κρατάμε τα πέντε μέτρα. Αποστάσεις, σωστή αξιοποίηση της μάσκας, πλύσιμο χεριών, αξιοποίηση του υπαίθριου χώρου και πολλά τεστ».
Είναι αυτό μια εκ του ασφαλούς περίφραση για να αναφερθεί κανείς στην ματαιότητα των μέτρων ή μου φαίνεται;