Έχουμε τους κωλοπουσταράδες, τους μούτσους του Πιερρακάκη, να στέλνουν προειδοποιητικά μηνύματα “να περιορίσουμε τις μετακινήσεις και να ακολουθούμε τις οδηγίες των αρχών” κάθε φορά που οι χασογκόληδες μετεωρολόγοι προβλέπουν …επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα. Έτυχε να έχω ανοιχτό το recorder και το ηχογράφησα.
Το στοιχείο του “fun” αντιπροσωπεύεται εδώ από την αγγλική προφορά της βλαχάρας. (Pardon my French, αλλά …δεν υπάρχει αυτό που ζούμε).
(Visited 83 times, 4 visits today)
Δεν ξέρω τι έγινε σε άλλες περιοχές, εδώ πάντως απλά ψιχάλισε. Σαν πολύ το έχουν γυρίσει τελευταία στη φάση με το βοσκό και το λύκο, που στο τέλος θα γίνει σταλήθεια κάτι χοντρό και δεν θα το πιστεύει κανένας.
Πιστεύω σταθερά ότι οι τύποι αφενός διαβρώνουν νευρικό σύστημα & αντιληπτική ικανότητα των ανθρώπων, αφετέρου πραγματοποιούν καταγραφή των αντιδράσεων, η οποία υπαγορεύει κάθε επόμενή τους κίνηση, συμπεριλαμβανομένων κάποιων “διορθώσεων”.
Η παράνοια με τον καιρό (διαρκώς ακούω ανθρώπους να μιλάνε για “αφόρητη ζέστη”), η παράνοια με τον κορωνοϊό (τα γνωστά) και η παράνοια με τον …Joe Biden (υπάρχει, ακόμα και τώρα, σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων που δηλώνουν έτοιμοι να τον ψηφίσουν) έχουν και οι τρεις τον ίδιο παρονομαστή : “να δούμε μέχρι που μπορούμε να τους πείσουμε ότι η μέρα είναι νύχτα”.
Στο βιβλίο του The Impact Of Science In Society (1952) ο Bertrand Russell “προβλέπει” (που σημαίνει : γνωρίζει, καθότι ανήκε στους ίδιους κύκλους με τους αδελφούς Huxley etc) το εξής :
“Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι του μέλλοντος θα αναπτύξουν μεθόδους για την παραγωγή της πεποίθησης, κατ’ αρχήν σε νεαρής ηλικίας άτομα, ότι το χιόνι είναι μαύρο. Όταν τελειοποιηθεί η τεχνική, οι κυβερνήσεις μέσω της εκπαίδευσης θα είναι σε θέση να ελέγχουν τους υπηκόους τους με ασφάλεια, χωρίς την ανάγκη στρατού ή αστυνομίας”.
Εκπαίδευση φυσικά είναι …τα πάντα. Και από τη στιγμή που τα πάντα είναι ελεγχόμενα, μπορεί όντως το πρώτο στάδιο να εγκυμονεί κινδύνους τύπου cry wolf, αλλά αν δεν γίνει κάτι (δεν μπορώ να δω τί θα ήταν αυτό, πέρα από τον τερματισμό του διαδικτύου) η προοπτική μακροπρόθεσμα είναι οι πάντες να πιστεύουν τα πάντα.
Από πλευράς “θεομηνιών” εννοείται, τζίφος. Έχω πληροφορίες και για περιοχές εκτός Αθηνών. Τώρα, μπορεί κάπου να υπήρξαν και φαινόμενα. Το θέμα είναι από που κι ως που κάνουμε …θέμα για μια καταιγίδα, και αφετέρου γιατί έρχεται στο δικό μου κινητό το μπουρδελομήνυμα από το 112.
Το “ενδιαφέρον” του κράτους για την προστασία μας από τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα ανήκει στην ίδια σφαίρα με την παραγωγή ενδοοικογενειακής ρουφιανιάς μέσω των hot lines για τα θύματα του “domestic violence”. Κράτος – μαμαδίτσα – παρούσα σε κάθε στιγμή της ζωής του παλίμπαιδα.
Εν τω μεταξύ κάπου πήρε το μάτι μου καταγγελία άνδρα (Κρητικού μάλιστα) για ενδοοικογενειακή βία εκ μέρους της γυναίκας του.🤣🤣 Τον …εξύβρισε, λέει, και τον απείλησε με μαχαίρι. Εντάξει μπροστά δεν ήμουνα ούτε φάτσες έχω δει αλλά …έλεος ρε πούστη.
https://www.lbc.co.uk/news/wife-20-year-campaign-of-abuse-of-husband-captured-on-cctv/
Το περίεργο είναι που το “ισχυρό φύλο” άργησε να εκμεταλλευτεί προς όφελός του τις τρύπες του συστήματος. Ακόμα περισσότερη πλάκα θα είχε μια επιδημία metoo καταγγελιών από άντρες για σεξουαλική παρενόχληση. Το “αδύνατο φύλο” ποντάρει στο γεγονός ότι 1) οι άντρες αισθάνονται υποχρεωμένοι να παίζουν το ρόλο του “ισχυρού” βρέξει χιονίσει και 2) ότι στην παρούσα συγκυρία τις χρειάζονται περισσότερο απότι τους χρειάζονται αυτές. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι σήμερα διαζύγιο ζητάνε λίγο πολύ αποκλειστικά οι γυναίκες. Είναι και το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις λεκτικής ή σωματικής “κακοποίησης” (και μιλάμε για ΠΟΛΛΕΣ περιπτώσεις) ανδρός από γυναίκα, ο άντρας είναι συνήθως απόλυτα ευχαριστημένος.
Η όποια πείρα μου διδάσκει ότι οι “αυταρχικές” κτλ. γυναίκες είναι τζάμπα μάγκες που αναζητούν κάποιον να σπάσει τον δήθεν τσαμπουκά τους. Και δεν εννοώ φυσικά κάποιον να τις …πλακώσει στο ξύλο. Ούτε (εννοώ) ότι, τζάμπα μάγκες ούσες, δεν βρίσκουν θύματα την σήμερον ημέραν ειδικά.
Δεν νομίζω επίσης ότι οι άνδρες χρειάζονται περισσότερο τις γυναίκες. Δεν πολυκυκλοφορώ στην πιάτσα, αλλά η αίσθησή μου είναι ότι οι γυναίκες “ψάχνονται” περισσότερο από ποτέ. Τα γυναικεία βλέμματα είναι πολύ πιο “alert” και έξυπνα από των ανδρών, οι οποίοι στην πλειονότητά τους, αίσθησή μου είναι ξανά, ότι κοιμούνται όρθιοι. Το δίπολο ως προς το ανδρικό φύλο είναι κατά βάσιν, λοάτκια – χλιαρούληδες απ’ τη μία, ούγκανα – ποδοσφαιρόβιοι απ’ την άλλη.
Πάντα πίστευα ότι οι πιο ταλαιπωρημένοι άνθρωποι στον κόσμο είναι οι έξυπνες γυναίκες. Αυτό σήμερα πρέπει να έχει φτάσει στο άπειρο.
Η ιστορία που μου έστειλες πάντως “δεν υπάρχει” – μάλλον θα την ανεβάσω σε συνδυασμό με τον Κρητίκαρο που τον …εξύβρισε η γυναίκα του.
Αυτό που δεν υπάρχει κυρίως είναι το κοντράστ των φατσών, το Nazi creature απ’ τη μια σε ρόλο γυναίκας, και ο ζελατινούλης απ’ την άλλη που προφανώς την είχε ως θεά or something.
Που να έβλεπες και footage από τις κάμερες που δυστυχώς δεν περιέχει το συγκεκριμένο αρθράκι. Μιλάμε για το απόλυτο definition του “γαμάτε με κι ας κλαίω”!
Θα έλεγα γενικά ότι συμφωνώ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αναιρείται η εγκυρότητα της παραπάνω περιπτωσιολογίας. Περιττό να προσθέσω φυσικά ότι στο βαθμό – και μιλάμε για πολύ μεγάλο βαθμό – δεν βρίσκουν (επειδή δεν θέλουν ή επειδή δεν μπορούν) το δάσκαλό τους, γίνονται ακόμα περισσότερο σκύλες.
Ακριβέστατα. Σε λίγο, αν όχι ήδη, δεν (θα) μαζεύονται με τίποτα.
Και ο λόγος είναι ότι (φέρνω πχ. στο μυαλό μου τις ακτιβίστριες του Συντάγματος – “Ο βιαστής είσαι εσύ”) ο άνδρας με τα κυβικά που απαιτούνται για να αντεπεξέλθει στην υστερία ενός τέτοιου πλάσματος, κατά κανόνα …δεν ενδιαφέρεται να το κάνει.
Εννοείται. Άλλη δουλειά δεν έχει ο άνθρωπος από το να σπάει τα νεύρα του για να συμμαζεύει την κάθε μουρλέγκω. Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που έλεγε ο Πλάτωνας για την εξουσία, ότι καλύτερος κυβερνήτης είναι αυτός ακριβώς που δεν ενδιαφέρεται να κυβερνήσει.
…Το ίδιο ισχύει, δυστυχώς, και για τους (μη) γονείς.
Από το στόμα μου το πήρες. Το διαχρονικό μου ρητό (patent pending) σχετικά με το ζήτημα είναι “όποιος αγαπάει τα παιδιά, δεν κάνει παιδιά”.
Well said!