Επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά : ο λόγος που, όχι οι ίδιοι οι συγγενείς των θυμάτων, αλλά οι περιστοιχίζοντες αυτούς, πολιτικάντηδες και “απλοί πολίτες”, μου δίνουν όλο και περισσότερο στα νεύρα, είναι η εμμονή τους με το εξ αμελείας έγκλημα των Τεμπών, σε συνδυασμό με την απάθεια που εξακολουθούν να δείχνουν για ένα άλλο, με ασύγκριτα μεγαλύτερες απώλειες και με δόλο τελεσμένο από κυβέρνηση, ιατρικό/νοσοκομειακό προσωπικό και mainstream media, υπό την αιγίδα των Big Pharma.
Στο βίντεο, κάτω, την παρακολούθηση του οποίου συνιστώ “μετ’ επιτάσεως”, σημειώνεται μια αλλαγή στη μινιτιακή προσέγγιση του θέματος. “Δράστης” ένας απ’ τους ελάχιστους που έχω εντοπίσει να τηρούν στοιχειώδη προσχήματα της δεοντολογίας, συμπαθής μου από παλιά (για τα δεδομένα του χώρου πάντα) δημοσιογράφος / πρώην βουλευτής Αργύρης Ντινόπουλος.
Το θέμα αφορά στη μήνυση που για πρώτη φορά (επιτέλους) κατατίθεται εναντίον φαρμακευτικής για την εγκληματική ανευθυνότητα με την οποία κυκλοφόρησε ένα πειραματικό σκεύασμα, βαφτίζοντας το “εμβόλιο”. Πρόκειται για την AstraZeneca. Αλλά τα στοιχεία που έχω μελετήσει σε βιβλία σχολαστικά γραμμένα όπως το The Real Anthony Fauci (RFK Jr) και The Pfizer Papers : Pfizer’s Crimes Against Humanity (Naomi Wolf) δείχνουν ότι δεν είναι η μόνη που θα έπρεπε να διώκεται.