Για κάποιους η υπόθεση “Covid” έχει κλείσει. Για ορισμένους μάλιστα απ’ αυτούς, έκλεισε …πανηγυρικά, αποδεικνύοντας περίτρανα τη αξία της “επιστήμης”. Και αν το πράγμα σε κάποιες περιπτώσεις δεν πήγε τόσο καλά, είναι γιατί δεν ακολουθήθηκαν με τη δέουσα προσοχή οι οδηγίες των “ειδικών”. Πράγμα που πρέπει απαρεγκλίτως να συμβεί την επόμενη φορά, για την οποία το ερώτημα δεν είναι το “αν” αλλά το “πότε”.
Για μένα πάλι, όπως και για άλλους, η υπόθεση “κορωνοϊός” δεν τέλειωσε. Και δε θα τελειώσει αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη : ο λόγος που έφτασα κάποια στιγμή να διαρρηγνύω τα ιμάτιά μου με την επιμονή του κόσμου για τα Τέμπη, δεν ήταν φυσικά η υποτίμηση της τραγωδίας. Ήταν το ότι μου φαίνονται (πολύ) εξωφρενικότερα όσα συνέβησαν την περίοδο του Covid, με την απίστευτη ανοχή ενός κόσμου, σημαντικό μέρος του οποίου βγήκε να ξιφουλκήσει υπέρ των τυράννων / δολοφόνων του. Και με την προοπτική οι υπαίτιοι για όλα αυτά, γιατροί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι (σε εισαγωγικά άπαντες) να μείνουν ατιμώρητοι.
Άκουσα με ενδιαφέρον τη συζήτηση του Alex με τον Dr. Makis, επιστήμονα που τις ανακοινώσεις του, όπως κι αυτός, παρακολουθώ. Ένα από εκείνα που προκύπτουν απ’ το βίντεο είναι η εκρηκτική εξάπλωση των περιπτώσεων καρκίνου σε άτομα, όχι 60 και 70 ετών αλλά, νεαρά έως νεαρότατα – παιδιά ηλικίας γυμνασίου και κάτω… – αυτό, σε ανησυχητική σύμπτωση με τον επανειλημμένο εμβολιασμό τους. Ένα άλλο που προκύπτει είναι οι πέραν πάσης προσδοκίας αντικαρκινικές ιδιότητες της Ιβερμεκτίνης, φαρμάκου απαγορευμένου στη διάρκεια της “πανδημίας”, ως ακατάλληλου για την αντιμετώπιση του Covid αλλά και …επικίνδυνου.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Καρκίνοι και αυτοάνοσα.
Δεν είναι πάντως μόνο τα εμβόλια. Η ακτινοβολία που τρώμε καθημερινά στη μάπα είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από εκείνη της pro-millennium εποχής.
Ως προς την ακτινοβολία, εννοείται! Long gone οι διαμαρτυρίες της επιστημονικής κονότοτητας για τα κινητά και τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν για “τα παιδιά μας”. Τωρα τα παιδιά μας τα έχουμε γράψει στ’ αρχίδια μας και το κινητό το παίρνουμε απ’ την πρώτη δημοτικού. Όχι ότι εμείς οι ίδιοι δηλ. κινδυνεύουμε πολύ λιγότερο απ’ τα φοβερά δίκτυα.
Ως προς τα εμβόλια πάντως, από διάφορα που διαβάζω περί των αρμοδίων της Pfizer και των αδειοδοτικών οργανισμών, μιλάμε για άτομα που μπροστά τους ο Doctor Mengele ήτανε “ψυχούλα”.
…Και απίστευτη αύξηση αποβολών και υπογεννητικότητας.
Εδω δηλαδή χρειάζεται – άλλος τρόπος δεδομένα δεν υπάρχει – καταφυγή στις black arts (όχι με την “αφρικανική” έννοια).
Και τέλος πάντων όποιος επιμένει να τρυπιέται μετά τα σημεία και τέρατα των τελευταίων ετών, με γειά του με χαρά του. Την ακτινοβολία όμως δεν γίνεται να την αποφύγεις.
Η ζημιά με τις “ξαφνικίτιδες” πάντως έγινε ως επί το πλείστον την περίοδο των απανωτών δόσεων και του υποχρεωτικού εμβολιασμού.
Η ζημιά όμως που προκάλεσαν στο ανοσοποιητικό – των παιδιών ιδιαίτερα οι μάσκες, οι καραντίνες και τα εμβόλια, είναι μακροπρόθεσμη και πολυδιάστατη. Μη σου πω κιόλας ότι περιλαμβάνει και τη συμπεριφορά.
Δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει αμφιβολία για τη συμπεριφορά. Και αυτό φυσικά έρχεται και κάθεται σε ένα υπόβαθρο ήδη εκπληκτικά διαμορφωμένο, με παντοίους τρόπους.
Πάω για μια στιγμή να αισθανθώ σαν τους “κωλόγερους” της παδικής μου ηλικίας, με τις διαρκείς επικρίσεις / προειδοποιήσεις τους. Αλλά το αποκρούω. Η “κόντρα” κάθε προηγούμενης γενιάς με την επόμενη, παρακολούθημα των εκάστοτε αλλαγών, θεωρείτο μέχρι μια εποχή και ήταν, business as usual.
Αλλά εδώ, σε μεγάλο ποσοστό τουλάχιστον, αυτό που συμβαίνει δεν είναι αλλαγή. Είναι κανονική μετάλλαξη.