Για τους Αμερικανούς πολίτες [ένα 40% του πληθυσμού] που θεωρούν ότι στις εκλογές του 2020 έγινε νοθεία, η άποψη της κυρίας Pelosi και των κ.κ. Zuckerberg, Dorsey, Bezos είναι ότι …διαδίδουν επικίνδυνες θεωρίες συνωμοσίας. Και ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν τρομοκράτες. “Επιφανείς” των δημοκρατικών ζητούν τα ονόματα των γερουσιαστών Ted Cruz, Josh Hawley να μπουν σε No Fly List [όπως πάει το πράμα, το πιστοποιητικό εμβολιασμού θα συνοδεύεται όντως από πιστοποιητικό φρονημάτων].
Το γκροτέσκο στοιχείο της υπόθεσης, εμποδίζει τη συνειδητοποίηση της σοβαρότητας της. Θέλω να πω, οι τύποι είναι ακριβώς αυτό για το οποίο συκοφαντούσαν τον Trump 4 χρόνια: literally Hitler.
Ο “αποτροπιασμός” και η πανηγυρική αποδοκιμασία των “ταραχοποιών” από τους Ρεπουμπλικάνους είναι λάθος τακτικής. Κατ΄αρχήν είναι υποκρισία, γιατί ισοδυναμεί με αποδοχή του δημοκρατικού αφηγήματος περί “εξέγερσης” με την οποία ισοδυναμούσε, και καλά, η εισβολή στο Καπιτώλιο: επρόκειτο απλώς για ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης. Τέτοιου είδους ξεσπάσματα, από καιρού εις καιρόν εντάσσονται στον κύκλο της φυσιολογικής ανθρώπινης δραστηριότητας. Μπορεί να είναι δυσάρεστα, ή επικίνδυνα, μπορεί όμως και να υπαγορεύονται από μια νομοτέλεια η οποία, υπό το φως των γεγονότων, είναι σεβαστή. Η “βία” δεν είναι “ένα πράγμα”, το οποίο γενικώς και αορίστως απαγορεύεται. Εξαρτάται από το ποιος την ασκεί, γιατί την ασκεί, πώς και σε ποιο βαθμό το κάνει.
Οι Ρεπουμπλικάνοι χάνουν έδαφος, κόβοντας τους δεσμούς τους με τα ακραία στοιχεία της παράταξής τους, πράγμα το οποίο τεχνηέντως αποφεύγουν οι αντίπαλοι. Η προσκόλληση των Ρεπ. στο πολιτικό savoir vivre [“we don’t do that…we are not Antifa”… και δώστου κομψεπίκομψες κοινοτυπίες περί double standards] τους εμποδίζει να αντιληφθούν ότι χρησιμοποιώντας radical ρητορική και “ακτιβιστική δράση”, οι Δημοκρατικοί τους έχουν πάρει το σκαλπ, σε όλα τα επίπεδα.
Τι νόημα έχει η αναζήτηση προβοκατόρων που ξεκίνησαν τα επεισόδια; και έτσι να έγινε, κάποιοι θερμόαιμοι Trump supporters σίγουρα ακολούθησαν και, ως ενήλικοι, φέρουν ευθύνη γι’ αυτό.
Το ανωτέρω ενδεχόμενο δεν είναι δυνατό να είχε ξεφύγει από τον “απερχόμενο”. Αυτός ακριβώς ο συλλογισμός, δίνει μια υποψία ουσίας στην παρουσίασή του ως ηθικού αυτουργού της υποθέσεως.
“Υποψία” και όχι “ουσία”, γιατί αυτόματα προκύπτει ένα πρόβλημα: η υιοθέτηση αυτής της οπτικής, πηγάζει απ’ την ιδεολογία της τυφλής υπακοής στα various authorities, no matter what: πρωτοβουλίες κα απόψεις …θεωρούνται επικίνδυνες. Ισχύει για τους “αρνητές” του climate change και του covid, ισχύει και για τον DT που …δεν έπρεπε να παροτρύνει σε “ειρηνική και πατριωτική διαδήλωση” για το ενδεχόμενο κάποιοι να δημιουργήσουν επεισόδια. Οι “κάποιοι” οφείλουν να δίνουν το καλό παράδειγμα, ανεξαρτήτως του τι κάνουν κάποιοι άλλοι. Όταν πχ. οι “ιερείς” του “Ναού της δημοκρατίας” κλέβουν και συναινούν στην αρπαγή της ψήφου τους, πρέπει να καταπίνουν την οργή τους για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Στη διάρκεια των οποίων η δυνατότητα ανατροπής του “δημοκρατικού” status θα έχει απλώς αφαιρεθεί, με διαδικασίες που η σκαιότητά τους τρομάζει ήδη, ενώ το τερατούργημα “Biden administration” δεν λάβει ακόμα σάρκα & οστά.
Ο Χίτλερ οραματιζόταν ένα Ράιχ που θα διαρκούσε “για τα επόμενα χίλια χρόνια”. Οι πτωχοπρόδρομοι των δημοκρατικών θα αρκεστούν στα επόμενα δώδεκα – δεκαέξι.