Κατ’ αρχήν, δυο λόγια σχετικά μ’ αυτό που εκτυλίσσεται; είναι ένας πόλεμος δειλών, εξ αποστάσεως : με λέξεις. Για τους βαρύτερα διαταραγμένους, ελάχιστους σχετικά προς το παρόν, εξ αποστάσεως ξανά : με σφαίρες. Θα επανέλθουμε κάποια στιγμή επ’ αυτού, αργότερα.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ένα πρώτο συμπέρασμα αφορά στην ευκρίνεια του σκεπτικού και την αρτιότητα του σχεδιασμού πίσω απ’ τη συγκεκριμένη δολοφονία. Πρώτον, o νεαρός spokesman δολοφονείται από πυροβολισμό εντυπωσιακής ακριβείας, τη στιγμή ακριβώς που αναφέρεται στο gun violence. Αυτό δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί σύμπτωση. Και υποδηλώνει (αποφεύγοντας …σκοτεινά σενάρια) απίστευτη ετοιμότητα / ικανότητα εκ μέρους του εκτελεστή, με άλλα λόγια σούπερ επαγγελματικό επίπεδο. Αυτό με τη σειρά του : 1. Συνεπάγεται / προμηνύει δυσκολίες στον εντοπισμό του 2. Αναιρεί σχεδόν την πιθανότητα “αυθόρμητης” ή μεμονωμένης πρωτοβουλίας. 3 Δείχνει το βαθμό της αποφασιστικότητας κάποιων να βγάλουν από τη μέση τον συγκεκριμένο “ακροδεξιό ακτιβιστή, οπαδό του Τράμπ” (σύμφωνα – και – με τα “ελληνικά” μίντια). Όχι μόνο για τη μειλιχιότητα και την ευγλωττία του ανδρός (motto του CK ήταν το “prove me wrong” – στην πλατφόρμα και τις διαλέξεις του καλούσε πάντα σε αντιπαράθεση με επιχειρήματα τους “ιδεολογικούς του αντιπάλους”), όχι μόνο γιατί στη δική του επιρροή πιστώνεται η προσάρτηση ολόκληρων πολιτειών από τον DT (Αριζόνα, Ουισκόνσιν) αλλά, και πάνω από όλα, για το status που είχε κατακτήσει στο πλαίσιο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος από τόσο νεαρή ηλικία.
Και δε θα απέκλεια καθόλου η δολοφονία του να υπήρξε προϊόν σχεδιασμού τόσο των Δημοκρατικών όσο και μέρους του ίδιου του GOP – των ακόμα και τώρα αποφασισμένων εχθρών του Donald Trump στους κόλπους του.
Γιατί δεν ξέρω σε τι βαθμό έχει γίνει αντιληπτό : Oι σχεδιασμοί “κάποιων” έχουν γίνει εξαιρετικά μακρόπνοοι. Δολοφονώντας τον Charlie Kirk, έβγαλαν στην ουσία απ’ το κάδρο τον μεθεπόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ.

ΥΓ. Πρόκειται για υλοποίηση, στο νοσηρό μυαλό τους, του κλασικού σεναρίου : “τι θα έκανα, αν ταξίδευα στο χρόνο και συναντούσα ως νεαρό δεκανέα …τον Χίτλερ ; βεβαίως και θα τον σκότωνα”.

ASSASSINATION OF CHARLIE KIRK : FIRST CONCLUSION First, a couple of words about what’s unfolding: it’s a war of cowards, fought from a distance—with words. For the more severely disturbed, though few in number for now, again from a distance—with bullets. We’ll return to this at some point later.
In any case, a first conclusion concerns the clarity of the reasoning and the meticulousness of the planning behind this particular assassination. First, the young spokesman is killed by a shot of astonishing precision, at the exact moment he’s addressing gun violence. This can hardly be considered a coincidence. And it suggests (avoiding… dark scenarios) incredible readiness/capability on the part of the perpetrator—in other words, a super-professional level. This, in turn:
1 Implies/foreshadows difficulties in identifying them. 2 Almost rules out the possibility of a “spontaneous” or isolated act. 3 Demonstrates the degree of determination of certain parties to eliminate this particular “far-right activist and Trump supporter” (according to Greek media as well). Not only because of the man’s mild-mannered eloquence (CK’s motto was “prove me wrong”—on his platform and in his lectures, he always invited ideological opponents to debate with arguments), not only because his influence is credited with flipping entire states to DT (Arizona, Wisconsin), but above all, because of the status he had achieved within the Republican Party at such a young age.
And I wouldn’t rule out at all that his assassination was the product of planning by both the Democrats and a faction of the GOP itself—those still resolute enemies of Donald Trump within its ranks.
Because I’m not sure to what extent this has been realized: the plans of “certain parties” have become extremely long-term. By assassinating Charlie Kirk, they effectively took the next-but-one president of the United States out of the picture.

P.S. This is the realization, in their twisted minds, of the classic scenario: “What would I do if I traveled back in time and met a young corporal… Hitler? Of course I ‘d kill him.”