Στο βίντεο, το διάγγελμα Μπάιντεν, μετά την ανάρρωσή του απ’ τον Covid. Ο “πρόεδρος” αποφεύγει επιμελώς κάθε αναφορά στο γιατί εγκαταλείπει τον προεκλογικό αγώνα. Το αφήγημα άλλωστε που προωθεί η Karine Jean-Pierre (το γυναικοειδές – εκπρόσωπος τύπου του) είναι ότι …δεν τίθεται θέμα υγείας, εξ ου και, “εύλογα”, εξακολουθεί να ασκεί τα καθήκοντά του μέχρι τον Ιανουάριο του ’25.
Να επαναλάβω απλώς εδώ την παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει ένας φυσιολογικός άνθρωπος : της συμπόνοιας για τον παραπαίοντα “commander-in-chief”. Η ανεντιμότητα, το εκπληκτικά χαμηλό επίπεδο, τα ακραία ακόμα και για πολιτικάντη ψέμματα, * η σκαιότητα και η εκδικητικότητα πίσω απ’ τις ενοποιητικές κορώνες, ήταν πάντα γνωρίσματα της πολιτείας του Τζο Μπάιντεν. Ενός από τους πολλούς, παρεμπιπτόντως, της αμερικανικής σκηνής (και όχι μόνο) που η …εκτίναξη της περιουσίας τους στη διάρκεια της πολιτικής τους καριέρας υπήρξε ανεξήγητη και αδιερεύνητη.
Για τον El Cid των Democrats, “ενότητα” είναι μια ιδέα που περιλαμβάνει αποκλειστικά όσους επιλέγουν την προστασία της κομματικής του ομπρέλας. Οι υπόλοιποι προορίζονται, σύσσωμοι και ενοποιημένοι, για τον πάτο του Καιάδα.
Ο άνθρωπος αυτός έχει χαρακτηρίσει τους Trump supporters εν συνόλω “απειλή για τη δημοκρατία”. Προχτές ακόμα, εξήρε τον “επαγγελματισμό” της Kimberly Cheatle, διευθύντριας της Secret Service, αποδεχόμενος την παραίτηση που η κυρία ευαρεστήθηκε τελικά να υποβάλλει – θα έπρεπε να την είχε απολύσει από το πρώτο δευτερόλεπτο.
Η εν λόγω, στον κύκλο των οικείων του προεδρικού ζεύγους και διορισμένη απ’ αυτούς, δεν χρεώνεται μόνο με τις τελείως ύποπτες παραλήψεις της συγκεκριμένης μέρας, αλλά και με επίσης ύποπτα κενά ασφαλείας σ’ όλη τη διάρκεια της καμπάνιας του DT.
Όποιες και αν είναι οι σκέψεις κάποιου για τη δημοκρατική παντομίμα που εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ (και στη Δύση γενικότερα) δεν γίνεται να μην “υποστηρίξει” σ’ ένα βαθμό τον Τραμπ, όταν ακούει τον διευθυντή του FBI (Christopher Wray) να καταθέτει : «το ερώτημα σχετικά με το αν το τραύμα στο αυτί του πρώην προέδρου προήλθε από σφαίρα παραμένει αναπάντητο»… Ο ίδιος παρουσίασε ως στοιχείο ενδιαφέροντος το ότι ο δράστης …προέβη σε διαδικτυακή έρευνα για τον Lee Harvey Oswald, “δολοφόνο του Τζον Κένεντι” (άκου να δεις δηλ.). Για να προσθέσει, απαντώντας σε ερώτηση περί την νοητική κατάσταση του “Πρόεδρου Μπάιντεν”, ότι …τίποτα περίεργο δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή του στο διάστημα της συνεργασίας τους.
Η αντίδραση του Τραμπ : ”ο άνθρωπος που δεν μπορεί να διακρίνει την κατάσταση κάποιου σαν τον Τζο Μπάιντεν, δεν έχει καμιά δουλειά να είναι διευθυντής του FBI. Να παραιτηθεί αμέσως”. Άδικο έχει;
* Σε στιγμές ιλιγγιώδους απογείωσης απ’ την πραγματικότητα, το άτομο αναφέρεται στη νίκη του επί των Big Pharma και τον …περιορισμό των μεταναστευτικών ροών από τα νότια σύνορα της χώρας.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Όσον αφορά πάντως το ζήτημα του “θραύσματος” κλπ που έθεσε ο καραγκιοζάκος του FBI, να επαναλάβω απλά ότι κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρθηκε για το αν τα πραγματικά θύματα της επίθεσης βρίσκονταν στην προέκταση της νοητής γραμμής μεταξύ του νεαρού και του Τραμπ. Και γενικότερα το “κενό ασφαλείας” που προηγήθηκε της επίθεσης ωχριά μπροστά στο “κενό έρευνας” που ακολούθησε. Λες και όλοι κάνουν ό, τι μπορούν για να την ξεχάσουν το συντομότερο.
Επειδή μου φαίνεται ακραίο να μην έχει ασχοληθεί κανείς με το θέμα που λες, υποθέτω ότι έχει τσεκαριστεί, βρεθεί ΟΚ και ξεχαστεί. Πάλι, με ανθρώπους σαν αυτούς ποτέ δεν ξέρεις, και η όλη υπόθεση είναι ακραία απ’ αρχής μέχρι τέλους. Την πρώτη μέρα ας πούμε δεν είχα εικόνα του τι ακριβώς είχε συμβεί, πόσο μακρυά είναι η φοβερή στέγη, πόσο ψηλή είναι, πού ήταν στημένος ο shooter κλπ. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα την πραγματικότητα : μιλάμε για κοτζάμ γκαγκούρη σε απόσταση αναπνοής, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και των φρουρών των ίδιων – that’s comedy stuff.
Μετά τη φάση του κορωνοϊού δεν θεωρώ την τήρηση του πρωτοκόλλου δεδομένη σε κανένα τομέα. Στο θέμα δε της (παρα)πληροφόρησης ενδιαφέρομαι πλέον περισσότερο για τα πράγματα που.. δεν λέγονται🤐🤨
Εντωμεταξύ δεν ξέρω κατά πόσον ισχύουν αυτά που γράφονται περί “πραξικοπήματος” των ίδιων των Δημοκρατικών που πρώτα ξεφορτώθηκαν τον Μπάιντεν και τώρα σχεδιάζουν τον ίδιο και για τη Χάρις. Τους πέφτει λέει κάπως αριστερή για την εποχή και θα ήθελαν στη θέση της κάτι πιο.. mainstream.
Mπα μάλλον αρβύλα ήταν. Μόλις την συνεχάρησαν οι Ομπάμα.
Αυτός ο Βανς παρεμπιπτόντως μου φέρνει εμφανισιακά-ιδεολογικά κάπου μεταξύ Κρανιδιώτη και Τζήμερου.
Διόλου άδικο δεν έχεις. Άλλωστε, όπως απέδειξαν με τη στάση τους σε “πανδημία – εμβόλια”, μια χαρά ζοφερές φυσιογνωμίες είναι και οι δύο.
Όταν ξεμπερδέψω με διάφορα τρεξίματα (μεσημέρι – απόγευμα), θα αρχίσω επιτέλους να βάζω σε τάξη τα στοιχεία που έχω μαζέψει για τον V τα οποία είναι εξαιρετικά δυσοίωνα κατά την άποψη μου. Αν και στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει από την πρώτη στιγμή που ήρθα σε επαφή μαζί τους, μου έχει προκύψει και μια εναλλακτική προσέγγιση.
Μάλλον δίκιο είχες για τον Τραμπ ότι άλλαξε προς το χειρότερο μετά την απόπειρα εναντίον του – και ακόμα περισσότερο μετά την απόσυρση του Μπάιντεν θα προσέθετα.
https://www.protothema.gr/world/article/1523803/trab-an-me-dolofonisei-to-iran-i-ameriki-na-to-svisei-apo-ton-harti/
Μάλιστα. Καθένας με τα βίτσια του. Ο Μπρεζίνσκι (το δόγμα του οποίου εξακολουθεί να διέπει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ) είχε κόλημμα με τη Ρωσία σαν καθώς πρέπει …Πολωνός, ο κυρ-Τραμπάκουλας έχει με το Ιράν, σαν καθώς πρέπει minion του Ισραήλ που είναι.
Όπως ξέρεις, δίνω (όσο παρακινδυνευμένο, κομπογιαννίτικο, whatever, κι αν φαίνεται αυτό) μεγαλύτερη σημασία στην έκφραση ενός προσώπου και τον τόνο μιας φωνής παρά στα “γεγονότα”, τα οποία ούτως ή άλλως σερβίρονται κατά το δοκούν και απ’ την οπτική γωνία που βολεύει. Και κάποιες εκφράσεις που έχω τσεκάρει του προσώπου του κυρ-μαλάκα δείχνουν ένα είδος αναβάθμισης – δεν την έχω ακόμα αποκρυπτογραφήσει, είναι σαφές πάντως ότι ο τύπος έχει λάβει “άλλου είδους” αποφάσεις μετά την απόπειρα, νιώθοντας “πιο ισχυρός από ποτέ”. Μπορεί απλώς κάτι να έγινε μέσα του (“μετεβλήθη εντός μου και ο ρυθμός του κόσμου”…) μπορεί και να αισθάνεται έτσι μετά λόγου γνώσεως. Στο φινάλε τι πιο φυσικό από αυτό, μετά από κάτι όπως “δολοφονική απόπειρα”.
Δεν ξέρω, προσπάθησα να φανώ καλόπιστος μετά την “απόπειρα” – ως προς αυτόν δηλαδή απόπειρα, γιατί αλλιώς μια χαρά σκοτώθηκε ο άσχετος – αλλά τα κενά της υπόθεσης είναι τόσο μεγάλα και η συμπεριφορά των δύο μερών τόσο περίεργη, που δεν ξέρω πλέον τι να υποθέσω. Κάπου πήγαινα να τον (ξανα)συμπαθήσω, αλλά τώρα έχουν αρχίσει και με ζώνουν τα φίδια.
Αν κάποιος μπει στη διαδικασία να βγάλει fake την επίθεση, ουδέν απλούστερον αυτού : οι βολές του Manchurian Candidate δεν στοχεύουν καν τον Trump in the first place. Ο τελευταίος με το άκουσμα των πυροβολισμών φέρνει το χέρι στο αυτί και ενεργοποιεί την κλασική αμπούλα αίματος (κινηματογραφικό τρικ από τα ’30s). Τίποτα δεν θα με εξέπλησσε. Το ότι δάκρυσα τη στιγμή που είδα τον κυρ-μαλάκα να υψώνει τη γροθιά κτλ. δεν σημαίνει και ότι έριξα την κριτική μου σκέψη σε λήθαργο. Ένας Θεός ξέρει τι συμβαίνει. Το βασικότερο είναι ότι με τον Vance από δίπλα, και με τύπους όπως ο mr. Blackrock και ο mr. JP Morgan, ο Trump είναι ένα με το Θηρίο. Υπάρχει περίπτωση το σχέδιο να είναι …να φέρει το Θηρίο με το μέρος του; και υπάρχει περίπτωση, ακόμα κι αν είναι έτσι, να το πετύχει;
Τι να πω. Εξαρχής είχα ένα πολύ άσχημο προαίσθημα για την πιθανότητα μιας δεύτερης θητείας του, προαίσθημα που εσχάτως ενισχύθηκε από κάποιες “εναλλακτικές” πηγές πληροφόρησης. Anyway δεν είναι κάτι που εξαρτάται από μένα, οπότε I’ll pass.
Επαναλαμβάνω το κατά την άποψή μου απαραίτητο ρεφρέν σ’ αυτή τη συζήτηση : αντίπαλο δέος του DT είναι μια γκάμα ανθρώπων που ξεκινάει από την …Kamala Harris και φτάνει στον κουκλεντέ των κουκλεντέδων, και αυθεντικά κακό άνθρωπο, Gavin Newsom. Οπότε, Trump κι άγιος ο Θεός κι ό,τι προκύψει ας πούμε.
Έτσι κι αλλιώς, η δική μας μοίρα “σαν Ελλάδα” δεν αλλάζει. Εδώ μας έχουν κρεμάσει πλέον κουδούνια οι κωλότουρκοι και μας κοροϊδεύουν (“ευχαριστούμε για το σεβασμό στη θαλάσσια δικαιοδοσία μας” κτλ.)
Αυτό το τελευταίο είχε πλάκα ομολογουμένως. Και δεν τους το είχα με το χιούμορ.
Εν τω μεταξύ δεν υπάρχει καμία περίπτωση αυτό με τον Πολάκη να μην ήταν στημένο, εν είδει μαφιόζικης εκδίκησης, από το εμβολιαστικό μπλοκ (μην ξεχνάμε το human trash Γεροτζιάφα). Με το ερπετό Λινού να …κλαίει γιατί ο τύπος ξηγήθηκε όπως έπρεπε στο κατιναριό του Γεωργιάδη (το οποίo εκείνη τη στιγμή γέλαγε και έπαιζε με το κινητό του), και τον Ψαροκασέλα, έτσι απλά, να τον διαγράφει.
Η πλάκα είναι ότι ουδείς από τους δημοσιολογούντες βγάζει το συμπέρασμα που πρέπει από γεγονότα σαν αυτό : ότι βρισκόμαστε σε επιτήρηση μπροστά στην οποία ωχριά η των μνημονίων. Εδώ δεν προλαβαίνεις να κλάσεις με μη politically correct τρόπο και αυτομάτως είσαι ancient history.
Ότι δεν μπορείς ούτε να βήξεις – κυριολεκτικά! – τη σήμερον χωρίς πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων δεν το συζητάμε. Το έχω πληρώσει τόσο ακριβά το δίσεκτο έτος που διανύουμε, που σκέφτομαι σοβαρά να μην ξαναμιλήσω για τίποτα. Κάποιος άλλος θα βρεθεί για να σώσει τον κόσμο my ass. Την υπόθεση με τον Πολάκη δεν την παρακολούθησα ενδελεχώς, μου φαίνεται όμως ότι έχει λίγο τα νεύρα του μετά την αποτυχία του σχεδίου “Κασσελάκης”. Αυτό το τελευταίο εξάλλου είναι κι ο λόγος που δεν τον έχω πλέον σε καμία υπόληψη, παρόλο που παλιότερα είχε κάνει δουλειά στο υπουργείο υγείας και κράτησε αξιοπρεπή στάση στο θέμα των εμβολίων.
Η υπόθεση είναι ξαφνιαστικά γελοία ακόμα και για τις σημερινές συνθήκες. Ουσιαστικά είναι αυτό που έγραψα : ένα κυρατσοειοδές εκεί πέρα έκανε κάτι γκριμάτσες την ώρα που μιλούσε ο ΠΠ και αυτός (ενώ όντως μπορούσε να συγκρατηθεί) της είπε κάποια πράγματα, σε έντονο μεν ύφος αλλά όχι ακριβώς προσβλητικά. Προφανώς …προσβλητικό θεωρείται πλέον το οργίλο ύφος itself. Η παριστάμενη κυρία Λινού …έβαλε τα κλάματα για το “bullying” που υπέστη η κυράτσα – συνεργάτης του Γεωργιάδη.
Το περιστατικό ήταν τόσο τραβηγμένο απ’ τα μαλλιά που μου θύμισε την τακτική του “δημοκρατικού τόξου” vs ΧΑ στη Βουλή : ό,τι κι αν έλεγαν, με το που άνοιγαν το στόμα τους, οι Μιχαλολιάκος & co, οι αντιδράσεις ήταν του τύπου “πρωτοφανής πρόκληση”… “ξεπέρασαν κάθε όριο”… κοκ.
Τώρα μόλις έριξα μια γρήγορη ματιά στο σχετικό βίντεο χωρίς να πετύχω τα κλάματα της Λινού. Ο τρόπος του θύμιζε δασκάλους παλαιότερων εποχών – δεκαπενταετίας για παράδειγμα – που κάνουν επίπληξη ρουτίνας. Για μια τέτοια επίπληξη σήμερα – βασικά για πολύ πιο ασήμαντη αφορμή – έχεις την ανεργία στο τσεπάκι σου, εκτός κι αν είσαι δημόσιος υπάλληλος ή καληώρα βουλευτής.
Ακριβέστατα. Και ως προς την περιγραφή και ως προς τις συνέπειες.
…Επί της ουσίας (και αυτό είναι που πρέπει να πολεμηθεί όσο είναι καιρός) οι τύποι δεσπόζουν στη ζωή μας μέσω της δύναμής τους να ορίζουν και να χαρακτηρίζουν. Η οποία έχει καταστεί ανεξέλεγκτη. Ξεκινώντας από επιστημονικά ζητήματα για τα οποία ο υφιστάμενος τις αποφάσεις τους δεν έχει κανένα λόγο, και όπου η μέρα γίνεται νύχτα με επιχείρημα τον ακαδημαϊκό τους τίτλο, φτάνουμε στη συστηματική διαστρέβλωση κάθε πτυχής της καθημερινότητας, με τον “ναζισμό”, το “bullying” την “ξενοφοβία” και την “ομοφοβία” – να μην ξεχάσω την “έμφυλη βία” και τη “γυναικοκτονία”.
Ένα από τα πράγματα που έκανε ο Τραμπ και γι’ αυτό τον εκτιμώ, ήταν ότι πήγε κατευθείαν πάνω σ’ αυτό το εξάμβλωμα σαν ταύρος εν υαλοπωλείω – αυτή ήταν η περίφημη διχαστική συμπεριφορά του. Ακόμα και η επιλογή λευκού άνδρα ως αντιπροέδρου σε πείσμα λίαν αξιοσημείωτων εγχρώμων, γυναικών κλπ., εγγράφεται στο πλαίσιο της ίδιας τακτικής, ασυμβίβαστης αλλά και μελετημένης : αντί να εξευμενίσει την παράνοια των woke, ποντάρει στη συσπείρωση εκείνων ακριβώς που έχουν στοχοποήσει, των “white supremacists”.
Στην Ευρώπη μπορεί προς το παρόν να έχει κουκουλωθεί το ζήτημα της “ακροδεξιάς”, όμως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Στη Γαλλία, πχ., ένα μήνα μετά τις εκλογές, δεν έχει σχηματιστεί ακόμα κυβέρνηση. Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η διακριτική έως ανύπαρκτη παρουσίαση του θέματος από την επικαιρότητα.
Ως προς το τελευταίο σταθερή άποψή μου είναι ότι για ιστορικούς λόγους η Ευρώπη δεν έχει πραγματικό πρόβλημα με την “ακροδεξιά”. Διατηρώ μια επιφύλαξη για την Αγγλία λόγω ιστορικών ιδιαιτεροτήτων καθώς και για την Ελλάδα λόγω.. ελληνικών ιδιαιτεροτήτων. Η Αμερική από την άλλη αποτελεί αρκετά διαφορετική περίπτωση και ο Τραμπ himself ακόμα πιο διαφορετική. Την περίφημη διχοτόμηση πάντως δεν τη δημιούργησε αυτός. Ανέκαθεν υπήρχε στην Αμερική. Ο Τραμπ απλώς της έδωσε πρόσωπο. Η εγγενής όμως πολιτική/πολιτιστική διχοτόμηση της αμερικανικής κοινωνίας, η οποία δεν πρόκειται να εξαφανιστεί ως διά μαγείας, καθιστά την επικράτηση της “νέας δεξιάς” όχι ακριβώς νομοτελειακή, κάτι που θα έχει επίδραση και στη μεταπολεμικά ετερόφωτη Ευρώπη. Πιθανότατα λόγω αστρολογικών και βιολογικών ιδιαιτεροτήτων – Δίδυμος, δίκορφος και αμφιδέξιος (ή μάλλον.. αδέξιος) – προσπαθώ κατά καιρούς να παραμερίζω τις προσωπικές μου προτιμήσεις, ώστε να βλέπω αντικειμενικά τις θέσεις αμφοτέρων των αντιπάλων. Και αυτό που βλέπω δεν μου εμπνέει καμία αισιοδοξία για το μέλλον.