“Χρονιάρα μέρα”, με το που ανοίγεις τηλεόραση, ακούς τον ειδικό να σε ορμηνεύει, πρίμο-σεκόντο με το “δημοσιογραφικό” όργανο της τάξεως.
Το ύφος του είναι αληθινά δυσάρεστο. Το ποίημα είναι κάτι του στιλ “η απαγόρευση θα διαρκέσει συγκεκριμένο διάστημα, άσχετα απ’ την απόδοσή της. Αυτά είναι πράγματα περίπλοκα, με μαθηματικά και αλγόριθμους, δεν έχει νόημα να σας τα εξηγήσω γιατί δεν θα καταλάβετε. Αυτό που μπορείτε να κάνετε, το δικό σας μερίδιο ευθύνης, είναι να μείνετε στο σπίτι”.
Λίγο μετά, στην ίδια εκπομπή, κάποιος θα στηλιτεύσει τους “ανεύθυνους του διαδικτύου” που τολμούν να αμφισβητούν τις πρακτικές της κυβέρνησης.
Γενικώς, διαμορφώνεται ένα κλίμα που, σε συνδυασμό με την ίδια την απαγόρευση, υποδηλώνει μια επιχείρηση “τεστ αντοχής” του κόσμου. Ίσως εν όψει άλλων μέτρων αυστηρότερων, σε άλλη στιγμή, για κάποιο άλλο ή και χωρίς καθόλου λόγο.
Εν πάση περιπτώσει …τηρούμε ευλαβικά την απαγόρευση. Εδώ που βρίσκονται τα πράγματα, δεν έχει νόημα να κάνουμε αλλιώς, Κι ελπίζουμε όλοι να αποφέρει καρπούς, και θεωρούμε δεδομένη,  καλόπιστοι όντες, την ειλικρίνια και τις καλές προθέσεις κάποιων.
Αλλά να διατηρούν κι αυτοί μια στοιχειώδη αίσθηση του μέτρου. Γιατί δεν δείχνουν να την έχουν.