Και επειδή αισθάνομαι …provocative αυτές τις μέρες 🤣😇 παραθέτω, προσυπογράφοντας, το παρακάτω εύρημα.
Όποιος θέλει να αρχίσει τις αρλούμπες περί …διαφήμισης της Χούντας, be my guest.
(Visited 193 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Η λαθρομετανάστευση πάντως δεν έχει σχέση με το είδος του πολιτεύματος. Κύριος υπεύθυνος για τα κύματα μεταναστών είναι η αμερικανική πολιτική. Μέχρι το 1990 δεν υπήρχε στη χώρα μας λαθρομετανάστης ούτε για δείγμα. Με την “πτώση του τείχους” και τη διάλυση των κομμουνιστικών καθεστώτων μάς κουβαλήθηκε η μισή Ανατολική Ευρώπη, ενώ μετά την 9/11 μάς κουβαλήθηκε η μισή Μέση Ανατολή.
Το αφήγημα περί τυπικού δεξιού αντισημίτη σκοντάφτει ελαφρώς στην αντιπάθεια του παραδοσιακού αριστερού για το Ισραήλ, συνοδευόμενη από “ανυπόκριτη” αγάπη για τους Παλαιστίνιους, αρχής γενομένης από την εποχή της ΕΣΣΔ.
Από κει και πέρα, ως μη ψυχολόγος, δεν ξέρω τι ακριβώς πιστεύει ο “όψιμος υποστηρικτής του Ισραήλ”. Και δε νομίζω ότι με αφορά κιόλας, αν είναι χρήσιμος γι’ αυτό που θεωρώ σωστό.
Ως “παραδοσιακός υποστηρικτής του Ισραήλ” από την άλλη, έχω μάθει να μην καταπίνω αμάσητη την προπαγάνδα της Χαμάς, του ΟΗΕ και του WHO (δηλ. …του ΟΗΕ).
Όντως ισχύουν τα περί ευθύνης των Αμερικανών για τα κύματα της μετανάστευσης, όμως αυτή ακόμα περισσότερο και απ’ τους πολέμους, οφείλεται στην ανάγκη κάποιων να πουλήσουν / μολύνουν με τα κωλομαραφέτια τους (κινητά, laptop etc) όλη την υφήλιο, ριζοσπαστικοποιώντας το φαινόμενο των “συγκοινωνούντων δοχείων” και καθιστώντας τις ροές ανεξέλεγκτες.
Από το άθροισμα των πληθυσμών χωρών όπως η Νιγηρία, η Σομαλία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές etc προκύπτει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε εκρηκτικό φαινόμενο, το οποίο εκτείνεται πέραν της θρησκευτικής παραμέτρου. Στη Νιγηρία πχ. το 50% είναι Χριστιανοί… so what. Προσωπκά θα είχα πρόβλημα ακόμα και με τη μετακίνηση εδώ άλλης μισής Ελλάδας, κι ας ακούγονται διάφορα περί υπογεννητικότητας.
Αλλά αδυνατώ και να πιστέψω ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν αντιλαμβάνεται την παράμετρο “Ισλάμ” ως αιχμή μιας μη αντιμετωπίσιμης κατάστασης.
Το πρόβλημα είναι πρωτίστως ποσοτικό και δευτερευόντως ποιοτικό. Το φαΐ δεν φτάνει για όλους. Και αυτοί αυξάνονται συνεχώς.
Δε διαφωνώ. Αλλά και το δευτερεύον δεν είναι επουσιώδες. Υπάρχουν πιο συμβατοί και λιγότερο συμβατοί άνθρωποι πως να το κάνουμε. Το ίδιο και λαοί. Εδώ προσπαθούν διάφορα πουσταριά, δεκαετίες τώρα, να μας πείσουν ότι πρέπει να έχουμε μια ανοιχτή αγκαλιά για τον κάθε μπαγκλαντεσιανό ή κογκολέζο, και να ξεκινάμε μια ως δια μαγείας αρμονική συμβίωση μαζί τους. “Πολιτική” με όρους “αισθητικής” να πούμε.
Ας είμαστε ειλικρινείς: όλοι αρέσκονται να ζουν με τους ομοίους των.
…κα σκάει μύτη ο φουκαράς ο Morrissey και λεει ακριβώς αυτό (“everybody ultimately prefers their own race”) και πέφτουν τα μεταλλαγμένα να τον φάνε.
Εδώ που φτάσαμε, ξένος προς την κοινωνία θεωρείται πρωτίστως εκείνος που λέει το αυτονόητο.
…Κα δεν πρέπει, πιστεύω, να μας διαφεύγει η συγγένεια αυτού του φαινομένου : διάφοροι τρελαμμένοι να …διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, επειδή ισχυρίσθηκες ότι 1+1=2, με εκείνο το άλλο φαινόμενο, όπου το “γλωσσικό μοντέλο” παρεμβαίνει στο κείμενό σου …διορθωτικώ τω τρόπω : γράφεις “ευήκοον ους”, να πούμε, στο μετατρέπει σε “ευήκοον ουσία”. Γράφεις “τρόπον τινά”, στο μετατρέπει σε “τρόπο τινάζεται” : και στις δυο περιπτώσεις ο αδύναμος, ο ανεπαρκής, έχει …de facto το πάνω χέρι.
Το ίδιο και στα social media: τελικά επικρατεί ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής.
Είπα εντωμεταξύ να παραμερίσω λιγάκι την επιδεικτική αδιαφορία μου για τις εγχώριες “πολιτικές εξελίξεις” και να ρίξω μια ματιά σε σχετικό βίντεο του Μάζη (τον μόνο ουσιαστικά εκ των “91” που γνωρίζω – κι αυτόν από σένα) στο ΥΤ, αφού δεν έχω πρόσβαση στα “κανονικά” social media. Μόνο τα σχόλια κοίταξα εννοείται – ο ίδιος ο Μάζης έχει καταντήσει unbearable to watch – τα οποία συνοψίζονταν στα “σοβαρά τώρα το καλύτερο που έχετε να προτείνετε είναι ο Σαμαράς?” και “κρίμα γιατί σας είχαμε σε υπόληψη”. Μου φάνηκε περίεργο, γιατί τα μέχρι τώρα σχόλια στα βίντεο του Μάζη κυμαίνονταν invariably μεταξύ “ο Μάζης για πρωθυπουργός” και “μακάρι να υπήρχαν κύριε Μάζη και άλλοι σαν κι εσάς” αποτελώντας για μένα σταθερή πηγή διασκέδασης.
…Μα αυτή ακριβώς ήταν η βάση του κειμενακίου μου με ενσωματωμένο τον τίτλο του Λεμπέση. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ορδές ασυμμαζεύτων ηλιθίων, οι οποίοι μιλάνε και για την πολιτική όπως και για όλα τα άλλα, σαν να’ναι δηλ. ανεβασμένοι στη σκηνή ενός συνοικιακού θεάτρου. Είχα πρωτοεντοπίσει το φαινόμενο στο περίφημο incident του γκάλοπ του ΗΧΟΥ (μέσω του οποίου είχα στιγματισθεί ως “φασίστας” απ’ την “εναλλακτική κοινότητα” 🤮) : Εγώ ο δυστυχής προσπαθούσα να επιδείξω μια φιλοτιμία κάνοντας μια στοιχειώδη ανάλυση, και οι υπόλοιποι έδιναν κάτι απαντήσεις του τύπου “όλοι τα ίδια είναι”, “ψηφίζω λυκάνθρωπο” και κάτι τέτοια. Τότε ήταν που είχα συνειδητοποιήσει ότι οι νεοέλληνες αντιμετωπίζουν την πολιτική με όρους “αισθητικής”, με όρους δηλ. ενός εμβόλιμου, εκτός τόπου και χρόνου lifestyle.
Η “εξέλιξη” σήμερα αφορά στο ότι αυτό κυριαρχεί παντού μέσω των σόσιαλ μίντια.
Η μόνη άλλη εμπειρία μου από τα εγχώρια “social media” είναι τα σχόλια των αναγνωστών του Πρώτου Θέματος – η τελευταία ελληνική εφημερίδα που διατηρεί ακόμα comment section. Η τυπική απάντηση σε όποιον κάνει τον κόπο να παρουσιάσει κάποια εκτεταμένα επιχειρήματα σχετικά με το εκάστοτε ζήτημα, είναι “μας κούρασες”. Και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν άδικο. Τα εν λόγω “επιχειρήματα” κατά κανόνα δεν βγάζουν κανένα νόημα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι κάτι σαν λαϊκή εκδοχή του Finnegans Wake.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι αυτό που απαιτείται είναι μια απαραίτητη, στοιχειώδης “μέθεξη”. Να ταυτιστείς σ’ ένα βαθμό με ανθρώπους και καταστάσεις, να δώσεις μια σημασία στη λεπτομέρεια. Κάποιοι δεν καταδέχονται να το κάνουν, με γεια τους και χαρά τους. Αλλά δεν ξέρω πόσο έγκυρη μπορεί να είναι άνευ αυτού η όποια άποψη.
Για μένα τα μόνα πολιτικά “επιχειρήματα” που έχουν κάποια σχετική αξία, είναι τα όσα επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα. Σε κάθε άλλη περίπτωση μιλάμε για εκ του πονηρού εκλογικεύσεις που επενδύουν τις κομματικές κραυγές με μια επίφαση σοβαρότητας.
Τη “μέθεξη” που αναφέρεις τη θεωρώ εξαιρετικά επικίνδυνη στην πολιτική. Στις περισσότερες περιπτώσεις μεταφράζεται απλά σε confirmation bias που λένε και στο χωριό μου, σε άκριτη δηλαδή αποδοχή των απόψεων που επιβεβαιώνουν τις προκαταλήψεις μας και σε συνοπτική απόρριψη των απόψεων που τις αμφισβητούν.
“Μέθεξη” εννοώ εντρύφηση στο φαινόμενο της πολτικής συνολικά, στη θέση της “περιφρόνησής της”, στο πλαίσιο ενός τυπικά νεοελληνικού ωχαδερφίστικου virtue signaling.
Εγώ δε μιλάω για επιχειρήματα. Μιλάω για αντιμετώπιση της πολιτικής στο πλαίσιο της πολιτικής, με όρους πολιτικής, όχι …λυκάνθρωπου. Δεν χρειάζεται να γίνει κανείς ένα με τον φερ’ ειπείν …Τασούλα ή …Αυγενάκη προκειμένου να μορφώσει άποψη. Αλλά και το ότι κάποιοι είναι άξιοι περιφρόνησης ενώ άλλοι όχι, και αυτό μόνο μετά από κάποια επισκόπηση μπορεί να γίνει αντιληπτό. Αλλιώς μένει κανείς δέσμιος της “αισθητικής” και της διάθεσης της στιγμής. Και του “όλοι τα ίδια είναι”.
Με βάση την “αρχή της πραγματικότητας” που εξέθεσα παραπάνω, πράγματι σήμερα “όλοι το ίδιο είναι”. Απομένει επομένως το αισθητικό κριτήριο. Με άλλα λόγια το γεγονός ότι όλο και περισσότερο οι άνθρωποι ενδιαφέρονται απλώς “να βγάλουν το άχτι τους” εις βάρος όχι μόνο των εθνικών αλλά και των προσωπικών ακόμα συμφερόντων.
Για είμαστε ακριβείς, υπάρχουν και ποιοτικές-πρακτικές διαφορές επιπέδου 1-2% μεταξύ των υποψήφιων μνηστήρων της εξουσίας. Αλλά συνήθως είναι προς το χειρότερο😉
Όλοι το ίδιο είναι, απομένει επομένως το φραπόγαλο και μια αποχή όχι 42, αλλά 82% απ΄ τις επόμενες εκλογές. Και όλα θα πάνε καλά.
Ένα τέτοιο ή και μεγαλύτερο επίπεδο αποχής είναι η μόνη μας ελπίδα μήπως και ταρακουνηθούν οι αποπάνω.
…Τα υπόλοιπα αφορούν στη διαδικασία μετατροπής της πολιτικής σκηνής σε μυθολογικό τοπίο, όπου η λύση προκύπτει μέσω από μηχανής Θεού – Επαναστάτη Ποπολάρου or something.
Προσωπικά είχα φλερτάρει κάποιες στιγμές ακόμα και με την ιδέα η λύση …Κασσελάκη, έξωθεν φυτεμένου ολοφάνερα… να είχε στοιχεία σοβαρότητας / κυβερνησιμότητας. Ακόμα και αυτόν (μετά το αρχικό σοκ) τον τσέκαρα πριν τον απορρίψω.
Ειδικά τον Κασσελάκη τον είχα χωρίς περιστροφές απορρίψει με το καλημέρα μόνο και μόνο από το κραυγαλέα “δήθεν” βιογραφικό του. Ως άνθρωπος πάντως μου είναι γενικά συμπαθής.
Αυτό που συμβαίνει με την πλημμυρίδα των απόψεων – κωλοτρυπίδων είναι παρεμφερές με την συμπεριφορά των CHATboxes. Ποτέ δεν θα πουν “δεν ξέρω”, “κάτσε να το σκεφτώ”, “να το συζητήσουμε”. Είναι υποχρεωμένα απ’ τον προγραμματισμό τους να πουλάνε “ετοιμότητα” και “αποτελεσματικότητα”. Η βερσιόν του μέσου μαλάκα του διαδικτύου είναι παρεμφερής με εκείνη του ChatGPT και ως προς το ότι η “άποψή του” αποτελεί στην πραγματικότητα …virtue signaling. Απλώς στο ChatGPT αυτό το τελευταίο ορίζεται αλγοριθμικώ τω τρόπω.
Επί του προκειμένου πάντως: η αλήθεια είναι ότι ο Σαμαράς είχε στο παρελθόν επανειλημμένα την ευκαιρία “να κάνει τη διαφορά” και απέτυχε. Τι άλλαξε τώρα?
Ο Σαμαράς, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω μου ήταν παραδοσιακά αντιπαθής, μπορεί να ενέδωσε και αυτός στο μνημόνιο, αλλά αντίθετα με τους λεοντειδείς Τσίπρα – Βαρουφάκη (με τα γνωστά αποτελέσματα), προσπάθησε να το διαμορφώσει, διαπραγματευόμενος, επί το ηπιότερο. Πέραν αυτού, η “χώρα” βρίσκεται σε φάση πρωτοφανούς αδράνειας σε όλα τα ταμπλό, με αποτέλεσμα ακόμα και οι Σκοπιανοί και οι Αλβανοί να …διεκδικούν. Ο Σκοπιανοί έχουν καταργήσει τελείως τη γελοιότητα της “Βορείου” Μακεδονίας, όσο για τους Αλβανούς, διεκδικούν την Άρτα και τα Γιάννενα (literally). Στη Συρία οι του Αλ-Τζογλάνι σφάζουν Χριστιανούς …μόκο η κυβέρνηση. Οι …Χούθι επιτίθενται εναντίον ελληνόκτητων πλοίων …μόκο η κυβέρνηση. Χώρια τους λαθρομετανάστες, χώρια τα υπόλοιπα αφορώντα στους Κωλότουρκους. Αν κάποιος επιμένει να αγνοεί αυτή την κατάσταση, η οποία είναι πλέον κοινός τόπος, δικαίωμά του (ακόμα και ο …Παπαχελάς έγραφε πρόσφατα στην Καθημερινή περί αφλογιστίας της κυβέρνησης αναφερόμενος σε μια διαρκή, υποτονική επίκληση του …διεθνούς δικαίου).
Αυτό που λένε για τον Σαμαρά οι υποστηρίζοντες τη συγκεκριμένη λυση (της οποίας διεκδικώ την “πατρότητα”) είναι ότι είναι στοιχειωδώς, σε σχέση μ’ αυτούς εδώ τουλάχιστον, “πατριώτης”. Το αυτό ισχύει και για τον μπουχέσα.
Δεν διαφωνώ με τα παραπάνω. Πράγματι κανένας δεν μας έχει σε καμία υπόληψη. Και με το κείμενο των 91 γενικά συμφωνώ. Αφήνω επίσης κατά μέρος την ερήμην συζήτηση περί “Σαμαρά”. Πώς λοιπόν θα μεταβάλλουμε τα πράγματα υπέρ μας? Με διαμαρτυρίες?
Ε, κατ΄ αρχήν να σταματήσουν οι καφενόβιοι να φετιχοποιούν την άποψή τους, ή μάλλον το ίδιο το φαινόμενο της έκφρασης της άποψής τους, λες και κάτι τρέχει στα γύφτικα έτσι και δεν την εκφράσουν, γιατί πρόκειται για κάποια ανεξιχνίαστη σοφία, επιτακτικής σημασίας για την ανθρωπότητα. Ποτέ σχεδόν δεν διαβάζεις κανονικές συζητήσεις αναφερόμενες σε συσχετισμούς γεγονότων, αλλά γενικόλογες μπουρδολογίες, με ζητούμενο κυρίως την ευρηματικότητα της ατάκας και συνακόλουθα σχόλια του τύπου “τους πετσόκοψε” etc.
Οι συζητήσεις δηλαδή στο X είναι όλες του επιπέδου που περιγράφεις? Γιατί μου είχε περάσει από το νου στιγμιαία να γραφτώ στην πλατφόρμα όταν το πρωτοανέλαβε ο Μασκ😇
Ακριβώς έτσι. Και λίγα λέω, καθότι η “διαφωνία” εκφράζεται με βρισιές και προσβολές με το καλημέρα. Μιλάμε για τη μετατροπή της ζωής σε καρικατούρα ποδοσφαιρικής κερκίδας (η επικοινωνία σ’ αυτήν, μέχρι τα late ’90s τουλάχιστον που πήγαινα στο γήπεδο, ήταν επιπέδου πλατωνικής διαλεκτικής μπροστά σ’ αυτό γίνεται στο Twitter)
Κρίμα. Γιατί πάντα εκτιμώ μια ωραία συζήτηση just for the sake of it. Αν εμπεριέχει και το στοιχείο της διαφωνίας, ακόμα καλύτερα.
Από την άποψη αυτή τα διαδικτυακά βιντεοπαιχνίδια είναι πολύ πιο τίμια: μπορείς να σκοτώνεις τον αντίπαλο εκ του ασφαλούς, χωρίς να μετέρχεσαι προσχηματικά επιχειρήματα και προσωπικές προσβολές!
Σίγουρα. Όμως κάτι μου λέει ότι έχουν παίξει κι αυτά το ρόλο τους στη διαμόρφωση των νεαντερτάλειων ηθών μας. Όπως και ο αθλητισμός in general, η χολιγουντιανή κουλτούρα etc. Όλα αυτά συνιστούν διαδικασία “δια βίου στράτευσης”, η οποία σε συνδυασμό με τον ατομικισμό / ναρικισσισμό που επίσης καλιεργείται, οδηγεί στον πόλεμο όλων εναντίον όλων. Η χομπσιανή περιγραφή του προκοινωνικού status μπορεί να ήταν υπεραπλουστευμένη, φοβάμαι όμως ότι για το …μετα-κοινωνικό status όπως προδιαγράφεται θα είναι ακριβέστατη.
I’m afraid I have to agree.