Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για την περίοδο των εορτών δεν εκπλήσσουν, κάποιους τουλάχιστον. Το μόνο που ελπίζει κανείς είναι οι “κάποιοι” να γίνονται ολοένα περισσότεροι, αποτελώντας κάποια στιγμή κρίσιμη μάζα, που θα πυροδοτήσει εξελίξεις. Δηλ.: όλο και περισσότεροι να συνειδητοποιούν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε σχέδιο μεθοδικά προετοιμασμένο, με πάσαν λεπτομέρεια.
Προς το παρόν είμαστε μπροστά στην τελευταία, ανεπίδεκτη κριτικής, κίνηση της “κυβέρνησης”. Χρειάζεται κουράγιο για να αντεπεξέλθεις στη σχολαστικότητα με την οποία παρατίθενται οι λεπτομέρειες του εορταστικού τραγέλαφου. Το ότι αποτελούν παραγγελία μιας κάστας “ειδικών” με έλλειμμα επαφής με την αληθινή ζωή και, επομένως, στοιχειώδους ενσυναίσθησης, βεβαίως δεν απαλλάσσει απ’ τις ευθύνες τους αυτούς που “αποφασίζουν”.
Οι ανακοινώσεις εδώ: https://youtu.be/fnNaMPGR7zo
Λίγο νωρίτερα, σε συζήτηση στο Σκάι, με τη συμμετοχή, και εκεί, του “υπουργού ανάπτυξης” Άδωνι Γεωργιάδη* και των “δημοσιογράφων” Παπαδημητρίου, Στραβελάκη, Οικονόμου, Αναστασοπούλου ακούστηκαν πράγματα όπως:
“Δεν χρειάζεται να αναλωνόμαστε σε πράγματα απολύτως αυτονόητα όπως η αναγκαιότητα των μέτρων. Η κοινωνία θα χρειαστεί ηρεμία, σωστή ενημέρωση και πειθαρχία”. Πρόκειται για περίφραση του ”σκάσε και κολύμπα” ή μου φαίνεται;
“Σύμφωνα με τον κύριο Τσιόδρα, η Δυτική Αττική έχει αυξημένα κρούσματα”. Καμία νύξη φυσικά περί …Ρομά οι οποίοι, όπως και οι …πρόσφυγες, κινούνται ανεξέλεγκτοι.
“Καθοριστική για τις αποφάσεις ήταν η ανησυχία μη τυχόν και επικρατήσουν σκηνές τύπου Harrods”. Το ότι το παρατεινόμενο lockdown φέρνει νομοτελειακά συνωστισμό, είναι προφανώς ασύλληπτο για ειδικούς και κυβερνώντες: όσο πιο πολύ το παρατείνεις, τόσο πιο βέβαιο είναι ότι θα το ξαναεφαρμόσεις. Και με το εμβόλιο προ των πυλών, Νο 1 εκβιασμός εδώ είναι η ίδια η διαιώνιση των μέτρων: μάσκες, τα πάντα on line, social distancing. Και φυσικά lockdown, είτε ως καθεστώς είτε ως δαμόκλειος σπάθη. Εμβολιαστείτε αλλιώς…
“Μου έκανε εντύπωση μια φράση του δημάρχου Βερολίνου και σας τη μεταφέρω: πόσους νεκρούς αξίζουν τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια μας;” Ενδιαφέρουσα “συναισθηματική” προσέγγιση εκ μέρους κάποιου που ταΐζει με αριθμούς νεκρών τους αλγόριθμους.

Μια δραματική διαπίστωση είναι ότι τα ανωτέρω δεν εκτυλίσσονται στο πλαίσιο μιας ταινίας, ο σεναριογράφος της οποίας έχει φροντίσει για την τιμωρία των “ειδικών”, των “πολιτικών”, και των “δημοσιογράφων”. Άλλη δραματική διαπίστωση είναι ότι ο μέσος πολίτης νομίζει ακριβώς αυτό: ότι τα τεκταινόμενα εκτυλίσσονται σε κάποια οθόνη, ότι “κάτι θα γίνει πριν το τέλος” κι ότι θα βγει νικητής από την κρίση.
Τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί, εκτός απ’ την προϋπολογισμένη καταστροφή μας…
…εκτός, ίσως, αν οι ίδιοι αντιδράσουμε.

*Ο εν λόγω έχει επιλεγεί ως επικοινωνιακό πολυεργαλείο, ως άνθρωπος που βγάζει τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Η δραστηριότητά του αποτελεί heavy duty version εκείνης του κυρίου Χαρδαλιά, “σκληρού παραγιού” του κυρίου Χρυσοχοΐδη. Σκοπός πιθανώς δίπλα σε όλα τ’ άλλα, το κάψιμό του ως εσωκομματικού αντιπάλου.