Πρόσφατα ακόμα, οι αναφορές στο Davos και τους αυτοονομαζόμενους “global leaders”, αντιμετωπίζονταν σαν θεωρίες ψεκασμένων. Σήμερα που οι “leaders” αισθάνονται ασφαλείς [μένει να εξακριβωθεί αν έχουν δίκιο] όχι απλώς αποζητούν πλέον τη δημοσιότητα, αλλά περνούν στην αντεπίθεση, κατηγορώντας τους επικριτές τους [video, κάτω, 3:56 – 5:51]. Έχοντες φυσικά τη συμπαράσταση των mainstream media.
Δεν χρειάζεται σκέψη για να αντιληφθείς το επίπεδο της παρακμής που “τρέχει” στις μέρες μας, όταν οι μιντιάνθρωποι αναφέρονται με πλήρη σοβαρότητα σε φυσιογνωμίες τύπου Schwab, Biden, Zelenskyy. * Ανθρώπους που θα έπρεπε να αρκεί μια ματιά για να αντιληφθείς τι είναι.
Ακόμα πιο ενδιαφέρον ίσως είναι το υπόβαθρο της αποστροφής ενός διευρυνόμενου κοινού για τους “μη εκλεγμένους των ελίτ, που παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον μας”. Αυτό καθώς, οι περισσότεροι, επιλέγουμε να αγνοούμε το θεμελιώδες : ουδέποτε ερωτηθήκαμε για τις τρικυμιώδεις αλλαγές των τελευταίων …δυόμισι αιώνων – αποτελέσματα τεχνολογικών εξελίξεων. Οι εν λόγω αλλαγές, δεν πέφτουν από μόνες τους, σαν μάννα νέας τεχνολογίας από τον ουρανό. Λαμβάνουν χώρα κατόπιν αποφάσεων …ανθρώπων των ελίτ.
Μετά τις πρώτες, επιμελώς δυσφημισμένες αντιδράσεις [λουδίτες κλπ.] οι αλλαγές άρχισαν να δείχνουν “ολοφάνερα” προς μια …προοδευτική κατεύθυνση. Από ένα σημείο και έπειτα, ουδείς με επιρροή τουλάχιστον μπήκε στον κόπο να διαμαρτυρηθεί. Κι ακόμα και τις φορές που αυτό συνέβαινε [κάτι απ’ την ουσία του μαρξισμού βρίσκεται εδώ : ] δεν ήταν τα μέσα που έφταιγαν, αλλά ο τρόπος χειρισμού τους – λες και μπορούσε ως δια μαγείας η “πρόοδος” να αλλάξει η φύση του ανθρώπου.
Οι ελίτ έπαιξαν για μεγάλο διάστημα το ρόλο γονέα που κακομαθαίνει το παιδί, αρειμανίως πουλώντας τα “ευεργετικά” προϊόντα τους, και φτάνοντας σε επίπεδα δύναμης που ουδείς πλέον μπορεί να απειλήσει. Σήμερα αναθέτουν στον εαυτό τους ρόλο γονέα ξανά, αλλά αυστηρού και τιμωρητικού, απευθυνόμενου στον “παντοδύναμο πολίτη” της virtual democracy σαν σε παιδί που ζει σε μια φούσκα πλασματικής ευμάρειας. Ένα από τα κύρια points των φετινών συζητήσεων στο Davos αφορά σε μια …ανησυχητικά οικεία λέξη : αποανάπτυξη.
Όταν ο κύριος Schwab μιλάει γι’ αυτήν, μπορείς να στοιχηματίσεις ότι δεν την εννοεί όπως εσύ. Και πριν απ’ όλα, δεν τη συνδυάζει με την …αυτοδιαχείριση.

* Στους καλεσμένους, “global leaders” του φετινού φόρουμ συγκαταλέγεται η [τυχερή] σύζυγος του “Ουκρανού ηγέτη”. Παρεμπιπτόντως, ο κύριος Μητσοτάκης, ανήσυχος ίσως εν όψει εκλογών για την εικόνα του, απέστειλε τον κύριο Σταϊκούρα.