Μια από τις πλέον απεχθείς μου περιπτώσεις Αμερικανού πολιτικού, είναι η του Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή Lindsey Graham, επιφανούς “ιέρακος”, warmonger και συστηματικά υποσκάπτοντος τις (ανεπαρκείς αλλά, φαινομενικά τουλάχιστον, ειλικρινείς) προσπάθειες του Trump για λύση του ουκρανικού. Ο LG είχε συναντηθεί με τον Ζελένσκι, δυο μέρες πριν τη επίθεση των Ουκρανικών drones σε ρωσικές βάσεις χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από τα ουκρανικά σύνορα. Συνάντηση, το timing της οποίας (μολις πριν την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων) σε συνδυασμό με τη μακρόχρονη οργάνωση της επίθεσης (18 μήνες σύμφωνα με τον ΒΖ), δεν αφήνει αμφιβολίες για το νόημα της παρουσίας του διεφθαρμένου πολιτικού. Ο ομιλών στο βίντεο, κάτω είναι ο εμβληματικός βετεράνος της Ελευθεριακής (Libertarian) παράταξης Ron Paul, πατέρας του, επίσης ιδιαίτερα συμπαθούς μου, Rand Paul, ρεπουμπλικανού γερουσιαστή – μαχητικότερου αντίπαλου του Anthony Fauci σ’ όλη τη διάρκεια της “πανδημίας”. Η συζήτηση αξίζει να ακουστεί στο σύνολό της, imho. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον τμήμα, που αφορά στην επίσκεψη στην Ουκρανία και άλλες λεπτομέρειες γύρω απ΄ την πολιτεία του L. Graham (παρεμπιπτόντως …μυστικά “υπερήφανου” αυτό το μήνα) ξεκινάει στο 15:50.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Πιθανότατα ο πόλεμος θα είχε σταματήσει με αναγκαστική συνθηκολόγηση της Ουκρανίας – επαναλαμβάνω για χιλιοστή φορά ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος – αν απλούστατα ο Τραμπ είχε αποσύρει εξαρχής την υποστήριξή του στο καθεστώς του Ζελένσκι, όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Δεν το κάνει όμως. Γιατί?
Δυο πιθανότητες. Ή είναι δέσμιος διαφόρων συμβούλων και μεγαλοπαραγόντων (ο εν λόγω LG είναι one of too many) οι οποίοι “συμβουλεύουν”, παραπληροφορούν, πιέζουν κοκ., ή μας δουλεύει κανονικά και οι ανωτέρω λειτουργούν απλώς ως άλλοθι.
Τώρα που οι Ρώσοι το χοντρύνανε μέχρι εκεί που δεν παίρνει (με τους χτεσινούς “όρους”) θα φανεί πιθανώς η πραγματική του διάθεση.
Υπάρχει και μια τρίτη πιθανότητα : Ο τύπος έλεγε τις προάλλες ότι δεν είχε πληροφορηθεί περί αποπείρας εναντίον του Πούτιν : τώρα, να έχει “πάθει Μπάιντεν” αποκλείεται, αλλά και τα 79 έτη δε συνιστούν εγγύηση πνευματικής εγρήγορσης/διαύγειας.
Χωρίς να υποτιμώ τις υπόλοιπες εκδοχές, τείνω γενικά προς την πρώτη. Κατά τη γνώμη μου πάντως δεν είναι απλώς θέμα “συμβούλων”. Υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα στο Ουκρανικό που δεν μπορούν εύκολα να παρακαμφθούν εν ονόματι.. τίνος?
Εν ονόματι των κατασκευαστικών / επενδυτικών κτλ. εταιριών – σύμμαχων Τραμπάκουλα, εις βάρος του κλασικού “στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος” που υπηρετούν νυφίτσες όπως ο Lindsey Graham.