Οι ρουτινιάρικοι, business as usual τόνοι με τους οποίους εκφέρονται λέξεις και φράσεις όπως “πόλεμος”, “Μπέργκαμο”, “δραματική κατάσταση στα νοσοκομεία” από τους παρουσιαστές, τα αστειάκια που εν μέσω πανικού ανταλλάσσουν με ειδικούς και αρμόδιους, είναι μια ακόμα ένδειξη του παιχνιδιού πίσω από την fake πανδημία.
Το φαινόμενο βέβαια είναι παρατηρημένο, από κάποιους, εδώ και δεκαετίες : λέξεις όπως “σοκ”, “εφιάλτης”, ”θρίλερ”, έχουν χάσει προ πολλού την αύρα του έκτακτου που τις είχε εντάξει στο λεξιλόγιο των ειδήσεων. Μια από τις αναλύσεις μιλούσε για μιθριδατικού τύπου επιχείρηση μονιμοποίησης μιας κατάστασης απόσυρσης – απάθειας, στο πλαίσιο της οποίας το κονό θα έφτανε να μην εντυπωσιάζεται, ούτε ως εκ τούτου να εξεγείρεται, με τίποτα.
Η στιγμή γι’ αυτό φαίνεται να έχει φτάσει: υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό κόσμου που δείχνει το ίδιο “συγκλονισμένος” απ’ τους fake αριθμούς των διασωληνωμένων, όσο και από την αποβολή του Φούφουτου απ’ το Survivor.