Για το τυπωμένο free press κωλόχαρτο “Lifo” και όχι μόνο, η ανάρτηση του Τραμπ στο Twitter, αποτελεί “μια ακόμα επίθεση στην Γκρέτα Τούνμπεργκ”. Κι όμως οι λίγες λέξεις του ΝΤ είναι ότι πιο εύσχημο και περιεκτικό μπορεί να γράψει κανείς για μια υπόθεση προ πολλού εκτός ορίων γελοιότητας.
Οφείλει πάντως κανείς να παραδεχτεί τους masterminds του project “Γκρέτα”: εν αρχή ην η ατζέντα με τις γνωστές και μη εξαιρετέες αηδίες περί climate change και του “ρόλου του ανθρώπου σ’ αυτό”. Στη συνέχεια έπρεπε να βρεθεί ένα medium για να την διαδόσει μαζικά. Η διάδοση έπρεπε να ξεκινήσει από τις μικρότερες ηλικίες: maximum ευπιστία – minimum γνώση, πάθος έτοιμο να επενδυθεί στην πρώτη σωτηριολογική υπόθεση, εσχατολογικές θεωρίες του ποδαριού – οικείες σε μια γενιά που μεγαλώνει με την απειλή του επικείμενου τέλους, επικρεμάμενη πάνω από τίτλους ταινιών και δελτίων ειδήσεων.
Και φυσικά, τι πιο αξιοποιήσιμο από μια δεκαεξάχρονη ακτιβίστρια, η οποία μπορεί να πυροβολεί τους πάντες από το απυρόβλητο, έχοντας στο πλευρό της τον οικουμενικό εσμό των presstitutes, έτοιμων να διαπομπεύσουν ως κι-εγώ-δεν-ξέρω-τι όποιον τολμήσει να τη σχολιάσει;