Με το ιδεολογικό στίγμα των αντιεμβολιαστών να συμπυκνώνεται αναγκαστικά στα συγκινητικά και αόριστα που “μας ενώνουν”, ρόλο εμπροσθοφυλακής απ’ την απέναντι πλευρά αναλαμβάνουν οι τύπου ΕΛΙΑΜΕΠ διανοούμενοι [κάποιος από εκεί μέσα μίλαγε τις προάλλες για το νέο πατριωτισμό που είναι ο …εμβολιασμός]. Κατά την άποψή μου, πίσω από το “τεχνήεν” ύφος, τα καλολογικά στοιχεία, τις αναφορές στον Φουκώ κτλ. του κειμένου που ακολουθεί βρίσκεται αυτούσιο το πνεύμα ενός Ευαγγελάτου. Για την ακρίβεια θα μπορούσε να κρύβεται ο ιδιος ο Ευαγγελάτος – πρόκειται για κείμενο ανώνυμο:
Μετά το αντιμνημόνιο, που γέννησε ένα ολόκληρο πλέγμα βραχύβιων κομμάτων, παρήγαγε συνωμοσιολόγους σταρ του Ιντερνετ και των τηλεπαραθύρων και ενίσχυσε την άνοδο της Χρυσής Αυγής, το νέο τρέντι διακύβευμα είναι το αντιεμβόλιο. Και με αυτό έρχονται οι νέοι διεκδικητές της αντισυστημικής δόξας που κατεβαίνουν στην πολιτική αρένα τυλίγοντας τη φιλοδοξία τους σε μια κόλλα χαρτί, αυτό του πτυχίου της ιατρικής επιστήμης.
Αν αφαιρέσουμε από τη ρητορική τους το εμβόλιο ως αντικείμενο και ως σύμβολο, θα διαπιστώσουμε ότι οι πολιτικοποιημένοι αντιεμβολιαστές ρίχνουν στο μπλέντερ μια γερή δόση εθνικισμού, αντιπαγκοσμιοποίησης κι αντισημιτισμού, μια πρέζα ατομικισμού, μπόλικους σταυρούς και μανουάλια, και ολίγη από ιστορίες βιοπολιτικής τρέλας με τσιπάκια κι αλλοιώσεις DNA που θα έκαναν τον Μισέλ Φουκώ να μετανιώνει πίκρα που δεν έχει μαλλιά να τραβήξει. Συστατικά του λόγου των αντισυστημικών, αντιεμβολιαστών και διαφόρων new age υγιεινιστών που πολεμούν το «καθεστώς» τις τελευταίες δεκαετίες. Απλώς με την πανδημία οι παλιοί ζουν το πιο υγρό τους όνειρο ενώ στο παιχνίδι μπήκαν και καινούργιοι πολιτικοί νάρκισσοι με ανάγκη αποθέωσης.
Μην αυταπατάστε, δεν είναι θέμα άγνοιας. Είναι άνθρωποι της αριστείας, με σπουδές και βιογραφικό. Συστημικό λάθος, άγριος καιροσκοπισμός ή διάψευση των βεβαιοτήτων της αξιοκρατίας; Οι απόψεις διαφέρουν. Ο Φαίδων Βόβολης, για παράδειγμα, είναι καρδιολόγος, επικεφαλής του νεοϊδρυθέντος κόμματος «Ελεύθεροι Ξανά», υποκινητής συγκεντρώσεων αντιεμβολιαστών και αρνητής των υγειονομικών μέτρων. Το εμβόλιο το αρνείται ή δεν το πολυδέχεται ανάλογα με το κατά πώς συμφέρει κάθε φορά. Η υποχρεωτικότητα, είναι, λέει, ο εχθρός. Αυτοπροσδιορίζεται ως «ο μοναδικός Ελληνας με πολιτικές αξιώσεις» (και μετριόφρων) «που καλεί τους Ελληνες να βγουν στους δρόμους απέναντι σε αυτή την υγειονομική χούντα» και, φυσικά, έκανε το εθνικό ντεμπούτο του σε δελτίο ειδήσεων μεγάλου καναλιού που δεν άφησε αναξιοποίητο τέτοιο πουλέν.
Στην Κύπρο, από την άλλη, ο σταρ του κινήματος δεν φτιάχνει, προς ώρας, ψηφοδέλτια αλλά ελέγχεται για το αν έφτιαχνε… μολότοφ. Ο δρ. Ελπιδοφόρος Σωτηριάδης, που συνελήφθη και κατηγορείται για τα βίαια επεισόδια έξω από το κανάλι Sigma τη μέρα της επετείου της τουρκικής εισβολής (γιατί πάνω από όλα ο πατριωτισμός) είναι επιδημιολόγος, απόφοιτος της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ και έχει εργαστεί σε δημόσιους οργανισμούς και πανεπιστήμια της Ελλάδας και της Κύπρου. Αν τελικά αποδειχθεί ότι η αντίστασή του στο εμβόλιο τον έφτασε να τα κάνει γυαλιά καρφιά, θα έχει ανοίξει από μόνος του μια νέα σελίδα στην ιστορία των «ηρώων» της πολιτικής ανυπακοής με εθνικιστικό πρόσημο και ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος πόσους οπαδούς μπορεί να εξασφαλίσει.
Παρατηρούμε ότι το αντιεμβολιαστικό κίνημα τοποθετείται ορθά, σε μια γραμμή που ξεκινάει από τις εποχές του μνημονίου και των αγανακτισμένων. Ωστόσο, ο εστιασμός γίνεται σ’ εκείνο που προέκυψε τελικά ως “συνεισφορά τους” στην πολιτική σκηνή της χώρας [Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ] χωρίς αναφορά στις εγγενείς δυσκολίες που υπήρχαν για την οργάνωση σε υγιή βάση, καθώς …σύσσωμο το πολιτικό σύστημα ήταν δοσμένο στα μνημόνια. Και βέβαια, πλήρης η αποσιώπηση των λόγων που οδήγησαν κατ΄αρχήν στο κίνημα : είχαν δίκιο οι άνθρωποι να αγανακτούν και να διαμαρτύρονται ή όχι; πώς από την αποτυχημένη έκβαση μιας διαμαρτυρίας φτάνουμε στην αναίρεση των ερεισμάτων της;
Παρόμοια παρακάμπτονται οι λόγοι που γεννούν σήμερα το κίνημα των αντιεμβολιαστών. Αντ’ αυτού ο “φτωχοδιάβολος” που κρύβεται πίσω απ’ την υπογραφή “ΤΑ ΝΕΑ team” θεωρεί το πεδίο πρόσφορο για μια επίθεση εναντίον του εθνικισμού, του θρησκευτικού σκοταδισμού και της συνωμοσιολογίας γενικώς και αορίστως [με επιμελή απουσία αναφοράς σε λεπτομέρειες]. Με δυο λέξεις μια επίθεση στο “παλιό” που μάχεται το “καινούργιο”, το οποίο έρχεται καλπάζοντας με ρυθμό ενός αδοκίμαστου εμβολίου ανά εξάμηνο.
Οι ad hominem επιθέσεις, όσο εμετικές και αν προκύπτουν, είναι, ως σήμα κατατεθέν της δημοσιογραφίας του “είδους”, θλιβερά αναμενόμενες. Επισημαίνει απλώς κανείς το θράσος του αρθρογράφου να παρουσιάζει ούτε λίγο ούτε πολύ τον [εξαφανισμένο από παντού] κύριο Βόβολη σαν …press darling, μιλώντας για το ντεμπούτο του σε δελτίο ειδήσεων μεγάλου καναλιού – εικάζω αντίθετων συμφερόντων από του εργοδότη του.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Δεν ξέρω πάντως αν η συρρίκνωση της όποιας αντίστασης στο ζήτημα του εμβολιασμού προοιωνίζεται τίποτα θετικό. Αν δηλαδή δοθεί “τελικά” (λέμε τώρα, τίποτα δεν είναι τελικό σε αυτή την ιστορία) δυνατότητα επιλογής, μετά θα είναι όλα εντάξει με τις μάσκες, τις καραντίνες και τα σχετικά; Οι περισσότεροι πάντως από τους ενήλικες που δεν έχουν κάνει ακόμα το εμβόλιο, μόνο “αρνητές” δεν είναι οι άνθρωποι. Απλώς το φοβούνται περισσότερο από τον κορωνοϊό (και με το δίκιο τους) χωρίς να έχουν ιδιαίτερες αντιρρήσεις για τα υπόλοιπα. Επιπλέον κανένας μέχρι τώρα δεν έχει αμφισβητήσει ανοιχτά την αποτελεσματικότητα του βρωμερού δηλητηρίου, δίνοντας έτσι πάτημα σε κάθε είδους κακοήθειες από την αντίθετη πλευρά. Θα μου πεις ότι δεν είναι ακόμα σε θέση να το γνωρίζουν – κάτσε να περάσει πρώτα η χρονιά, να κάνουν τον κύκλο τους οι μεταλλάξεις και το βλέπουμε τότε το ζήτημα. Με τη λογική αυτή όμως ποτέ δεν θα είναι σε θέση να το γνωρίζουν, γιατί κάθε φορά που ένα συγκεκριμένο εμβόλιο θα προκύπτει αναποτελεσματικό ή επικίνδυνο, την επομένη θα βγαίνει ένα καινούργιο που θα υπόσχεται μεγαλύτερη προστασία με λιγότερες παρενέργειες κοκ. Είναι και καλοκαίρι εντωμεταξύ, τα μέτρα έχουν χαλαρώσει προς το παρόν ένεκα οι τουρίστες, τα κρούσματα δεν συνοδεύονται ακόμη από αντίστοιχους θανάτους, δεν είναι δύσκολο να ξεχαστεί κανείς και να υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις του, όπως έκανε και πέρσι το καλοκαίρι. Λες και η ανάπαυλα προέκυψε από δικές του ενέργειες και όχι από τη “μεγαλοψυχία” του Πατερούλη..
Αυτό, το περί συρρίκνωσης της αντίστασης στο εμβόλιο, να λέγεται! Ευτυχώς ο Βόβολης λόγου χάριν, καταφέρεται και εναντίον των μασκών κλπ..
Δυστυχώς έχεις δίκιο και ως προς το λόγο για τον οποίο οι περισσότεροι “καταφέρονται εναντίον των εμβολίων”, αλλά και ως προς το ότι η “αποτελεσματικότητα” [ως προς την οποία τα σκευάσματα προκύπτουν …διάτρητα, για όποιον έχει στοιχειώδη λογική] ουδόλως αμφισβητείται.
Η μόνη σωτηρία μπορεί να προέλθει από τη φύση της “λογικής” που διέπει τις κινήσεις των όντων – εκ βαθέων μπακαλίστικης. Αν αποφασίσουν, για τους χψ λόγους ότι ό,τι έσπρωξαν έσπρωξαν, η ότι συντρέχουν άλλοι λόγοι σοβαρότεροι, θα αμολύσουν τους Σαρηγιάννηδες να μιλάνε για “αίσιους οιωνούς από τα βοθρολύματα” και γενικώς θα μαζέψουν το κόλπο εν μια νυκτί σαν να μην τρέχει τίποτα. Η “ανακούφιση” [αντίστοιχη του σοκ και δέους] του κόσμου θα τον εμποδίσει να δει και τότε τι παίζεται, but who gives a fuck…
Σοβαρό εμπόδιο πάντως για μια παρόμοια λύση του προβλήματος (που θεωρητικά είναι απόλυτα εφικτή) αποτελεί όχι μόνον η έκταση, αλλά και η διάρκεια, γιατί όσο περνάει ο καιρός – κι έχει περάσει αρκετός – παγιώνοντσι τα συμφέροντα και συνηθίζει ο κόσμος το ζουρλομανδύα. Είναι λιγάκι σαν το τσιγάρο και το ποτό, που από ένα σημείο και μετά τα συνεχίζεις γιατί απλά έτσι έκανες μέχρι τότε, κι ας δημιουργούν ένα σωρό προβλήματα στην υγεία σου και τη ζωή σου. Άσε που όλοι περιμένουν από σένα μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, φίλοι, γνωστοί, ο ιδιοκτήτης της κάβας, ο περιπτεράς..
Πράγματι, από ένα σημείο και μετά είναι ένα είδος αγώνα δρόμου. Και οι μεταλλαγμένοι καριόληδες σίγουρα το ξέρουν. Εξ ου και τα δίνουν κυριολεκτικά όλα τελευταίως, αδιαφορώντας για τα τελευταία προσχήματα. Το πρωί άκουγα ένα είδος βοθρολυματία – παραγιού του Σαρηγιάννη να αναπτύσσει τις προβλέψεις των μοντέλων του, καταλήγοντας στην απίστευτη φράση : αν συνεχίσουμε έτσι ΜΠΟΡΟΥΜΕ να φτάσουμε στα 3 με 4.000 κρούσματα μέχρι “τότε”. Ο τύπος κανονικά μιλούσε με όρους ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ ΣΤΟΧΩΝ.
Είσαι τυχερός που έχεις καταφέρει/επιλέξει να μη βλέπεις ειδήσεις. Εγώ ξεπέφτω για κάνα πεντοδεκάλεπτο και μετά νιώθω κυριολεκτικά παγιδευμένος σε ένα εφιάλτη απ’ τον οποίο δεν μπορώ να ξυπνήσω. [Όλο αυτό το διάστημα, φράσεις όπως το περί εφιάλτη, που παλιά αποτελούσαν σχήμα λόγου, αποτελούν πλέον …εφιαλτικά ακριβή περιγραφή πραγματικότητας].
Από την τηλεόραση απεξαρτήθηκα οριστικά όταν παντρεύτηκα στις αρχές της χιλιετίας – η συσκευή δεν επαρκούσε για δύο άτομα με διαφορετικά γούστα – με τα βιντεοπαιχνίδια και το ίντερνετ σε ρόλο μεθαδόνης, που όμως αποδείχτηκε ασύγκριτα πιο εθιστική από το αρχικό ναρκωτικό. Το πρόβλημα πάντως για μένα τα τελευταία χρόνια δεν είναι τόσο τα εξωφρενικά λεγόμενα, όσο οι ΦΑΤΣΕΣ. Ένας υποθετικός εξωγήινος που θα γνώριζε τον σύγχρονο “πολιτισμό” αποκλειστικά και μόνο μέσω τηλεοπτικών εκπομπών, θα γινόταν χωρίς αμφιβολία μισάνθρωπος.
Οι φάτσες κι αυτές οι ΦΩΝΕΣ!