Αν η ανάρτηση του δρ. Κωνσταντίνου Αρβανίτη είναι ακριβής [δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω, μου είναι συμπαθής και έχω επανειλημμένα αναπαραγάγει συνεντεύξεις του] υπάρχει όντως περίπτωση να γελάσει το παρδαλό κατσίκι…
4(Visited 141 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Kι αλλου τα ιδια .. Καναδας
https://www.pronews.gr/ygeia/1025110_dr-rkilian-80-ton-nosileyomenon-einai-pliros-emvoliasmenoi-posoys-anthropoys-tha
Αλλα τι θα πει “λειπει θεματικο περιεχομενο” ? Δεν το πιανω ..
Θα σε γελάσω, είναι τα συνήθη γκουγκλοελληνικά των “διαχειριστών συστήματος”, συν την πουστιά που προφανώς παίζεται εδώ πέρα.
Να υποθέσω ότι εννοούν ότι το post δεν έχει περιεχόμενο; το οποίο μόλις …εξαφάνισαν οι ίδιοι;
Να θυμίσω και πάλι ότι πέρσι τέτοια εποχή κρούσματα/διασωληνώσεις/θάνατοι (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία) δεν ήταν παραπάνω από το 1/3 των σημερινών. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι για όλα φταίνε οι ανεμβολίαστοι, και πάλι τώρα είναι συντριπτικά λιγότεροι σε σχέση με πέρσι που δεν είχε ακόμα εμβολιαστεί κανένας. Γενικότερα μέχρι στιγμής είναι νόμος απαράβατος ότι ο κορωνοϊός – με τα δικά τους πάντα στοιχεία, το τονίζω! – φουντώνει όσο αυξάνονται τα μέτρα καταπολέμησής του, άλλο ένα εξωφρενικό elephant in the room που για κάποιο λόγο δεν αναφέρει κανένας.
Το φαινόμενο είναι τόσο ακραίο που, ώρες ώρες τουλάχιστον, όλων των ειδών τα συναισθήματα [φόβος, οργή, αηδία κτλ.] εκτοπίζονται από μια απλή περιέργεια: πόσο θα κρατήσει αυτό το πράγμα; πόσος καιρός θα περάσει μέχρι και ο τελευταίος ηλίθιος να ξυπνήσει και να τους πάρει με τις πέτρες;
Γιατί στο δικό μου μυαλό, ίσως από μια δυσκολία προσαρμογής σε “νέα δεδομένα” που είχα από μικρός, αδυνατεί να χωρέσει ένα σενάριο του τύπου “έτσι θα είναι από δω και πέρα”. Και αυτό σε πείσμα όλων των ενδείξεων.
Ένα εντυπωσιακά ανησυχητικό πράγμα που μαθαίνω φερ’ ειπείν είναι ότι στα πανεπιστήμια κυκλοφορεί φορτσάτο εμβολιαστικό πνεύμα, και δεν εννοώ μόνο στους καθηγητές [οι οποίοι φτάνουν να “ζητούν” από τους φοιτητές να μην φέρνουν μπουκάλια με νερό στο αμφιθέατρο, ούτως ώστε …να μη βγάζουν τη μάσκα για να πιούν], αλλά και στους φοιτητές τους ίδιους.
Δυστυχώς έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα κι ακόμα χειρότερα. Πριν από κανά μήνα με πήρε κάποιος παλιός μου μαθητής που τώρα κάνει μεταπτυχιακά στο ΕΚΠΑ να βγούμε για κανά καφέ να τα πούμε. Δεν είχε αλλάξει πολύ, με την εξαίρεση ότι αναπαρήγαγε κατά γράμμα την πιο αισχρή προπαγάνδα του σκάι. Να φανταστείς ότι το καλοκαίρι δούλευε γκαρσόνι με διπλή μάσκα και ήταν από τους πρώτους που έτρεξε να κάνει το εμβόλιο δύο μέτρα θηρίο, μηχανόβιος και αθλητής – τη γνώμη του για τους αρνητές δεν χρειάζεται φυσικά να την αναφέρω. Επειδή τυχαίνει να είναι από τους πλέον αγαπημένους μου, δεν ήθελα να τον στενοχωρήσω – έβλεπα εξάλλου τη ματαιότητα του πράγματος – και προσπάθησα να κρατήσω τη συζήτηση σε κάπως ασφαλή πλαίσια. Ευτυχώς κι ο ίδιος είχε τη λεπτότητα να μη δώσει έκταση στο θέμα, όταν κατάλαβε ότι δεν είμαι η καρικατούρα του αρνητή που κυκλοφορεί στη μυθολογία των εμβολιάκηδων. Εμένα όμως μου πήρε μέρες ολόκληρες να συνέλθω από τη στενοχώρια και το σοκ. Αν αυτός – από τα καλύτερα παιδιά που έχω συναντήσει – κατάληξε σε τέτοιο σημείο, τι να περιμένει κανείς από τους άλλους;
Αυτό είναι ακριβώς και για μένα το πιο ανησυχητικό : άνθρωποι που εκτιμούσες το μυαλό τους, που τους είχες διαλέξει γι’ αυτό, να τους ακούς να μιλάνε σαν υπνωτισμένοι από την τηλεόραση – έχει κάτι από Body Snatchers όλο αυτό…