Μπορεί κανείς να διακρίνει τρία επίπεδα “κοινωνικής συνειδητότητας”, διά γυμνού οφθαλμού τουλάχιστον.
Το πρώτο αντιστοιχεί στη επικράτεια του θεατή – “πολίτη”. Ο τελευταίος, σε διαδικασία [αυτο-]κατεργασίας μέσω [σόσιαλ] μίντια, ασχολείται με θέματα αενάως αναβλύζοντα απ’ την επικαιρότητα : πολύνεκρα δυστυχήματα, ποδοσφαιρικοί αγώνες, δολοφονίες και “άψυχα κορμάκια”, βιασμοί και απάνθρωπες συμπεριφορές σε ζώα, …ασεβή σχόλια των “influencers” για διάσημους καλλιτέχνες…
Το δεύτερο επίπεδο ζωογονεί η συνειδητότητα κάποιων “φωτισμένων”, εστιάζουσα σε θέματα …ουσίας : ο ρατσισμός, το gender identity, ή η κλιματική αλλαγή ας πούμε. Σ’ αυτά προσπαθούν να στρέψουν το ενδιαφέρον του αποπροσανατολισμένου “πολίτη”, με ακτιβιστικές και όχι μόνο δράσεις, δίνοντας το στίγμα της “σοβαρής” πλευράς των [σόσιαλ] μίντια.
Στο τρίτο επίπεδο, βρίσκει κανείς τους έχοντες επίγνωση της ύπαρξης των δύο πρώτων, και της γενεσιουργού αιτίας της : πολιτική κυριαρχία μιας διεθνούς κάστας “ειδικών”, οι οποίοι στην υπηρεσία οργανισμών / επιχειρήσεων, και στο όνομα μιας ανύπαρκτης επιστημοσύνης, τροφοδοτούν με “τετελεσμένα” το δεύτερο επίπεδο συνειδητότητας, επιβάλλοντας τις συμπεριφορές που διαχέονται στο πρώτο. Μέσω αυτών οδηγούν την κοινωνία σε διάλυση και μετατρέπουν κυρίαρχα κράτη σε …failed states. Όλο αυτό εν όψει Παγκοσμιοποίησης, η οποία διακηρύσσεται ως αδήριτη ανάγκη από τους ίδιους ανθρώπους [WEF] που, ταυτόχρονα, την περιγράφουν σαν θεωρία ψεκασμένων συνωμοσιολόγων.

Κάτω, ο ομότιμος καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης και ομότιμος ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά Αντώνης Φώσκολος, γνωστός σε όσους ασχολούμαστε με το θέμα της Κλιματικής Αλλαγής, συζητά με τον [αξιόλογο] Πάρι Καρβουνόπουλο του militaire.gr..
Δεν ξέρω αν και πόσο άνθρωποι όπως ο καθηγητής ευθύνονται για την ανυπαρξία αληθινού διαλόγου γύρω απ’ το μείζον [;] ζήτημα. Ίσως και να έχουν προσπαθήσει, συναντώντας απροθυμία και απαξίωση. Στο κάτω κάτω, σε επίπεδο κοινής γνώμης, οι “αρνητές” του Global warming/boiling αποτελούν …de facto ομοϊδεάτες των flatearthers.
Αν πάντως αυτό είναι το θέμα …οι καλοί επιστήμονες πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο. Γιατί το μόνο που θα υποψίαζε τον ανειδίκευτο “θεατή πολίτη”, θα ήταν το θέαμα ενός “ειδικού” οδηγούμενου σε ήττα, μετά από step-by-step διαλογική αντιπαράθεση. Φώσκολος εναντίον …Ζερεφού ας πούμε.*
Αυτό προκύπτει [βλ. δεύτερο βίντεο] απ’ τον διάλογο ανάμεσα σε επιφανή καταστροφολόγο και τον Steve Koonin – τον έχω παρουσιάσει ξανά, βλ. εδώ, ως επιστήμονα που εμπιστεύομαι σχεδόν τυφλά επί του θέματος.
ΥΓ. Να επισημάνω απλώς ότι τα περί Climate Change μεθοδεύονται πολύ καιρό πριν απ’ την εποχή της Θάτσερ, όπου τοποθετεί το ξεκίνημά τους ο κύριος Φώσκολος. Για την ακρίβεια, ήδη απ’ τα late ’40s.

* Ακόμα και επαναλαμβανόμενες, δημόσιες προκλήσεις για διάλογο συνοδευόμενες από άρνηση, θα αποτελούσαν επιχείρημα.