Το παρακάτω είναι προϊόν απομαγνητοφώνησης. Κράτησα αυτούσιους τους διαλόγους, με κάποιες διευκρινίσεις, όπου χρειάζονται.

“Πάμε Πάτρα” δίνει το σύνθημα ο τηλεπαρουσιαστής. “για να συναντήσουμε τον Χρήστο Τάδε …γιατί Χρήστο μου, δεν ξέρω τι γίνεται εκεί …εμείς, η εικόνα που έχουμε από την αγορά της Αθήνας, του Πειραιά και των περιφερειακών αγορών, δεν είναι καλή. Και είμαστε και σε εκπτώσεις…”
“Ε, εντάξει, τώρα είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα”, διεισδύει ‘απαλά’ με τόνους κωλοπετσώματος πίσω απ’ τη γελαστή φωνή, η τηλεπαρουσιάστρια. “Καλημέρα κι από μένα Χρήστο…”
“Βρισκόμαστε λοιπόν στο κέντρο της πόλης”, ξεκινά ο Χρήστος, “μια πόλη η οποία δεν έχουμε κρούσματα κορωνοϊού το τελευταίο διάστημα, με τελευταία περιστατικά να έχουμε με δυο κρούσματα που είχαμε στη δημόσια επιχείρηση ύδρευσης και αποχέτευσης της Πάτρας, ωστόσο έχει περιοριστεί η κατάσταση, τις τελευταίες ημέρες δεν υπάρχει κάποια ανακοίνωση κρουσμάτων, παρόλα αυτά όμως η αγορά ειναι μουδιασμένη, και στο κομμάτι των εμπορικών επιχειρήσεων όπως είπες Νίκο, δεν διαφέρει πολύ η εικόνα με την Αθήνα και τον Πειραιά… εδώ βέβαια η κατάσταση έχει ξεκινήσει νωρίτερα και η κρίση, αν θυμάστε, με τα πρώτα μέτρα τα οποία είχαμε, την περίοδο του Καρναβαλιού, οπότε η ζημιά είναι 15-20 μέρες πριν την υπόλοιπη Ελλάδα και την Αθήνα. Τώρα όμως, σιγά σιγά παρότι υπάρχουν προσφορές δεν υπάρχει κόσμος, δεν υπάρχει ζήτηση, δεν υπάρχει κίνηση στα εμπορικά καταστήματα, ωστόσο, στα καφέ, να έρθουμε και σ’ ένα άλλο κεφάλαιο, η εικόνα δεν διαφέρει με την υπόλοιπη Ελλάδα, παρότι εδώ δεν έχουμε μέτρα, το να κλείνουν οι επιχειρήσεις από τις δώδεκα και μετά, και παρόλα αυτά όμως η κίνηση δεν είναι μεγάλη, δεν είναι όπως ήτανε προ κορωνοϊού. Θα μου πείτε βρισκόμαστε στα μέσα Αυγούστου, παρόλα αυτά η πόλη δεν έχει αδειάσει, είναι ο κόσμος εδώ…”

“Δια του λόγου το αληθές”, ο ρεπόρτερ στρέφεται σε μαγαζάτορα της περιοχής. Εκείνος ευγενέστατα [και με ελληνικά μη έχοντα σχέση με εκείνα του ρεπόρτερ] εκφράζει δυσαρέσκεια για την ελάχιστη κίνηση παρόλο που αυτός και οι συνάδελφοί του τηρούν όλα τα μέτρα. “Κι απ’ ότι βέπω αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί, κι αυτό θα είναι πολύ επώδυνο για τις επιχειρήσεις μας”.
“Να ρωτήσω απλά κάτι;”, διεισδύει ξανά η “χαμογελαστή”, σκληρή σαν ατσάλι φωνή της παρουσιάστριας. “Θέλω να ρωτήσω ότι ναι μεν οι ιδιοκτήτες των εστιατορίων, οι σερβιτόροι, τηρούν τα μέτρα, αλλά το σημαντικό είναι και οι ίδιοι οι πολίτες να τηρούν τα μέτρα, εκεί είναι το πρόβλημα, δεν είναι ότι επιρρίπτει η κυβέρνηση τις ευθύνες στους ιδιοκτήτες, είναι η ατομική ευθύνη που κάνουμε ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ λόγο και τη βλέπουμε να έχει φύγει το τελευταίο διάστημα”.
Η συζήτηση ολοκληρώνεται με τον καταστηματάρχη να εξηγεί πόσο τυπικοί είναι οι πολίτες, φορώντας μάσκες παντού κλπ.
“Από ελέγχους πώς πάμε Χρήστο”, ρωτά ο τηλεπαρουσιαστής.
Χρήστος προς καταστηματάρχη: “Υπάρχουν έλεγχοι; εσάς σας ελέγχουν συνεχώς;”
Ο καταστηματάρχης: “υπάρχουν διαρκείς έλεγχοι, είμαστε πολύ θετικοί σ’ αυτόν τον τομέα”.
Η τηλεπαρουσιάστρια, πιο “γελαστή” από ποτέ: “Χρήστο σ’ ευχαριστούμε πολύ για το ρεπορτάζ” [στο τηλεπαρουσιαστή:] “εμείς τώρα πού πάμε από δω;”
Να υποθέσω ότι το παραπάνω προϊόν απομαγνητοφώνησης δεν χρειάζεται σχόλια… Δεν χρειάζεται πχ. να βάλω σε bold και κεφαλαία το ότι ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ “ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ” ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΡΟΥΣΜΑ…
Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν το παράθυρό μας στον κόσμο.