Ζούμε σε μια εποχή όπου ένα human trash σαν τον Βολοντιμίρ Ζελένσκι μπορεί να εκστομίζει τη φράση «Η Ουκρανία είναι το σύνορο ανάμεσα στη Ρωσία και τον πολιτισμό» – όχι σε μια καφετέρια με τα φασιστοφλωράκια της παρέας του, αλλά σε συνέντευξη Τύπου ως πρωθυπουργός της χώρας.
Την ίδια στιγμή, ο Ρώσος πρόεδρος παρουσιάζεται από «ειδικούς» με περισπούδαστο ύφος ως όλο και πιο ασταθής, περνώντας στο κοινό σαν ένας νέος Χίτλερ / Μουσολίνι. Πράγμα που βάζει τον σκεπτόμενο θεατή σε αναρωτήσεις του τύπου «πόσο αληθινά ‘παρανοϊκοί’ ήταν τελικά οι εν λόγω» – προσωπικά, πιστεύω, ούτε στο ελάχιστο, και αυτό δεν μετράει φυσικά υπέρ τους.
Το ίματζ του παρανοϊκού δικτάτορα, είναι πολύ πιο διαχειρίσιμο επικοινωνιακά απ’ τους αναλυτές και γελοιογράφους των ΜΜΕ * και από ένα πολιτικό προσωπικό που σύντομα θα χρησιμοποιεί την «παράνοια» του ΒΠ ως επιχείρημα για την «αδυναμία συνεννόησης μαζί του».
«Δεν θέλουμε να μείνουμε στην ιστορία σαν τους 300 Σπαρτιάτες. Αυτό που θέλουμε είναι η ειρήνη», μια άλλη δήλωση του κυρίου Ζελένσκι – παρουσιαζόμενου σαν ήρωα από σύσσωμα τα Δυτικά μίντια **.
Σημειώνεις, αηδιάζοντας, την κουτοπονηριά με την οποία ο Ουκρανός Λαζόπουλος – απόγονος του Goebbels λανσάρει εαυτόν ως νέο Λεωνίδα, στιγμές πριν κάνει την αυτοϋπέρβαση, παρουσιαζόμενος ως νέος Γκάντι.
Δεν εννοώ ασφαλώς ότι ένας κωμικός δεν μπορεί να έχει πολιτική άποψη ή και ηγετικές ικανότητες, χωρίς να τα συνοδεύει με «στοιχεία» από Goebbels. Το «2 σε 1» εδώ αφορά στο συνδυασμό της «φωτογένειας» που δεν διέθετε ο βλοσυρός δόκτωρ, με την συσσωρευμένη γνώση εκείνου και των ανθρώπων που ανέλαβαν να συνεχίσουν το έργο του. Πράγμα το οποίο παρεμπιπτόντως έγινε εφικτό με τη φροντίδα του αμερικανικού κράτους : η Επιχείρηση Parerclip [= ασφαλής μεταφορά / εγκατάσταση στις ΗΠΑ 1.600 «αξιοποιήσιμων» Ναζί επιστημόνων με το τέλος του πολέμου] δεν αφορούσε φυσικά μόνο σε rocket scientists.
Μιλώντας για αξιοποίηση ναζιστικών στοιχείων : στο περιθώριο των εχθροπραξιών στην Ουκρανία, υπάρχουν τρία ζητήματα που ο συνδυασμός τους εντυπωσιάζει. Μπορεί να πρόκειται και για απλή σύμπτωση, το ενδιαφέρον πάντως προκύπτει κατά την άποψή μου «αβίαστα». Δεν έχω βγάλει ακόμα λογαριασμό [οριστικό συμπέρασμα] απλώς τα παραθέτω :
1. Ένας πόλεμος στο πλαίσιο του οποίου στρατιωτικά τμήματα του ενός αντιπάλου [δεκάδες χιλιάδες άνδρες] επιχειρούν υπό ναζιστική σημαία.
2. Η de facto εν μια νυκτί [;] απόφαση επανεξοπλισμού της Γερμανίας, …αυτοαπαλασσόμενης από τις ενοχές του ναζιστικού της παρελθόντος. Το γεγονός ξυπνάει συνειρμούς, δεδομένης της συμπεριφοράς της «ατμομηχανής» προς τους Ευρωπαίους εταίρους, δείγματα της οποίας γνωρίσαμε στο πρόσφατο παρελθόν οι ίδιοι.
3. Η εγκατάλειψη εκ μέρους της Ελβετίας μια ουδετερότητας η οποία δεν είχε εγκαταλειφθεί ούτε στην περίπτωση του περίφημου «χρυσού των Ναζί» : εκείνου που υψηλόβαθμα στελέχη του Γ’ Ράιχ είχαν αρπάξει από κρατικές οντότητες και ιδιώτες, κυρίως Εβραίους και διασφαλίσει σε ελβετικές τράπεζες : το άνοιγμα των λογαριασμών των περισσότερων στάθηκε αδύνατο.

* Επί τη ευκαιρία, κοντεύω να ξεχάσω από πότε έχω να έρθω σε επαφή με το φαινόμενο της «πολιτικής γελοιογραφίας». Οι μόνες που φαίνεται να κυκλοφορούν είναι οι politically correct γελοιότητες του «αναγεννημένου» Αρκά …σχολιαζόμενες κάθε φορά με σοβαρότητα απάδουσα της γελοιότητάς τους, όσο και της γελοιογραφίας ως είδους.

** Στο πλαίσιο της αξιοθρήνητης αμετροέπειας των δυτικών media, ο Ζελένσκι είναι πηγή έμπνευσης των Ευρωπαϊκών λαών που αγωνίζονται για τη δημοκρατία, ο …Ουίνστον Τσόρτσιλ της νέας εποχής…