Ο “σάλος” που ξεσηκώνεται για την κινηματογραφική ταινία του Netflix “Cuties” ειναι όχι απλώς αναμενόμενος, αλλά και επιδιωκόμενος: κινήσεις όπως αυτή υπάγονται στο δοκιμασμένο κόνσεπτ της χειραγώγησης με χρήση αντίστροφης ψυχολογίας [reverse psychology].
Η ιδέα αφορά ένα κορίτσι, μουσουλμανάκι 11 χρόνων που, βρίσκοντας παράλογη [και …πληκτική] την εμμονή των συντηρητικού οικογενειακού του περιβάλλοντος με το “κακό” που αντιπροσωπεύουν οι ημίγυμνες γυναίκες, γοητεύεται από μια ομάδα συμμαθητριών του, ασκούμενων στο …twerk dancing. Η συνέχεια επί της οθόνης του Netflix, στην οποία επιχείρησα να το παρακολουθήσω, πριν με σταματήσει η ανία στο πρώτο εικοσάλεπτο.
Θυμάμαι την σοκαρισμένη αντίδραση ενός αναγνώστη, σε φράση από κείμενό μου, δημοσιευμένο προ δεαετίας στο site του Κώστα Καββαθά.
Ανέφερα εκεί [όπως και σε κείμενα στον ΗΧΟ], ότι η αποστολή “καλλιτεχνών – icons” τύπου Beyonce και Madonna αφορά [και] στη δημιουργία συνθηκών για τη συμπίεση του ηλικιακού ορίου “σεξουαλικής αφύπνισης”. Ιδίως των κοριτσιών, τα οποία ωθούνται στην προβολή της σεξουαλικότητάς τους από 5-6 χρόνων. Το βίντεο με τις μικρές [7χρονες…] Beyonce είχε προβληθεί “δοκιμαστικά” από τα mainstream κανάλια ακριβώς τότε [βλ. κάτω], δίνοντας ίσως το σύνθημα για ένα trend ανάμεσα σε κοριτσάκια τέτοιας ηλικίας να γυρίζουν βίντεο – karaoke σύγχρονων χιτ …μιμούμενα τις κινήσεις των τραγουδιστριών – performers. Η …γειτόνισά μας, μας έχει δείξει ένα τέτοιο βίντεο που γύρισε με το κινητό η οκτάχρονη εγγονούλα της, “για να σπάσουμε πλάκα…”

Σε θέματα όπως του “Cuties”, η υποκρισία περισσεύει, όσο ακριβώς η άγνοια και η ανοησία: εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η ταινία παρουσιάζει παιδιά με τρόπο σεξουαλικό που δεν αρμόζει στην ηλικία τους [κάνουν πως] αγνοούν ότι η ταινία δεν χρησιμοποιεί …μαγικά τρικ. Και ότι τα παιδιά αισθάνονται φανερά άνετα με το twerk dancing. Η πειστικότητα με την οποία το αναδεικνύουν, δεν αφορά μόνο στις προθέσεις του σκηνοθέτη, αλλά και στις δικές τους ικανότητες. Όσοι θέλουν να πιστεύουν ότι τα παιδιά, ιδίως τα κορίτσια αυτής της ηλικίας, στερούνται σεξουαλικότητας, ζουν σε δικό τους κόσμο. Όσοι στην ηλικία αυτή δεν κοιμόμασταν “τον ύπνο του δικαίου”, …κάτι θυμόμαστε περί του αντιθέτου. Και με τη συχνότητα των σεξουαλικού περιεχομένου βίντεο με τα οποία τα όντα βομβαρδίζονται απ’ την ποπ υποκουλτούρα, θα ήταν περίεργο αν ασχολούντο με κάτι άλλο από “αυτό”.
Το θέμα επομένως είναι αλλού. Και η “επαναστατική” χροιά [reverse psychology] που επιχειρείται να δοθεί στην ανάδειξή της παιδικής σεξουαλικότητας, όπως παλαιότερα στην ανάδειξη της ομοφυλοφιλίας, απλώς το συγκαλύπτει:
Το θέμα αφορά στον, ακυρωτικό των πάντων, εστιασμό στον σεξουαλικό παράγοντα, ως επίκεντρο της ανθρώπινης δραστηριότητας. Εστιασμός που συντελείται στο πλαίσιο ενός αχταρμά, όπου κάλπικες “ιδεολογίες της απελευθέρωσης” συναντάνε την ψυχολογία του ποδαριού, υπό την αιγίδα [πανταχού παρούσα και τα πάντα διέπουσα] του επιχειρηματικού πνεύματος. Η κουλτούρα της κλειδαρότρυπας έχει, πέραν της εμπορικής, την “ιδεολογική” και “επιστημονική” πτυχή της.
Οι φεμινίστριες που δικαίως φώναζαν σε άλλες εποχές για τη μετατροπή του γυναικείου σώματος σε αντικείμενο, το έχουν βουλώσει καιρό τώρα. Εϊναι ΟΚ, ακόμα και γι’ αυτές, μια γυναίκα να προβάλλει τη σεξουαλικότητά της για να επιτύχει ο,τιδήποτε.
Και …που οδηγεί αυτό, σε συνδυασμό με τα ηθικολογικά κοάσματα για την ταινία του Netflix;
Στο ότι είναι ΟΚ να εκμεταλλεύεται κανείς το σώμα μιας ώριμης γυναίκας, όχι όμως και μιας αφυπνισμένης 11χρονης.
Όμως. στο πλαίσιο μιας τέτοιας νοοτροπίας [όχι ακριβώς “ηθικά άμεμπτης”], το θέμα συρρικνώνεται σε μια απλή συναίνεση. Για να μετατεθεί εδώ, στους …συναινετικούς γονείς της υποθέσεως.