Καλέ σωπάστε …έχουμε μείνει άναυδοι!
[Ούτε οργή πλέον ούτε τίποτα, ούτε “το λέγαμε”, ούτε “το ξέραμε ότι θα γίνει”.
Μόνο …φυσιοδιφικό ενδιαφέρον. Και μια τεράστια απορία, αν και πότε θα γίνει αντιληπτό από τον “πολίτη” το όργιο που συντελείται καθημερινά, μπροστά στα μάτια του…]
5 (Visited 132 times, 1 visits today)
Η προσωπική μου αίσθηση πάντως, η οποία ενισχύεται καθημερινά, είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των “πολιτών” δεν έχει καταλάβει απολύτως τίποτα και το κυριότερο δεν επιθυμεί να καταλάβει. Όσο για την “αντίσταση” των social media, στο βαθμό που διατηρεί μια μακρινή σχέση με την πραγματικότητα, κατά τη γνώμη μου ολισθαίνει από καιρό σε αδιέξοδες ατραπούς, τουτέστιν επί της ουσίας αποδέχεται το αφήγημα του αντιπάλου και περιορίζεται σε χαμένες εκ των προτέρων μάχες οπισθοφυλακής. “Εκείνοι” έχουν μια πολύ συγκεκριμένη άποψη για την κοινωνία του μέλλοντος, την οποία και ακολουθούν με συνέπεια και μεθοδικότητα, ενώ οι “δικοί μας” ονειρεύονται νοσταλγικά την “επιστροφή στην κανονικότητα” και η τύχη τους δουλεύει..
Η “αντίσταση” μέσω των social media έχει νόημα όχι ως αληθινή αντίσταση αλλά ως συμμετοχή στη σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης, η οποία γενικά δεν περνάει απαρατήρητη. Ένα [αρνητικό] παράδειγμα αυτού ήταν η αναβολή του “Συνεδρίου Γονιμότητας” [τελική επιβεβαίωση της βλακείας των διοργανωτών του].
Υπό αυτή πάντως την έννοια θεωρώ ότι έχει νόημα μια κάποια συμμετοχή σ’ αυτό το πανηγύρι. Εννοείται ότι στο βάθος διαγράφεται το αδιέξοδο που λες, καθότι στην μέθοδο των “εν λόγω” εντάσσεται και η διαδικασία της υποβάθμισης του φρονήματος / μεταστροφής της κοινής γνώμης. Απλώς στην παρούσα φάση, υπάρχουν θέματα τα οποία δεν βλέπω να περνάνε εύκολα, όπως κυρίως ο εμβολιασμός στα παιδιά. Τυχόν επιβολή του χωρίς σοβαρή αντίδραση θα σημάνει ότι το κόλπο είναι λήξαν. Έχω μεγάλη περιέργεια. Και ταυτόχρονα σκέφτομαι πόσο σωτήρια ήταν η απόφασή μας να μην τεκνοποιήσουμε : το τι μπουρδελοκατάσταση ερχόταν ήταν φανερό σε όσους δεν κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, από τα early ’00s. Αν αυτή τη στιγμή υπήρχε και παιδί στο προσκήνιο, δεν θέλω να σκέφτομαι πώς θα ήμουν.
Αυτό με τα παιδιά ξαναπέστο. Το τι ψυχολογικό πόλεμο είχα φάει από γνωστούς και αγνώστους για το συγκεκριμένο θέμα θα ήταν αδιανόητο για κάθε άνθρωπο με στοιχειώδη λεπτότητα, σε περίπτωση φυσικά που τέτοιοι άνθρωποι δεν ήταν μακρινή ανάμνηση ενός μυθικού παρελθόντος. Με την κρίση του 2010 μάζεψαν κάπως τη γλώσσα τους και τώρα την έκοψαν τελείως. Όχι δηλαδή ότι θα ίδρωνε ταυτί μου με τις ανοησίες τους. Στη σπανιότατη περίπτωση που αποφάσιζα να τους απαντήσω στα σοβαρά, τα μόνα μου λόγια ήταν: όποιος αγαπάει τα παιδιά, δεν κάνει παιδιά. Επιπλέον ήθελα να κάνω τη ζωούλα μου με τον τρόπο που καλώς ή κακώς μου άρεσε και το να παριστάνω τον πατέρα και τα σχετικά δεν ήταν ακριβώς my idea of fun. Εν τέλει άφησα το θέμα στην τύχη και ποτέ δεν μετάνιωσα.
Η επίδραση πάντως που είχαν τα SM στο θέμα του συνεδρίου, οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή εκινείτο ούτως ή άλλως προς την κυρίαρχη κατεύθυνση της πολιτικής ορθότητας. Σε περιπτώσεις αντίθεσης προς το επίσημο ρεύμα -και όχι μόνο σε κοινωνικά θέματα- η όποια επίδρασή τους περιορίζεται σε στενό κύκλο αντιφρονούντων, ο πραγματικός αριθμός των οποίων είναι πολύ μικρότερος αυτού που διαφαίνεται από τα θορυβώδη σχόλια των εικονικών επαναστατών. Ως προς το θέμα που μας ενδιαφέρει, μια σχετική άνοδος της κριτικής επί των κυβερνητικών χειρισμών για τα εμβόλια κλπ είναι καθαρά τεχνητή και οφείλεται στην επιβεβλημένη καλοκαιρινή χαλάρωση τουρισμού ένεκεν. Οι περισσότεροι ενήλικες έχουν ήδη εμβολιαστεί και οι όποιες αντιρρήσεις των υπολοίπων για τους ίδιους και τα παιδιά τους θα εξαφανιστούν με το πρώτο φθινοπωρινό αεράκι, την άνοδο των “κρουσμάτων” και των “θανάτων”, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τα ..μεταλλαγμένα κρυολογήματα.
Το πρόβλημα με την κριτική των κυβερνητικών χειρισμών δεν είναι τόσο οι αριθμοί [υπάρχουν μπόλικοι “εκεί έξω” που …στηλιτεύουν ακατάπαυστα] αλλά η βλακώδης πολιτικοποίησή της [ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ σε τίποτα ουσιαστικά δεν διαφέρει, παρά τις διαφοροποιήσεις του “γραφικού” Πολάκη].
Πράγματι αυτό στο οποίο πρέπει να εστιάσει κανείς είναι το ζήτημα της αναποτελεσματικότητας των εμβολίων, η οποία προκύπτει από τα δικά τους λεγόμενα, αν κάποιος κάτσει και τα αναλύσει. Αλλά και στο ζήτημα της υποχρεωτικότητας το οποίο πιθανώς έχει έρθει στο τραπέζι χάριν μελέτης των ανιδράσεων. Οι οποίες δεν είναι ευκατφρόνητες, απ’ όσο μπορώ να καταλάβω τουλάχιστον.
Δεν νομίζω επίσης ότι έχουν εμβολιαστεί οι περισσότεροι απο τους ενήλικες, εξ ου η λύσσα των τηλε-ειδικών με το …80% που πρέπει να φτάσουμε για να αρχίσουμε να συζητάμε για ανοσία. Είναι φανερό, ή έστω πιθανό, ότι όλο αυτό γίνεται μήπως και φτάσουμε τελικά το ζητουμενο 50-60 % [αυτό το οποίο έχοντας φτάσει το Ισραήλ χαρακτηρίζεται ως παγκόμσιος ηγέτης του εμβολιασμού, με τείχος ανοσίας et al].
Κατά τη γνώμη μου επίσης αποτελεί μοιραίο λάθος τακτικής για τους αντιεμβολιαστές να εξαπολύουν απλώς μια δική τους εκστρατεία τρομοκράτησης του κοινού ως απάντηση στην original τρομοκρατία των λοιμωξιολάγνων. Όσο δεν θίγεται το κομβικό ζήτημα της αποτελεσματικότητας των εμβολίων, τα υποτιθέμενα πλεονεκτήματα των τελευταίων θα υπερισχύουν στη συνείδηση του κοινού έναντι των ενδεχομένων κινδύνων, δεδομένου ότι εκ των πραγμάτων οι αρνητές δεν έχουν τη δυνατότητα να μαγειρέψουν τα στοιχεία κατά το δοκούν.
Εκτός από μένα πάντως, τη γυναίκα μου και δυο τρεις ακόμη (κυρίως άτομα που έχουν πρόσφατα νοσήσει) δεν γνωρίζω προσωπικά κάποιον ενήλικα που να μην έχει κάνει μια τουλάχιστον δόση του εμβολίου ή να μην έχει κλείσει το σχετικό ραντεβού, και μιλάμε για τα πιο διαφορετικά και άσχετα μεταξύ τους άτομα. Κι εμείς εξάλλου δεν θα το αποφύγουμε σε περίπτωση που γίνει τελικά υποχρεωτικό για τους εκπαιδευτικούς. Όχι δηλαδή ότι με νοιάζει και πολύ εκεί που ωθείται πλέον η κατάσταση. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή και τα χειρότερα έπονται. Η λύσσα επίσης των ειδικών του κώλου δεν οφείλεται στις όποιες καθυστερήσεις του εμβολιαστικού προγράμματος, αλλά στο γεγονός ότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν θα έχει το διαφημιζόμενο αποτέλεσμα και ψάχνουν απεγνωσμένα σε ποιον θα ρίξουν από τώρα τις ευθύνες.
Και αυτό ισχύει σίγουρα, αλλά πάντως το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων δεν ξεπερνάει το 20-25%. Ο τρόπος με τον οποίο απευθύνονται στο κοινό άτομα τύπου Άδωνι Γεωργιάδη [“εμβολιαστείτε για να μπορείτε να χορεύετε στα πανηγύρια” κτλ.] υποδηλώνει ωμό εκβιασμό, και αυτό επειδή τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα.
Μακάρι ο εκβιασμός τους να ήταν απλώς για τα πανηγύρια..
https://www.ethnos.gr/ellada/161572_georgiadis-asfalos-einai-logos-apolysis-o-mi-emboliasmos-dikastiko-zitima
Πρόκειται για καθίκια αδίστακτα. Εν τω μεταξύ το ίματζ του Άδωνι τον τελευταίο χρόνο – κάτι το βαψομαλλιάδικο, κάτι η αμφίεση – φέρνει ανάμεσα σε νεκροθάφτη και σε βρυκόλακα.
Eπιβεβαιώνεται ξανά η παρατήρηση του Σοπενχάουερ ότι από μια ηλικία κι έπειτα ο πραγματικός χαρακτήρας ενός ανθρώπου αποτυπώνεται στη φάτσα του. Πάντοτε υπήρχε κάτι το ξεκάρφωτο και τεχνητό στο γενικότερο στήσιμο του συγκεκριμένου ανδρείκελου που θύμιζε λιγάκι φιγούρα του stingray, αλλά τώρα φαίνεται ότι επιτέλους ανακάλυψε το φυσικό του.
Μην ξεχνάμε και τον …Βία τον Πριηνέα [“αρχή άνδρα δείκνυσι”] 🙂