Δουλειά δεν είχε ο διάολος …βρέθηκα ξαφνικά να περιτρέχω το hashtag …Αντετοκούμπο, εντάσσοντας τους “χρήστες” σε φανταστικές κατηγορίες. Σύντομα αντιλήφθηκα ότι, χοντρικά, αυτές μπορούν να περιοριστούν σε δύο : εκείνους για τους οποίους το “να είσαι Έλληνας” είναι πιο σημαντικό απ’ το “να είσαι Αντετοκούμπο” κι εκείνους για τους οποίους το “να είσαι Αντετοκούμπο” είναι πιο σημαντικό απ’ το “να είσαι “Έλληνας”.
Οι πρώτοι διατηρούν μια στοιχειώδη επαφή με τη λογική – όσο πατάει η γάτα : το γεγονός ότι ο Α. έχει γεννηθεί από γονείς Νιγηριανούς τον καθιστά Νιγηριανό a priori, οπουδήποτε κι αν έλαβε χώρα η γέννηση, οποιαδήποτε άλλη υπηκοότητα κι αν έχει αποκτήσει. Κάπου εκεί τα ίχνη της λογικής χάνονται απ’ τους φίλους μας. Oι οποίοι αδυνατουν [;] να καταλάβουν ότι, άπαξ και ο Α. έχει ελληνική υπηκοότητα, είναι δηλ. Έλληνας πολίτης, όπως τόσοι άλλοι ποικίλων εθνικοτήτων ‘Έλληνες ή και Έλληνες, μπορεί και πρέπει να συμμετάσχει στην Εθνική Ομάδα. Άρα, όλο αυτό το νταβαντούρι είναι του επιπέδου “νά’ χουμε να λέμε” – ιδίως για κάποιον που, όπως εγώ, αδιαφορεί τελείως για το μπάσκετ. Θα ήθελα να έβλεπα κάποιο προβληματισμό αυτών των ανθρώπων για το τι σημαίνει η υπερ-προώθηση ενός Έλληνα πολίτη νιγηριανής καταγωγής ως προτύπου για τη “χώρα”, εν όψει επερχόμενης γιγάντωσης του μεταναστευτικού προβλήματος, εν όψει δηλ. υπερπολλαπλασιασμού της παρουσίας Αφρικανών, αγνώστων στοιχείων πέραν του μελαψού του δέρματος, επί ελληνικού εδάφους. Κάτι τέτοιο δεν υπέπεσε στην αντίληψη μου.
Η δεύτερη κατηγορία, εκείνων για τους οποίους το “να είσαι Αντετοκούμπο” είναι πιο σημαντικό απ’ το “να είσαι “Έλληνας”, είναι πιο ενδιαφέρουσα, με την κακή έννοια. Το σκεπτικό εδώ περιστρέφεται γύρω από ομιχλώδη ιδεολογήματα : η ιδιότητα του “ανθρώπου” είναι σημαντικότερη εκείνης του “Έλληνα”, ως εκ τούτου ουδείς έχει δικαίωμα να στερεί από κάποιον αυτή την τελευταία, αν πρόκειται μέσω αυτής να βελτιωθεί η ανθρώπινη κατάστασή του. Και το [σαθρό ούτως ή άλλως] σκεπτικό δεν σταματάει εδώ: Οι αυθεντικοί Έλληνες είναι λαμόγια, μισογύνηδες, φασίστες, μιζαδόροι και …δωσίλογοι [το διάβασα και αυτό*]. Ως εκ τούτου όχι μόνο δεν δικαιούνται να ομιλούν, αλλά, ειδικά για περιπτώσεις όπως του Αντετοκούμπο, πρέπει και να το θεωρούν τιμή για τη χώρα το ότι “ένας τέτοιος άνθρωπος”, ο “μεγαλύτερος παίκτης στον κόσμο” την αντιπροσωπεύει.
Η έσχατη συνέπεια μιας τέτοιας προσέγγισης …προωθείται χρόνια τώρα από επιφανείς liberals επί αμερικανικού εδάφους : ** να αντικαταστήσουμε μέρος της καθυστερημένης μάζας με νέο έμψυχο υλικό – αλλοδαπούς, δικούς μας ψηφοφόρους. Ήταν η δικαιολογημένη οργή του “μέσου Αμερικάνου” εναντίον των liberals που έφερε τον Τραμπ στην εξουσία. Στην Ελλάδα η όποια υποψία οργής περιορίζεται σε αναρτήσεις στο διαδίκτυο.

“Οι αυτοονομαζόμενοι ‘αληθινοί Αμερικανοί’ καταστρέφουν την Αμερική. Ίσως θα έπρεπε να φύγουν, ώστε να τους αντικαταστήσουμε με νέους και καλύτερους. Νεοφερμένους που εκτιμούν καλύτερα αυτά που έχει να προσφέρει αυτή η χώρα, πιο φιλόδοξους για τους ίδιους και τα παιδιά τους, πιο πρόθυμους να θυσιάσουν πράγματα για το μέλλον”
Bret Stephens, The New York Times – 2017.

*…και θυμήθηκα την ατάκα του “χαρισματικού” Δεληβοριά : “με τους πρόσφυγες ο πληθυσμός της χώρας αλλοιώνεται προς το καλύτερο”.

** Δεν είναι μόνο η Coca Cola. Τα πάντα στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένης μιας πλειάδας “ιδεολογικών” προϊόντων, είναι of USA origin.