Μετά το κατηγορητήριο εναντίον των μπουκαδόρων, εκείνο εναντίον των …vigilantes καθίσταται ελαφρώς οξύμωρο, αλλά εν πάση περιπτώσει.
Αρκεί προς το παρόν η ικανοποίηση ότι κάτι κινείται. Όπως κι εκείνη του να σκέφτεσαι τις φάτσες των “αντιρατσιστών” και των λογής-λογής “ευαίσθητων”.
[Από Daily Post Gr]
(Visited 149 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Αν και βγήκα πλέον στη σύνταξη, δεν μπορώ να μην επαναλάβω ένα παλιότερο σχόλιο με αφορμή την “οξύμωρη” δίωξη. Το μυστικό λοιπόν αυτής της κυβέρνησης είναι ότι έχει κάτι για όλους. Είσαι αριστερός? Δίωξη στους “πατριώτες” για ρατσισμό. Είσαι δεξιός? Δίωξη στους “μετανάστες” για εμπρησμό. Ασχέτως αν οι κατηγορίες δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που έκανε είτε ο ένας είτε ο άλλος. Αρκεί να ικανοποιήσουμε τα πάθη, αφού τα προβλήματα έτσι κι αλλιώς δεν λύνονται. Και νάσου 50% και βάλε στις επόμενες εκλογές ο Κούλης!
Αυτός είναι άλλωστε ο πάγιος τρόπος λειτουργίας των κυβερνήσεων : plans for everyone.
Το αφύσικο αυτής εδώ της καταστάσεως είναι αποτυπωμένο στις [αφύσικες] εκφράσεις – σπασμούς με τους οποίους αντιδρά το “καλό παιδί Κούλης” σε όσα βλέπει να κάνει ο ενήλικος εαυτός του. Όχι ότι αυτό τον καθιστά λιγότερο επικίνδυνο – το αντίθετο μάλιστα.
Η κεντρική ιδέα κατά την άποψή μου βρίσκεται στο post “Ποιοι καίνε τη χώρα” – όχι τόσο χιουμοριστικό όσο ίσως φαίνεται:
Γιατί το “σχέδιο” περιλαμβάνει την ενοχοποίησή μας συνολικά για κάθε ένα απ’ τα δεινά που μαστίζουν τον πλανήτη, των πυρκαγιών μη εξαιρουμένων : το carbon footprint καθενός θα καθορίζει εκτός των άλλων πόσο εμπρηστής είναι.
Take care!
U2 man! Εντωμεταξύ βάλε αν μπορείς από μέρους μου κι ένα δροσιστικό κομματάκι όσο κρατάει ακόμα το καλοκαίρι!
https://www.youtube.com/watch?v=E1yiQE_aOjM
Ευχαρίστως. Να πω την αλήθεια είχα φοβηθεί ότι η εξαφάνιση των τελευταίων ημερών αφορούσε κάτι σχετικό με κορωνοϊό μάνας [ή πατέρα με υποκείμενα νοσήματα] οπότε ευτυχώς που δεν είναι αυτό το σενάριο, όσο δυσάρεστο και αν είναι το πραγματικό.
Δεν χρειάζεται να πρσθέσω ότι είσαι πάντα more than welcome.
Δόξα τω θεώ τη γλύτωσαν προς το παρόν τα γερόντια. Εγώ είχα κάποιο άσχετο υγειονομικό προβληματάκι, αλλά προς το παρόν δεν δείχνει να προοιωνίζεται κάτι ανησυχητικό. Βασικά όμως όλα τείνουν στο ίδιο συμπέρασμα: η ενασχόληση με τα κοινά είναι στην καλύτερη περίπτωση για μένα ένα thankless task. Επείγει αντιθέτως να επικεντρωθώ στα του οίκου μου όσο είναι ακόμα καιρός. For the truth is I let it slide far too long.
“Έρχομαι να διαφωνήσω” ως προς το thankless – όσον αφορά εμένα τουλάχιστον, και όχι μόνο. Όχι ότι αυτό αποτελεί ικανή παρηγορία ας πούμε. Άλλωστε κι εγώ την ίδια σκέψη κάνω κάθε τόσο : αν μη τι άλλο, να το γυρίσω σε σκέτη μουσική και που και που καμιά “θεωρητική” μαλακιούλα.
Αλλά θα πρέπει πρώτα να ηρεμήσει το “πολιτικό ζώο” μέσα μου, το οποίο για κάποιο ηλίθιο λόγο εξακολουθεί να είναι up and running.👹😊
Mine too needless to say. Όμως τα “πολιτικά πράγματα” εξελίσσονται προς μια κατεύθυνση που δεν ταιριάζει καθόλου στο χαρακτήρα και στο.. ζώδιό μου. Για να σε ακούσουν σήμερα πρέπει πρώτα να έχεις δηλώσει ξεκάθαρα ή εμμέσως πλην σαφώς τον ιδεολογικό σου προσανατολισμό – αλλά εμένα μου αρέσει να βλέπω και την άλλη πλευρά. Και θα τα είχα παρατήσει από καιρό, αν δεν είχε προκύψει το πρόβλημα του κορωνοϊού, οπότε και αποφάσισα να πάρω μια ξεκάθαρη θέση, αφού μέχρι τότε δεν το έκανε κανένας και τα πράγματα οδηγούνταν απροκάλυπτα στο γκρεμό. Το ζήτημα φυσικά εκφυλίστηκε ταχύτατα σε κομματική αντιπαράθεση, μέχρι που “καθεστωτικοί” και “αρνητές” ενώθηκαν ξανά για να ψηφίσουν πανικόβλητοι Μητσοτάκη. Εκεί πια τα είδα όλα. Εν ολίγοις για μένα δεν υπάρχει “καλή” παράταξη αυτή τη στιγμή και ακόμα λιγότερο θα υπάρξει στο μέλλον. Οι “εναλλακτικές” προτάσεις προτείνουν απλώς εναλλακτικά ψέματα και αυτό θα φανεί ξεκάθαρα όταν κάποια στιγμή αποκτήσουν την εξουσία. Θα θυμόμαστε με νοσταλγία τις εποχές της πολιτικής ορθότητας και θα κλαίμε!
[Με φωνή Παπαδάκη τη στιγμή που έτρωγε τα χαστούκια η Κανέλη:] “Οχι! όχι αυτό! όχι! όχι!”
Take it easy. Εδώ φτάσαμε να νοσταλγούμε τα eighties του Ανδρέα, κάτι twenty-twenties θα τα μασάμε για πρωινό! Που παρεμπιπτόντως δεν τρώω σχεδόν ποτέ..
Είναι ούτως ή άλλως το πιο περιττό γεύμα.
Παρεμπιπτόντως, αν κάποιος καταφέρει να τρώει τελευταία φορά στις 6:30-7 το απόγευμα, και εν συνεχεια πρώτη φορά κατά τις 10 το πρωί [intermittent fasting], έχει κυριολεκτικά αναβαθμίσει τον μεταβολισμό του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται – ο έλεγχος του βάρους είναι το λιγότερο.
Μέχρι μια ηλικία συνήθιζα να χλαπακιάζω τα βράδια, τα τελευταία χρόνια όμως έχει αρχίσει να με πειράζει. Οπότε όλο και περισσότερο τείνω προς τις ώρες που αναφέρεις.