Η μανία των media με τον Κορωνοϊό, είναι φωτογραφημένη μήνες προ της εξόδου του από την Κίνα.
Η εμμονική λαγνεία τους για τον “κίνδυνο” δεν αφορά μόνο στην τηλεθέαση και τα διαφημιστικά πακέτα. Θα ήταν εντυπωσιακά αφελής κάποιος που θα θεωρούσε ότι οι [όλο και λιγότεροι, όλο και ισχυρότεροι…] ιδιοκτήτες των mainstream media δεν τα χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων.
Η τρομολαγνεία εντάσσεται σε ένα κόνσεπτ διατήρησης του κοινωνικού σώματος σε ανησυχία, με σκοπό την υποβάθμιση της ικανότητάς του για λογική σκέψη. Σ’ αυτήν την υποβάθμιση συμβάλει η μαζικότητα του μέσου. Με τη συνεπικουρία της διαδραστικότητας που κομίζουν τα, διαπλεκόμενα με τα παραδοσακά μέσα, social media, οι νόμοι του Γουσταύου Λεμπόν που διέπουν τη λειτουργία της μάζας, μπαίνουν σε λειτουργία. Αυτή εδώ είναι η πρώτη εποχή όπου οι άνθρωποι σε ολόκληρο το [δυτικό] κόσμο μπορούν να ελέγχονται 100%, σαν μάζα, παραμένοντας στα σπίτια τους.
Η βιομηχανική επανάσταση και το “σπρώξιμο” των πάλαι ποτέ αγροτών σε πόλεις – τέρατα, στα τέλη του 18ου αι. σηματοδότησε μια διαδικασία αναβάθμισης της παρεμβατικότητας της εξουσίας στην ιδιωτική σφαίρα. Κάτι που λησμονάται συχνά, είναι το ποσοστό ελευθερίας που απολάμβανε ο άνθρωπος σε προγενέστερα στάδια κοινωνικής οργάνωσης: πολύ υψηλότερο από αυτό που σήμερα “απολαμβάνουμε”. Οι σταδιακές παραχωρήσεις μας, έγιναν εξ αρχής [surprise…] στο όνομα της αντιμετώπισης κινδύνων υπαρκτών ή ανύπαρκτων, αυθύπαρκτων ή κατασκευασμένων.
Έχουν υπάρξει αρκετές κομβικές αναβαθμίσεις, με τελευταία εκείνη των μηχανισμών καταστολής, ελέγχου και παρακολούθησης που έλαβε χώρα με αφορμή την 9/11.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια καινούργια τέτοια αναβάθμιση, και το αν ο κορωνοϊός ειναι κατασκευασμένος ή όχι [πιστεύω ότι είναι], μικρή έχει σημασία: ανήκει στην κατηγορία “αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε”. Αυτό θα φανεί από τη σειρά των “προληπτικών” μέτρων που θα ενσωματωθούν στην καθημερινότητα, όταν η κρίση θα έχει τελειώσει. Άλλωστε, θα είναι ένα …προσωρινό τέλος. Μπαίνουμε σε νέο κύκλο αέναης  περιπέτειας, με τη δημόσια υγεία Νο 1 διακύβευμα. Έχουμε αναφερθεί ξανά [βλ. προηγούμενα posts εδώ για τον κορωνοϊό] στο docu-thriller Pandemic. Kυκλοφόρησε στο Netflix την εβδομάδα που ακούστηκαν οι πρώτες αναφορές απ’ τη Wuhan. Αποτελεί τελετουργία μύησης σε ένα κόσμο εφιαλτικής, μόνιμης απειλής, η οποία δεν αφορά πιθανότητες, αλλά βεβαιότητες: το θέμα δεν είναι ΑΝ θα υπάρξει μια πανδημία που θα σκοτώσει …εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά το ΠΟΤΕ. Και αυτός που προβάλλεται ως σωτήρας του πλανήτη, δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο, οι επιστήμονες του οποίου επεξεργάζονται την οριστική λύση “για κάθε είδος ιό”, συμπυκνωμένη σε ένα υπερ-εμβόλιο: τον Bill Gates…

Τα βλοσυρά πρόσωπα των ειδικών, οι αυστηρές εκφράσεις που ήδη ακούγονται, περί “ηλιθίων” που δεν μπορούσαν να μην πάνε στο καρναβάλι, περί “σκοταδιστών θρησκόληπτων” που εννοούν να παν στην εκκλησία και να μεταλάβουν, θα αυξάνονται όσο περνούν οι μέρες, με δημοσιογράφους – καραγκιόζηδες να σιγοντάρουν το ρεφρέν του πόσο ανεύθυνοι είμαστε, και μήπως και δεν αξίζουμε “τελικά” την ελευθερία που μας παραχωρεί η στοργική μητέρα – κράτος, η οποία παροτρύνεται εμμέσως να μας δείξει το “άλλο της πρόσωπο”… Κανείς δεν θα μας παροτρύνει σε μια ενεργητική κινητοποίηση, κανείς πχ. δεν θα ενημερώσει τον κόσμο ότι υπάρχουν ουσίες που, αποδεδειγμένα με μελέτες, ενισχύουν τον οργανισμό στην άμυνά του.
Άκουγα χτες ένα καθηγητή στην τηλεόραση. Ανάμεσα στα άλλα λέει κάποια στιγμή το εξής:
“Το καλοκαίρι η άμυνα του οργανισμού είναι ούτως ή άλλως καλύτερη, γιατί διαθέτει περισσότερη βιταμίνη D”. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν ένα έμμεσο μήνυμα στον κόσμο [“πάρτε βιταμίνη D …τ ώ ρ α” *] Όμως, αν ήταν όντως μήνυμα, γιατί άραγε έπρεπε να διατυπωθεί  εμμέσως;
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο [σε υπεύθυνους ιστότοπους όπως το Consumerlab], διαβάζοντας συγκεκριμένα βιβλία [υπάρχουν και ελληνικά τέτοια] μπορεί κανείς να ενημερωθεί με επάρκεια, όχι για να παριστάνει τον ειδικό, αλλά για να βοηθήσει τον εαυτό του και τους γύρω του.

Η υπόθεση πάλι με την “διαμάχη” επιστήμης – εκκλησίας, που ξανάφεραν στο δημόσιο διάλογο  οι “συνήθεις ύποπτοι” είναι όπως πάντα, άστοχη και γελοία. Μερικοί από τους μεγαλύτερους επιστήμονες στην ιστορία [αληθινοί επιστήμονες, όχι μεθοδευμένες μετριότητες που κατάφεραν με χρόνια ακάματης προσπάθειας να “υπερβούν” τη φύση τους] πίστευαν στο Θεό. Το πράγμα είναι τόσο απλό που μόνο ο Richard Dawkins δεν το αντιλαμβάνεται: σε όποιο βαθμό γνώσης και αν [έχει] φτάσει η επιστήμη, η θεολογία [θα] βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά, φωνάζοντας: “πιστεύω γιατί είναι παράλογο” [Τερτυλλιανός]. Στέκεται άφοβα μπροστά στον θάνατο, την εξάλειψη του οποίου έχει ως στόχο η επιστήμη. Η διαμάχη που εκτυλίσσεται ανάμεσα σε κοινότητες αθέων και θρησκευόμενων, έχει στη βάση της αυτό: η επιστήμη έχει εισβάλλει στο άδυτο της θρησκείας, υποσχόμενη εκείνο που μόνο στο πλαίσιο μιας ομολογίας πίστεως μπορούσε κανείς να προσδοκά: ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος.
Υπό αυτό το πρίσμα αποκαλύπτεται η γελοιότητα της επίκαιρης, απ’ αφορμής κορωνοϊού “διαμάχης”. Η εκκλησία είπε εξ αρχής εκείνα που έπρεπε να πει [“να ακούτε τους ειδικούς”, “τα άτομα των βεβαρυμένων ομάδων καλύτερα να κάθονται σπίτι τους” κτλ. κτλ.].
Όμως αυτό δεν αρκεί στους ταλιμπάν της δήθεν επιστήμης. Αυτό που απαιτούν είναι η εκκλησία να προχωρήσει σε αναίρεση της ομολογίας πίστεως, του ενός και μοναδικού λόγου ύπαρξής της.

*παρεμπιπτόντως …για την καλύτερη αποτελεσματικότητα της D3, οι ειδικοί συνιστούν τον συνδυασμό της με K2