Η διάρκεια της εκπομπής του (όχι συμπαθούς μου) Piers Morgan είναι 48:29. Λίγο μεγάλη ίσως για να την παρακολουθήσει κάποιος, ολόκληρη τουλάχιστον όπως εγώ.
Αλλά αξίζει τον κόπο. Που δεν είναι καν κόπος, όταν στο πρώτο μέρος της ο PM συζητά με το θηλυκό αντίστοιχο του Tucker Carlson – με τη διαφορά ότι η Megyn Kelly είναι πιο ευφυής, πιο οξυδερκής και καλύτερη ομιλήτρια – και στο δεύτερο με τρεις γνωστούς podcasters, David Rubin, Ben Ferguson και Anthony Weiner. Ο τελευταίος είναι ο …Biden supporter της υποθέσεως. Και η πανωλεθρία που υφίσταται (χαμογελώντας ειρωνικά, αντί απαντήσεων σε αδιάσειστα επιχειρήματα) είναι το στοιχείο του “fun” στο πλαίσιο ενός βίντεο που αποτελεί σύνοψη όλων όσων πρέπει να ξέρει ο ενδιαφερόμενος για την αμερικανική σκηνή, τέσσερεις μήνες πριν απ’ την αναμέτρηση.
Αν αυτή (αφεθεί να) λάβει χώρα, πράγμα για το οποίο εξακολουθώ να αμφιβάλλω.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Αν όμως τον αντικαταστήσουν τώρα οι Δημοκρατικοί, δεν είναι σα να παραδέχονται ότι έκαναν λάθος που τον επέλεξαν εξαρχής? Και ότι ο κόσμος που τον υποστήριξε τόσο καιρό υπήρξε μαλάκας? Για τον ίδιο λόγο εξάλλου ποτέ δεν παραδέχθηκαν ανοιχτά ότι στο θέμα της πανδημίας τα έκαναν όλα σκατά.
Αυτό είναι το σοβαρότερο επιχείρημα για το ότι θα “βαδίσουν” με αυτόν στις εκλογές. Από την άλλη βλέπει κανείς σύσσωμους τους μεγαλοσχήμονες των democratic media να παροτρύνουν τον κωλόγερο να ξεκουμπιστεί. Δεν χρειάζονται πολλά παραδείγμτα. Όποιος στοιχειωδώς ασχολείται ξέρει τι εστί Thomas Friedman (των New York Times). Το άρθρο γνώμης του οποίου μετά τo debate είχε αυτόν τον τίτλο :
Joe Biden Is a Good Man and a Good President. He Must Bow Out of the Race.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα πλην άλλων με τους democratic donors, οι οποίοι βλέπουν και αδυνατούν να ανεχτούν την προοπτική μιας σίγουρης ήττας.
Εννοείται ότι τα πουστάκια θα προσπαθήσουν να το μαζέψουν – ήδη έχουν αρχίσει – ποντάροντας στην ανύπαρκτη λαϊκή μνήμη. Πράγμα που μας οδηγεί στο στάνταρ κατ’ εμέ δεδομένο : οι κινούντες τα νήματα από τα παρασκήνια δεν μπορούν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο => η όλη υπόθεση, ασχέτως εκάστοτε διακυβεύματος, αποτελεί (και) ένα πείραμα εν εξελίξει. Αυτό φυσικά μόνο ασφάλεια δεν εμπνέει, δεδομένης της απύθμενης ηλιθιότητάς τους.
Βασικά όσο περνάει ο καιρός κάνουν όλο και περισσότερα λάθη. Και μόνο τον Soros πατέρα να συγκρίνεις με τον Soros υιό, το πρώτο που σου έρχεται να πεις είναι “they don’t make ’em like that anymore”.
Κανονικά. Και φαντάσου ότι δεν είναι καν ο μεγαλύτερος γιός του ερπετού, αλλά ο τρίτος απ’ τους τέσσερεις. Επελέγη λόγω ξεχωριστών ικανοτήτων.