Μιλώντας για ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης [Τατσόπουλος, Χωμενίδης, …Βουλαρίνος] να και ο γαιοσκώληξ Ψαριανός.
Βγήκε απ’ το πολυτελές λαγούμι όπου κατοικεί τα τελευταία δυο χρόνια, και άρχισε να υπερασπίζεται τον Σαββόπουλο με τα ξερατά του.
Πόσα να καθαρίζει ο συγκεκριμένος λεχρίτης, ως σύμβουλος του Παναγιώτη Πικραμένου, στο γραφείο του οποίου έχει διορισθεί από πρόπερσι;
Πιο ενδιαφέρουσα, από [μικρο-]πολιτικής πάντα απόψεως, είναι η ανάρτηση της κυρίας Διαμαντοπούλου. Η νεοαποκτηθείσα υπερκομματική εποπτεία της οποίας, στο χώρο και το χρόνο, υποδηλώνει ότι προαλείφεται για διάδοχος της κυρίας Σακελλαροπούλου.
“Χρόνια πριν ο Αυριανισμός έβριζε χυδαία Χατζιδάκι και Θεοδωράκη”…
Επί χρυσής εποχής αυριανισμού, η κυρία Διαμαντοπούλου ήταν ήδη επιτελικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, διοριζόμενη από το 1986 σε θέσεις όπως Γραμματέας Κατάρτισης και Γραμματέας Νεότητας.
Αυτό σημαίνει ότι, τον καιρό της γενικής κινητοποίησης …ΠΑΣΟΚ εναντίον Σαββόπουλου, με την κυκλοφορία του “Κουρέματος” [1989], η κυρία Διαμαντοπούλου είχε λάβει μέρος σ’ αυτήν, έστω και μέσω της σιωπής της.
Στη χώρα των χρυσόψαρων, αισθάνεται κανείς την ανάγκη να θυμίσει ότι στο άλμπουμ, πέρα από τραγούδια – ύμνους όπως το “Εμείς του ’60” [best ever του εν λόγω από κάθε άποψη] και “Κωλοέλληνες” που αργότερα …αναγκάσθηκε να αποκηρύξει, υπάρχουν τίτλοι όπως “Η Αποτυχία της Αριστεράς” και “Το Μητσοτάκ” : εδώ ο ΔΣ, προαναγγέλλοντας τον …Βουλαρίνο τρεις δεκαετίες + πριν, εξηγεί γιατί επρόκειτο να ψηφίσει τον Ψηλό – κατά την τότε και νυν άποψή μου, ως παραδοσιακά ανήκοντος [τότε ακόμα] στην αριστερά, η επιλογή ήταν μονόδρομος.
Εν ολίγοις, δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιοι επιτίθενται στον Σαββόπουλο για τα “δεξιά” φρονήματα του. Για να το θέσω αλλιώς, “απευθυνόμενος” στην κυρία Διαμαντοπούλου : χρόνια πριν ο Αυριανισμός έβριζε χυδαία και τον Σαββόπουλο, και εσύ, στην καλύτερη περίπτωση, δεν έλεγες κουβέντα.
Η διαφορά ανάμεσα στο τότε και τώρα ήταν ότι το “Κούρεμα” είχε κυκλοφορήσει με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, συνοδευόμενο από δηλώσεις που ασχέτως συμφωνίας ή διαφωνίας, μόνο εκ του ασφαλούς δεν ήταν – όπως και αποδείχτηκε.
Σήμερα ο “τραγουδοποιός” μιλάει, περίπου εφ’ όλης της ύλης, ως κυβερνητικό φερέφωνο. Ενός μορφώματος που μπορεί να χαρακτηρισθεί “κεντροδεξιά” όσο “κεντροαριστερά” είναι [επίσης] μορφώματα τύπου ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ.
