Καλύτερα να επαναλαμβάνει κανείς, παρά να επαναλαμβάνεται : δεν βλέπω να έχει αλλάξει κάτι από πέρσι τέτοια εποχή που πρωτοδημοσιεύθηκε το κείμενο, με τον ίδιο τίτλο. Το ξανανεβάζω γιατί μου φαίνεται ενδιαφέρον το βασικό του θέμα : όχι τόσο το climate change και οι …πρωτοφανείς καιρικές συνθήκες, όσο ο πόλεμος εναντίον της λογικής και των αισθήσεων που διεξάγουν οι “ειδικοί”, με αποκλειστικό επιχείρημα – τί άλλο; – την ειδικότητά τους. Σημειωτέον ότι, ο ήπιος έως ανύπαρκτος καύσωνας στον οποίο αναφερόμουν πέρσι, περιγράφεται φέτος, από …απόσταση ασφαλείας, ως πρωτοφανής.

Καταγράφω κάποιες πρόχειρες σκέψεις, καθώς είμαστε στο ξεκίνημα μιας νέας διαδικασίας εξαπάτησης – εκτυλισσόμενης υπό τύπον πειράματος [“να δούμε, θα το χάψουνε κι αυτό;”, “να δούμε, θα το χάψουνε και τ’ άλλο;”]. Τα αποτελέσματα μπορεί να μην είναι εντυπωσιακά σε μαζικό επίπεδο [δεν έχουμε ακόμα το αντίστοιχο των ορδών των “εμβολιασμένων”] είναι όμως σε επίπεδο μεμονωμένων εκδηλώσεων – μιλάω για το δικό μου κύκλο, όπου κάποιοι βιώνουν …de facto καύσωνες, βαρυγκομώντας υπό πρωτοφανείς συνθήκες.
Ένα από τα πρόστυχα κλισέ των πολιτικάντηδων / δημοσιογράφων στον εναντίον μας αγώνα τους, είναι η συλλήβδην ειρωνεία προς “όλους” σαν δήθεν ειδικούς : “έχουμε γεμίσει …ιολόγους”, “…επιδημιολόγους” κοκ. Εκεί βεβαίως που το φαινόμενο αποκτά ενδημικές διαστάσεις είναι [που αλλού;] η ιατρική κοινότητα. Η παραμικρή καθ’ υποψίαν αμφισβήτηση, συναντά την κατακεραυνωτική χλεύη του ειδικού : “πού το διαβάζετε αυτά κύριε; στο …ίντερνετ;”
Ωστόσο, η καθημερινότητα του τηλεθεατή – πολίτη αποτελεί καιρό τώρα πεδίο βολής των “όντως ειδικών”, οι ανακοινώσεις των οποίων καθορίζουν με το νι και με το σίγμα τη ζωή του. Το να αρχίσει κάποια στιγμή να τους μιμείται είναι η μόνη λογική αντίδραση : είσαι ό,τι βλέπεις. Ταυτόχρονα αποτελεί όρο επιβίωσής του ως “ενημερωμένου πολίτη με άποψη”. Τα περί “όλων ειδικών” κτλ. είναι το βρόμικο τρικ εκείνων που τρέμουν αυτόν τον πολίτη.
Τώρα …μετεωρολόγοι δεν είμαστε, απλώς διατηρούμε ίχνη παρατηρητικότητας, μνήμης και λογικής, η οποία επιτρέπει να συνδυάζουμε όσα παρατηρούμε και θυμόμαστε. Ακούγοντας περί επερχόμενου καύσωνα και βλέποντας το δελτίο καιρού των επομένων ημερών, μπορούσε κανείς από νωρίς να δει δυο στοιχεία : καμία ιδιαίτερη άνοδος της θερμοκρασίας [1,2, άντε 3 βαθμούς] και διατήρηση των ανέμων στο ίδιο επίπεδο. Το αποτέλεσμα, ήπιος έως ευχάριστος για την εποχή καιρός, πρέπει να έχει γίνει φανερό απ’ το πρωί και στους πλέον εύπιστους. Ήδη εχθές, ο ειδικός της κρατικής τηλεόρασης μιλούσε για πτώση θερμοκρασίας από σήμερα, που πρόκειται να συνεχιστεί την Τρίτη… “Όμως”, προσέθετε, “ο καύσωνας ήρθε για να μείνει, καθότι …ιδίως στη Δυτική Ελλάδα, ακόμα και την Τετάρτη και την Πέμπτη η θερμοκρασία θα διατηρηθεί στους 38 με 40 βαθμούς” – το τελευταίο, αποσιωπώντας κουτοπόνηρα τις θερμοκρασίες της υπόλοιπης Ελλάδας…
Από τα εδώ τεκταινόμενα, μπορεί κανείς να πάρει μια ιδέα του πόσο πρέπει να εμπιστεύεται a priori τις εφιαλτικές αναφορές beyond the border.
Ο λόγος άλλωστε πίσω απ’ το θερινό fear porn, πέρα απ’ την [μη αντιστρέψιμη] κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ως κανονικότητα, δεν μπορεί παρά να αφορά στο Climate Crisis : μόνο μέσω μιας πανδαισίας αναφορών για “πρωτοφανή” καιρικά φαινόμενα [όπως αυτά που βιώνουμε!] μπορεί να στοιχειοθετηθεί η καταστροφή που ο Λευκός Άνδρας προκαλεί στη Μάνα Γη [get the picture?] με την ακόρεστη, εγκληματική πλεονεξία του.