Ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του Ρεζίς Ντεμπρέ [Regis Debray] προ δωδεκαετίας, με το βιβλίο του “Ο Θεός, Μια Ιστορική Διαδρομή”. Ο Γάλλος συγγραφέας – θεωρητικός του μαρξισμού, γεννημένος το 1940, σύντροφος και συμπολεμιστής του Τσε Γκεβάρα [καταδικασμένος το 1967 από βολιβιανό στρατοδικείο], φίλος του Αλιέντε και σύμβουλος του Φρανσουά Μιτεράν, υπήρξε από τους ελάχιστους Ευρωπαίους διανοουμένους που καταδίκασαν τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία… Έχει γράψει σημαντικό αριθμό βιβλίων που αφορούν στην πολιτική και την επικοινωνία. Παρεμπιπτόντως, ο τίτλος βιβλίου του …Γιάνη Βαρουφάκη [να ‘τος πάλι…] είναι επικίνδυνα κοντά σ’ εκείνον δικού του. “Εξηγώντας τη Δημοκρατία στην Κόρη μου” ο τίτλος του Ντεμπρέ. “Μιλώντας στην Κόρη μου για την Οικονομία” εκείνος του δικού μας, χρόνια αργότερα.
Το εύγλωτα τιτλοφορημένο “Εγκώμιο των Συνόρων” κυκλοφορημένο στην Ελλάδα από το Βιβλιοπωλείον της Εστίας [μετάφραση – σημειώσεις: Αντώνης Καραβασίλης], αποτελείται από κείμενο διάλεξης που δόθηκε στη Γαλλο-Ιαπωνική Εστία του Τόκιο το 2010. Εξυπηρετικά σύντομο, απολαυστικά γλαφυρό, πυκνό σε νοήματα, είναι ό,τι πρέπει για όσους θέλουν να πάρουν μια ιδέα του πως αντιμετωπίζει ένας σύγχρονος Γάλλος διανοούμενος το θέμα των συνόρων [ως υπαρκτικού όρου κατ’ αρχήν, και μη αφορώντος απλώς σε κράτη] αλλά και εκείνο του “πολέμου των πολιτισμών”, για το οποίο ακόμα και ευφυέστατοι άνθρωποι, από τον Ντεριντά μέχρι τον Αλέν Μπαντιού, έχουν εκστομίσει απίθανα πράγματα. Για να μη μιλήσουμε για το τι εκστομίζεται από τον …διαδικτυακό όχλο, τους “αντιεξουσιαστές” και τους “αλληλέγγυους” των Open Borders.
Ο Ντεμπρέ παραλείπει να αναφερθεί σε στοχαστές όπως ο Paul Virilio [ο θάνατός του πέρυσι, σε ηλικία 85 ετών, στέρησε από τη Γαλλία ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά της] ή ο Κορνήλιος Καστοριάδης, στους οποίους χρωστά η προσέγγισή του.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το “Εγκώμιο των Συνόρων” είναι ένα ευσύνοπτο πολιτικό αφήγημα και, στους καιρούς που ζούμε, χρησιμότατο…