Από το σημειολογικό σούσουρο που έχει σηκωθεί στα social media, με τη συμμετοχή “αρίστων Ελλήνων” όπως ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος *, γύρω απ’ το διαφημιστικό της κυρίας Βλαχάρας για το ’21, υπάρχει μια παρατήρηση που απουσιάζει. Επειδή όλως τυχαίως είναι η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό, λέω να την γράψω κι ας την πάρει το κύμα: προτελευταία μεταξύ των εκπροσώπων του “ελληνικού πνεύματος” [whatever this is] είναι η Μαρία Κάλλας. Δεν έχω αντιληφθεί με ποιον τρόπο δόξασε τα ελληνικά χρώματα **, αλλά έτσι κι αλλιώς μ’ αυτό το σκεπτικό μπορούμε να οδηγηθούμε πολύ μακριά. Ας μείνουμε στο ότι, αν όχι τίποτα άλλο, ουδείς αμφισβητεί την ελληνική καταγωγή της.
Από τον θάνατο τώρα της Μαρίας Κάλλας, έχουν περάσει 46 χρόνια. Όοολο αυτό το διάστημα, από το 1974 μέχρι σήμερα, ένας και μόνο άξιος μνείας “Έλληνας” προκύπτει: ο …Αντετοκούμπο. Ο οποίος παρεμπιπτόντως αυτοχαρακτηρίζεται ως Νιγηριανός. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και περιγράφει τις δυσκολίες της ζωής του ως Νιγηριανού, σε μια ρατσιστική χώρα όπως η Ελλάδα. Θα έλεγε κανείς ότι πρέπει να ευχαριστήσουμε τα πλήθη των “μεταναστών” που συσσωρεύονται στα σύνορα της χώρας μας *** και να τους φερόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: χάρη σ’ αυτούς μπορούμε, σήμερα ακόμα, να επιδείξουμε προσωπικότητες αντάξιες μιας Κάλλας, ενός Παπανικολάου, ενός Περικλή κι ενός Κολοκοτρώνη.

ΥΓ. βλ. μια αναφορά στο logo για το ’21 στο post LOGO ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ: ΜΙΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΗΣΗΣ [Φεβρουάριος ’20]

* Η παρατήρησή του περί μεταπηδήσεως από τον Περικλή στον Κολοκοτρώνη, η οποία “χαρίζει” τον Μεγαλέξανδρο στους Γυφτοσκοποιανούς και το Βυζάνιο στους Τουρκομογγόλους [οι απρεπείς χαρακτηρισμοί, δικοί μου] δεν είναι ακριβώς άστοχη.

** δεν αγωνίσθηκε για κάτι ελληνικό, ή για την ίδια την Ελλάδα. Απλώς διακρίθηκε στο επαγγελματικό πεδίο της, διαφημίζοντας υποτίθεται, έτσι, τη χώρα της καταγωγής της. Υπάρχει μια νοηματική ασυνέπεια σ’ ένα αφήγημα που συνδέει την προσφορά της ΜΚ ή του Παπανικολάου [για να μη μιλήσουμε για τον τελευταίο της παρέας] με εκείνη των Περικλή, Π.Π. Γερμανού, Κολοκοτρώνη.

*** όπως το έκανε σταθερά απ’ το υπουργικό του πόστο ο Προκόπης Παυλόπουλος, μετέπειτα πρόεδρος της “ελληνικής δημοκρατίας”.