To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Ζούμε σε μια χώρα όπου η “καυτή επικαιρότητα” αφορά στην …άδεια καρέκλα του Αντώνη Σαμαρά στην παρουσίαση βιβλίου για την A.I. * με συζητήσεις επί συζητήσεων για το “γιατί δεν πήγε” και για το “μήνυμα που κρύβεται πίσω απ’ αυτό”.…Και όπου η δίψα για πηχυαίους τίτλους υπερτερεί της αίσθησης καθήκοντος της (εξακριβωμένα) γελοιογραφικής οντότητας “Έλληνας δημοσιογράφος” : ο βραβευμένος με…
Βλέποντας το βίντεο, οραματίζομαι το επόμενο στάδιο της πρωινής ενημέρωσης του Σκάι : Στο κέντρο της εικόνας, μια τεράστια αγιογραφία του Trump, με φωτοστέφανα, καλλιγραφικά et al. Στα αριστερά της, σε μια αισθητά μικρότερη, ο κύριος Ιγνατίου με μίτρα και τελετουργικά άμφια, άδων δοξολογίες προς τον πρόεδρο. Οι δυο παρουσιαστές, πεσμένοι στα γόνατα με απλωμένα τα χέρια προς το μέρος…
Εδώ που βρίσκομαι έρχεται ξανά βροχή. Ακούμε και, ελπίζω, απολαμβάνουμε (ανεξαρτήτως καιρού) αυτό το μικρό κομψοτέχνημα ηλεκτρονικής ambient, από ένα γκρουπ με έφεση στα αναγεννησιακά & folk ιδιώματα. Το ‘Raindance’ προέρχεται από το ομώνυμο άλμπουμ που οι Βρετανοί Gryphon κυκλοφόρησαν το 1975. “Bonus” η διασκευή του μπιτλικού ‘Mother Nature’s Son’, από το ίδιο άλμπουμ. 📀 📀 Here where I am,…
Προσφεύγω για άλλη μια φορά στα φώτα του Σκάι (βλ. κάτω) για δυο λόγους : ο δεύτερος αφορά στο ύφος με το οποίο ο κύριος Ιγνατίου αναφέρεται στις εξελίξεις στο Παλαιστινιακό, και στο ρόλο του πρόεδρου Τράμπ σ’ αυτές : η παραδοσιακή …δημοσιογραφική ειρωνεία έχει μεταπέσει σε σεβασμό τουλάχιστον, καθώς ο ανταποκριτής αποτολμά εκτιμήσεις όπως “μόνο ο Τραμπ μπορεί να…
Από εμάς …no comments. Ούτε δια τον λαλήσαντα, ούτε δια τον αναρτήσαντα.
Το απαιτητικό ρομαντικό ύφος και η ασυνήθιστα πυκνή, συμφωνική γραφή, κάνουν αυτό το soundtrack το αγαπημένο μου του Νίνο Ρότα – αντάξιο του αριστουργήματος για το οποίο γράφτηκε ως μουσική επένδυση. Ο Γατόπαρδος του Βισκόντι (Burt Lancaster, Alain Delon, Claudia Cardinale) έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών του 1963, κερδίζοντας τον Χρυσό Φοίνικα. The demanding romantic style and the unusually dense,…
Τι κάνει ο (τοπ) ντράμερ Jack DeJohnette για να χαλαρώσει μετά από μια περιοδεία με το Standards Trio του Keith Jarrett ; συναντάει το φίλο του (τοπ) κιθαρίστα BIll Frisell και ηχογραφούν, σε μια μέρα και με συνοπτικές (βλ. αυτοσχεδιαστικές) διαδικασίες, ένα άλμπουμ σαν το The Elephant Sleeps But Still Remembers (2001). Εκπληκτικό δείγμα του οποίου ακούμε εδώ, με τον…
Το soundtrack του αυθεντικού Death Wish (Michael Winner, 1974 – Charles Bronson) φέρει την υπογραφή του Herbie Hancock. Ακούμε το Suite Revenge, έτη φωτός μπροστά από την εποχή του, όπως οτιδήποτε έκανε ο μεγάλος μουσικός τη συγκεκριμένη περίοδο. 📀 📀 The soundtrack for the first Death Wish movie (Michael Winner, 1974 – Charles Bronson) was composed by Herbie Hancock. From…
Το ότι σε οποιοδήποτε χώρο, οποιουδήποτε Πανεπιστημίου, διατίθεται βήμα για ομιλία / συνέντευξη / άλλη μορφή παρέμβασης του …Αλέξη Τσίπρα, εκπλήσσει. Αν και δε θα ‘πρεπε. Αρκεί να υπενθυμίσω τον “ιδιαίτερο” (και με ιδιαίτερο πάταγο αποτυχόντα) υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ, αιματολόγο της Σορβόνης και προσωπική αδυναμία μου, Γρηγόρη Γεροτζιάφα. Τον άνθρωπο που αποκαλούσε τους …αρνητές των fake εμβολίων “ηλίθιους” και “αλήτες”….
Να το ονομάσω “ελπίδα για το μέλλον”; Δεν το κάνω. Ένα χαμογελάκι σκάει πάντως, δειλά-δειλά, όταν βλέπεις το Twitter γεμάτο τέτοιες αναρτήσεις.Τι είναι αυτό που ενσαρκώνει εν τέλει η Γκρέτα, εναλλασσόμενη στους ακτιβιστικούς της ρόλους, μετακινούμενη με ιστιοπλοϊκά απ’ τις περιοχές των Sami (Λαπωνία) στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη (“how dare you!” 🤣) και από κει στη Γάζα;…
Μένουμε στο ίδιο πάνω-κάτω κλίμα, με μια ενδιαφέρουσα πρόταση απ’ τον stcigar, το τραγούδι αυτού του συγκροτήματος που δε γνώριζα ούτε κατ’ όνομα. Το συγκρότημα είναι οι Mr. Mister από το Phoenix της Αριζόνα. Το τραγούδι είναι το ‘Healing Waters’ κυκλοφορημένο στα μέσα των ‘80s (“it was the best of times, it was the worst of times…”) και ξεχασμένο έκτοτε….
Μπορεί κανείς σ’ αυτό το βίντεο να παρακολουθήσει τον μπασίστα – τραγουδιστή – main songwriter των Pink Floyd να απονέμει αζήτητα πιστοποιητικά φρονημάτων, με τρόπο που θα ζήλευε ο Νίκος (Αλκιβιάδης) Μουρατίδης. Mε άλλα λόγια, να βρίζει του καλού καιρού ανθρώπους του συναφιού του, για το ότι επέλεξαν να κάνουν συναυλίες στο Ισραήλ ή/και να το υποστηρίξουν με δηλώσεις τους….