ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ “12ΧΡΟΝΗΣ”

Ακόμα και υπό συνθήκες σαν τις σημερινές, κάποια γεγονότα σε ξεπερνάνε. Όπως, εμένα, αυτό : Ας μου εξηγήσει κάποιος το σκεπτικό βάσει του οποίου οι demonstrators αθωώνουν τη μητέρα της “12χρονης”: ο ίδιος εισαγγελέας που ζήτησε την ενοχή του βιαστή μαστρωπού, ζήτησε και τη δική της – διευκολυντικής του εγκλήματος και πιεστικής προς την κόρη για να της φέρνει χρήματα.
Το να ζητάει η τελευταία την αθώωση της μάνας της είναι
κατανοητό, όπως και το ότι θα πει ό,τι χρειάζεται για να την πετύχει.
Οι συμπολίτες μας εδώ [screen shot από in.gr],
τί θέλουν;
εκτός αν πρόκειται για συγγενείς κατ’ αποκλειστικότητα.

Ο ΠΥΡΡΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ…

Οι μόνοι που δεν φταίνε τελικά για τίποτα, για τους διαδικτυακούς “επικριτές” του Πύρρου, είναι οι traffickers, ο Soros και τα όπου Γης κατακάθια του. Όλοι όσοι καλλιεργούν στον Τρίτο Κόσμο το υπόβαθρο μιας μόνιμα έκρυθμης κατάστασης (ταραχές, ανέχεια, …κλιματική αλλαγή), και το ιδεολογικό έρεισμα (η αποικιοκρατία) για τις αθρόες μετακινήσεις των “προσφύγων”. Διαφημίζοντας ταυτόχρονα σαν Γη της Επαγγελίας μια Δύση υπό κατάρρευση.
Κάτω : το τυπάκι
στη γελοιογραφική αυτοπαρουσίασή του
.

ΥΓ Το “σύμφωνα με όλους τους διεθνείς οργανισμούς που ασχολούνται με τη μετανάστευση” θα είχε τεράστια πλάκα, αν είχε κάποιος όρεξη δηλ. Γιατί οι “διεθνείς οργανισμοί”, με τη …στήριξη ιδρυμάτων τύπου Open Society, ευθύνονται για τις διαστάσεις που έχει λάβει το “μεταναστευτικό”, με ευδιάκριτους σκοπούς εκ μέρους τους.

ΜΕ ΤΟΝ ΠΥΡΡΟ;

Καμία σχέση, προσωπικά, με “φαν” του Πύρρου Δήμα, κα ιδίως του κόμματος με το οποίο πολιτεύεται.
Αλλά …πόσο γελοίος πρέπει να είσαι, για να μπερδεύεις τους Βορειοηπειρώτες και τα συρματοπλέγματα του Χότζα, με το φράκτη του Έβρου και
τις ορδές των αφροασιατών απροσδιορίστου προελεύσεως; Οι οποίοι έτσι απλά …επέλεξαν ως κατοικία τη “χώρα” κι εμείς πρέπει να τους υποδεχτούμε ραίνοντάς τους με ροδοπέταλα.
Απάντηση : τόσο γελοίος, όσο ο “δημοσιογράφος”
Κώστας Βαξεβάνης.

FREDERIC CHOPIN : BOLERO, Op. 19

Πίσω στον Μεγάλο Πολωνό – συνθέτη του μήνα, με το νεανικό έργο Bolero σε Λα Ελάσσονα, άδικα ένα από τα λιγότερο γνωστά του. To ερμηνεύει ο μέγιστος των Chopin interpreters, Arthur Rubinstein.
Back to the Great Polish – composer of the month, with the youthful work
Bolero in A Minor, unfairly one of his lesser known. Performed by the greatest of Chopin interpreters, Arthur Rubinstein.

JOSEPH HAYDN (1732-1809) : STRING QUARTET Op. 76 No. 1

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει ο ανυποψίαστος ακροατής, είναι εκείνη ενός λιγότερο εμπνευσμένου (ας μη χρησιμοποιήσω τον όρο …second rate) Mozart.
Σιγά-σιγά αντιλαμβάνεσαι τη σπάνια συνθετική διεξιότητα που ο ίδιος ο Mozart θαύμαζε, τις λεπτές αποχρώσεις, το χιούμορ και την ευφρόσυνη διάθεση. Πάνω απ’ όλα ίσως την ευγένεια με την οποία σε κατακτά η μουσική του
Haydn, απαλλαγμένη από το “self indulgence” που διέπει όλο και περισσότερο το έργο των μεταγενέστερων. Οι οποίοι,παρεμπιπτόντως, χρωστούν τα μέγιστα σ’ αυτόν.
Κατεξοχήν εκπρόσωπος του “κλασικού” πνεύματος, Πατέρας του Κουαρτέτου Εγχόρδων και της Συμφωνίας, ο
Joseph Haydn είναι ο μουσικός που ανύψωσε τις δυο φόρμες στο status που απολαμβάνουν από την εποχή του μέχρι σήμερα. Και όχι μόνο αυτές, αλλά και εκείνη της σονάτας, και του κονσέρτου.
Θα έρθει η στιγμή Θεού θέλοντος για ένα μεγάλο αφιέρωμα σ’ αυτόν – προς το παρόν ακούμε το
Adagio Sostenuto του Κουαρτέτου Εγχόρδων σε Σολ Μείζονα, πρώτου στην μνημειώδη συλλογή 6 Κουαρτέτων, Έργο 76.

The first impression an unsuspecting listener gets, is that of a less inspired (let’s not use the term … second rate)
Mozart.
Little by little you come to realize the rare compositional skills Mozart himself admired, the subtleties, the eloquence and the sense of humor, the cheerful mood. Above all, perhaps, the nobility with which
Haydn’s music conquers you, free from the “self indulgence” that increasingly governs the work of later generations. Which, by the way, owe a lot to him.
A foremost representative of the “classical” spirit, Father of the String Quartet and the Symphony,
Joseph Haydn is the musician who elevated the two forms to the status they enjoy from his time on. And not only these, but also that of the sonata, and the concerto.
The moment will come, God willing, for a great tribute to him – for now we hear the
Adagio Sostenuto of his String Quartet in G major, first in the monumental collection of 6 Quartets, Op. 76.

JOE ROGAN vs KURT METZGER

Στο βίντεο, κάτω, η συζήτηση του Joe Rogan με τον αγαπητό stand-up comedian & podcaster Kurt Metzger, απολαυστική, ενδιαφέρουσα και …χορταστική. Τα θέματα πολλά και διάφορα, από τα εμβόλια και τη γενοκτονική δραστηριότητα των Ισραηλινών στη Γάζα, μέχρι την Michelle Obama για την οποία διατυπώνεται για μια ακόμα φορά η άποψη ότι …είναι άνδρας.
Να σημειώσω ότι τα περισσότερα απ’ όσα λέγονται εδώ έχουν καλυφθεί με συνέπεια και ακρίβεια από τον
Alex Jones, δεκαετίες τώρα. Και είναι παρήγορο το ότι ο κορυφαίος “συνωμοσιολόγος” απολαμβάνει (ελέω Musk) ένα ανανεωμένο κύμα αγάπης και σεβασμού απ’ τον κόσμο και τα “εναλλακτικά μίντια”.

Δυο λόγια για τις Big Pharma, μετά από καιρό και για να μην ξεχνιόμαστε :
Το “ακλόνητο επιχείρημα” των μίντια που ευημερούν χάρη στον πακτωλό των δικών τους διαφημίσεων – χρειάζεται overdose καλής θέλησης για να ονομάσεις έμμεση αυτή τη δωροδοκία – είναι ίδιο με όλα τα επιχειρήματα με τα οποία διακινούνται “ιδέες” και εντολές : καθαρά
συναισθηματικής φύσεως. Το πράγμα αφορά στην υγεία μας, τους ευάλωττους συμπολίτες, τον παπού και τη γιαγιά, και πάνω απ’ όλα …τα παιδιά μας. Ποιος είναι αυτός που αμφισβητεί τα αντιβιοτικά και τα εμβόλια; ποιος θέλει να βάλει τη ζωή των παιδιών σε κίνδυνο;
Τα εμβόλια είναι το μόνο προϊόν για το οποίο δεν μπορείς να
μηνύσεις τις Big Pharma. Για να βρούμε τον λόγο, πρέπει να πάμε πίσω στα early ‘80s, εποχή που η δυσφορία στην Αμερική απ’ τα side effects των εμβολίων άρχιζε να παίρνει μορφή χιονοστιβάδας. Με τις φαρμακευτικές να χάνουν όλο και μεγαλύτερα ποσά στις αίσθουσες των δικαστηρίων, το concept άρχιζε να γίνεται ασύμφορο. Ήταν μια απ’ αυτές τις ιστορικές, “ή τώρα ή ποτέ” στιγμές : η τότε Wyeth – σήμερα Pfizer ζήτησε ακρόαση από τον Πρόεδρο Reagan. Στη διάρκεια αυτής απαίτησε προστασία από τις νομικές – οικονομικές συνέπειες που αντιμετώπιζε, απειλώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση θα απέσυρε το εμβολιαστικό της πρόγραμμα. Με την απειλή προερχόμενη σαφώς από το σύνολο των φαρμακευτικών, ο Reagan περιορίστηκε σε μια ερώτηση : “γιατί δεν μπορείτε να φτιάξετε πιο ασφαλή εμβόλια;” Η Wyeth – Pfizer απάντησε ότι δεν μορούσαν γιατί τα εμβόλια είναι ανασφαλή εκ φύσεως.
Η συνάντηση οδήγησε στο Vaccine Injury Act του 1986, το οποίο αποτελεί μια από τις κορυφαίες περιπτώσεις
νομικής απάτης στην ιστορία. Γιατί με το πρόσχημα της απαλλαγής των θυμάτων του εμβολιασμού απ’ την ταλαιπωρία μιας “παρατεταμένης και συχνά ατελέσφορης” νομικής διαδικασίας, απάλλασσε στην πραγματικότητα τις φαρμακευτικές απ’ την ευθύνη, μεταθέτοντάς την στο κράτος. Το οποίο, αποζημιώνοντας το ίδιο τους παθόντες, άφηνε τις εταιρίες απερίσπαστες στο έργο τους.
Για τα υπόλοιπα, τον λόγο είχε η μιντιακή προπαγάνδα περί σωτηρίας των παιδών, περί επιστήμης – ευεργέτιδας και περί αρνητών αυτής – εχθρών της ανθρωπότητας.

ACCUSERS OF LOW IQ

Όχι ότι έχω άποψη περί Τεμπών, ή ότι θα εκπλησσόμουν αν αποδεικνύονταν εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης, ή ότι θα στενοχωριόμουν ακόμα και αν έπεφτε όντας αθώα (αυτού ειδικά) του αίματος. Μπάη δε ουαίη, ο Κώστας Αχ Καραμανλής μου προκαλεί αηδία, όχι τώρα, αλλά απ’ τη στιγμή που τον πρωτοείδα / άκουσα.
Απλώς καλό είναι να έχεις μια ιδέα του
τι είδους άνθρωποι ζητούν την “τιμωρία των ενόχων“.
Πάνω, η ιστοριογράφος του “αντιδικτατορικού αγώνα του λαού”. Κάτω, ο σιδηρούς πολέμαρχος – μελλοντικός πρωθυπουργός της χώρας.

ΓΕΦΥΡΑ ΒΑΛΤΙΜΟΡΗΣ : ΣΑΜΠΟΤΑΖ

Συνδυάζοντας κανείς τη στιγμή που συνέβη (αμέσως μετά το τρομοκρατικό χτύπημα που οι Ρώσοι επιμένουν να συνδέουν με ΗΠΑ-Ουκρανία- Βρετανία), και την τεράστια εμβέλεια του γεγονότος (επηρεασμός της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας) η πιθανότητα, αν όχι βεβαιότητα που προκύπτει με βάση την απλή λογική είναι ότι η κατάρρευση της γέφυρας της Βαλτιμόρης αφορά σε σαμποτάζ.
Κάποια στοιχεία που βρήκα ψάχνοντας: Όπως προκύπτει κατ’ αρχήν, ο ιδιοκτήτης του πλοίου είναι
Ουκρανός.
Από την άλλη, όπως προκύπτει από τα βίντεο, το σκάφος αλλάζει “σκανδαλωδώς” διεύθυνση την τελευταία στιγμή (2 λεπτά πριν) σαν να στοχεύει
ξαφνικά τον πυλώνα της γέφυρας. Η ταχύτητα με την οποία καταρρέει αυτή είναι στα όρια του κωμικού, δημιουργώντας υποψίες ότι η πρόσκρουση είναι απλώς προκάλυμμα, και ότι για ένα αποτέλεσμα εντυπωσιακό σαν αυτό, έχει χρειαστεί βοήθεια.
Επίσης : όπως σημειώνει η δημοσιογράφος Laura Logan, τα GPS που κατευθύνουν τα πλοία αυτά δεν είναι κρυπτογραφημένα. Εξ ου προκύπτει ότι η πρόσκρουση θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα κάποιου
…χακαρίσματος.
Στο βίντεο, κάτω, ο Alex Jones συζητά με τον στρατηγό Michael Flynn, Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας επί κυβέρνησης Trump.

WORLD THEATRE DAY

Τον κύριο δεν τον ξέρω, ούτε τον έχω ξαναδεί ή ακούσει. Καιρό είχα όμως να απολαύσω ένα ταλέντο σαν κι αυτό. Natural born, world class unintentional comedian.

Κάτω, το αντίπαλον δέος, για να μην ξεχνιόμαστε…

GENESIS : THE FOUNTAIN OF SALMACIS (1971)

Ένα ακόμα αριστούργημα των Genesis της πρώτης, Rock Theatre περιόδου, με κύριο δράστη τον “εναλλακτικό” συνθέτη του μήνα, Tony Banks. Από το τρίτο άλμπουμ τους, Nursery Cryme – ντεμπούτο για τους Hackett, Collins.
Οι στίχοι (των Gabriel, Banks) πηγάζουν από τον μύθο της Σαλμακίδας και του Ερμαφρόδιτου, στην εκδοχή του Οβίδιου. Ο πανδαισιακός ήχος του mellotron προβάλλει για πρώτη φορά σε lead ρόλο σε άλμπουμ των Genesis – το συγκεκριμένο όργανο αγοράστηκε από τους King Crimson.
Στο βίντεο, κάτω, πρωτόλειο του
‘Fountain Of Salmacis’ , με τίτλο ‘Provocation’ δυο χρόνια πριν την κυκλοφορία του Nursery Cryme. Το βασικό θέμα εξελίσσεται, μέσω κάποιων αμήχανων στιγμιοτύπων, στο φινάλε του …’Looking For Someone’ από το άλμπουμ του 1970 Τresspass.

Another Genesis masterpiece from the first, Rock Theatre period, with our ”alternative” composer of the month, Tony Banks, as main actor. It is on their third album Nursery Cryme – debut for Hackett, Collins. The lyrics (by Gabriel, Banks) stem from the myth of Salmacis and Hermaphroditus in Ovid’s version.
The magnificent mellotron sound appears for the first time in a leading role on a Genesis album – this instrument was bought by King Crimson.
In the video, below, a draft of
‘The Fountain Of Salmacis’, titled ‘Provocation’, two years before the release of Nursery Cryme. The main theme unfolds, through some awkward moments, to the finale of …’Looking For Someone’ from the 1970 album Τresspass.

From a dense forest of tall dark pinewood, Mount Ida rises like an island.
Within a hidden cave, nymphs had kept a child;
Hermaphroditus, son of gods, so afraid of their love.
As the dawn creeps up the sky
The hunter caught sight of a doe.
In desire for conquest,
He found himself within a glade he’d not beheld before.
Hermaphroditus:
“Where are you, my father?
Give wisdom to your son”
Narrator:
Now lost, the boy was guided by the sun”
“Then he could go no farther
And as his strength began to fail
He saw a shimmering lake.
A shadow in the dark green depths
Disturbed the strange tranquility.
Salmacis:
“The waters are disturbed
Some creature has been stirred”
Narrator:
“The waters are disturbed
Naiad queen Salmacis has been stirred”
As he rushed to quench his thirst,
A fountain spring appeared before him
And as his heated breath brushed through the cool mist,
A liquid voice called, “Son of gods, drink from my spring”.
The water tasted strangely sweet.
Behind him the voice called again.
He turned and saw her, in a cloak of mist alone
And as he gazed, her eyes were filled with the darkness of the lake.
Salmacis:
“We shall be one
We shall be joined as one”
Narrator:
“She wanted them as one
Yet he had no desire to be one”
Hermaphroditus:
“Away from me cold-blooded woman
Your thirst is not mine”
Salmacis:
“Nothing will cause us to part
Hear me, O Gods”
Unearthly calm descended from the sky
And then their flesh and bones were strangely merged
Forever to be joined as one.
The creature crawled into the lake.
A fading voice was heard:
“And I beg, yes I beg that all who touch this spring
May share my fate”
Salmacis:
“We are the one
We are the one”
Narrator:
“The two are now made one
Demi-god and nymph are now made one”
Both had given everything they had.
A lover’s dream had been fulfilled at last,
Forever still beneath the lake.


JOHANN SEBASTIAN BACH : CONCERTO FOR TWO VIOLINS

Ο Johann Sebastian Bach είναι ασφαλώς η κορυφαία φυσιογνωμία ανάμεσα στους συνθέτες (όχι μόνο αυτού) του μήνα. Για ένα προηγούμενο αφιέρωμα σ’ αυτόν, εδώ.
Ακούμε το
Διπλό Κονσέρτο σε Ρε Ελάσσονα, BWV 1043 σε μια μνημειώδη εκτέλεση : Jascha Heifetz – πρώτο βιολί, Erick Friedman – δεύτερο βιολί, Harold Malcolm Watts Sargent στη διεύθυνση της New Symphony Orchestra Of London.

Johann Sebastian Bach is of course the leading figure among composers (not only) of this month. For a former tribute to him, here.
We hear his
Double Concerto in D Minor, BWV 1043, in a monumental performance : Jascha Heifetz – first violin, Erick Friedman – second violin, Harold Malcolm Watts Sargent conducting the New Symphony Orchestra Of London.

00:00 Vivace 3:45 Largo Ma Non Tanto 09:50 Allegro

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ : DIE FARBEN DES OZEANS / OKTOECHOS

Γιός του αγαπητού λογοτέχνη Άγγελου Τερζάκη, ο 86χρονος σήμερα Δημήτρης Τερζάκης, Γερμανός πολίτης από το 1985, είναι ένας ακόμα από τους άγνωστους στη χώρα τους συνθέτες, που συνδυάζουν την ελληνική / βυζαντινή παράδοση με τα πρωτοποριακά ιδιώματα των μέσων – τέλους του 20ου αι.
Από τον κατάλογο των έργων του διαλέγουμε ένα
, ‘Die Farben Des Ozeans‘ για εκκλησιαστικό όργανο (Almut Röβler)
και ένα, ‘Oktoechos’, για Κλαρινέτο, Φαγκότο, Κόρνο, 2 Βιολιά, Βιόλα, Βιολοντσέλο και Κοντραμπάσο.

Son of loved writer Angelos Terzakis, the now 86-year-old
Dimitri Terzakis, a German citizen since 1985, is another composer unknown in their country, who combine the Greek / Byzantine tradition with the avant-garde idioms of the mid-late 20th century.
From his list of works we pick one
‘Die Farben Des Ozeansfor church organ (Almut Röβler) and one, Oktoechos, for Clarinet, Bassoon, Horn, 2 Violins, Viola, Violoncello, And Double Bass