Σύνθεση του οργανίστα Matthew Fisher, από το “θαλασσινό” άλμπουμ των Procol Harum.  Ο τίτλος παραπέμπει στο ποίημα του Henry W. Longfellow [1842]. Το στιγμιότυπο της συνύπαρξης ροκ γκρουπ – συμφωνικής ορχήστρας παραμένει αξεπέραστο.