Καλοκαίρι 1973, λίγο μετά το θάνατο του Pablo Picasso, και λίγο πριν την κυκλοφορία του Band On The Run. Ο Paul McCartney έχει μια συναναστροφή με τον Dustin Hoffman στη διάρκεια των διακοπών του στο Montego Bay της Τζαμάικα. Ο ηθοποιός βρισκόταν εκεί για τα γυρίσματα της ταινίας “Ο Πεταλούδας”…
Μετά το φαϊ, κουβέντα στην κουβέντα, ο ηθοποιός κάνει στον Paul την [όχι ακριβώς ευφυή] ερώτηση: “πώς γράφεις τα τραγούδια σου;”
… “Ξέρω γω;” απαντά εκείνος. “Έτσι απλά μου έρχονται”.
“Έτσι απλά σου έρχονται…” δυσπιστεί ο γαλουχημένος με την Μέθοδο του Actors Studio ηθοποιός …”Θα μπορούσες δηλ. να γράψεις ένα ετούτη τη στιγμή;”
“Ξέρω γω…, ίσως και να μπορούσα”.
“ΟΚ, θα σου προτείνω ένα θέμα που μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον”. Και ο Hoffman αναφέρει τα λόγια με τα οποία ο Picasso είχε αποχαιρετίσει τους φίλους του την τελευταία βραδιά, αφήνοντας το τραπέζι του δείπνου, για να πέσει για ύπνο [απ’ τον οποίο δεν επρόκειτο να ξυπνήσει ποτέ].
Τα “προφητικά” λόγια του Picasso ήταν :
“Drink to me, drink to my health, you know I can’t drink anymore…”
Εμβρόντητος ο Hoffman βλέπει και ακούει τον Paul McCartney να παίρνει την κιθάρα και να μετασχηματίζει σε τραγούδι εκείνα που μόλις του είχε διηγηθεί. Ο ηθοποιός έτρεξε στη γυναίκα του που βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο με την Linda, κραυγάζοντας : “He’s doing it! He’s doing it!”
“Εννοώ”, διηγιόταν αργότερα γεμάτος θαυμασμό, “δεν επέστρεψε την επόμενη μέρα, ούτε άρχισε να τo ψάχνει …απλώς, εκεί μπροστά μου, το τραγούδησε…”

Το τραγούδι θα συμπεριλαμβανόταν στο track list του Band On The Run. Όχι βεβαίως και στον κατάλογο των αριστουργημάτων του PMC, κι αυτό μετριάζει την αξία του επιτεύγματος…